onsProat: Prettige kerstdagen
Het was eind 1978 en ik zat indertijd in de kost bij de oude mevrouw Roosenburg in een zomerhuisje dat hoorde bij het hotel De Markelose Berg, aan de Bergweg. Mevrouw Roosenburg was eerder eigenaresse van het hotel en haar enige zoon Tonny, had het hotel overgenomen, samen met zijn vrouw Mini. Het was een rampjaar voor de familie Roosenburg. In april van dat jaar overleed Tonny, na een kort ziekbed, aan kanker en in juli van dat jaar overleed Han, de kleinzoon van mevrouw Roosenburg, eveneens aan kanker. Het was in de week voor kerst en ik ging die vrijdag ’s avonds naar Brabant om er de Kerst door te brengen. Die vrijdagmorgen was ik even naar Eggink geweest en had er een kerststukje besteld voor mevrouw Roosenburg, dat door hen bezorgd zou worden. Tussen de middag ging ik tijdens de pauzes naar huis voor de lunch. Mevrouw Roosenburg zorgde goed voor me, maar was vaak verdrietig om hetgeen haar dat jaar overkomen was. Een zoon en kleinzoon verliezen was geen kleinigheid en daarnaast had ze soms moeite met de wijze waarop haar schoondochter omging met het hotel. Ze raakte daarover verbitterd en was soms slecht gehumeurd. Zo ook die vrijdagmiddag toen ik even thuis kwam om te eten. Tijdens de lunch kwam ze mijn kamer binnen en gooide enkele kerstkaarten op tafel, met de venijnige opmerking: "Hoe kunnen mensen je nu prettige feestdagen wensen, als je zoveel hebt meegemaakt en zoveel verdriet hebt en in je eentje die ellendige dagen moet doormaken". Ze viel vooral over het woordje 'prettige'. (meer…)
Lees meer
