Er zijn altijd dingen waarvan je denkt, kan dat nou niet anders. Heel veel zaken heb je geen invloed op en daar moet je dan ook zo weinig mogelijk energie aan verspillen. Maar soms is het gewoon lekker om er wel even over te zeuren. Waar kan dat nou beter dan in een column.
Te veel tijd gaat in ons land verloren aan onzinnige papieren rompslomp. Of het nou onderwijs is of de zorg, iedereen is er klaar mee. Mensen in de zorg willen zorg verlenen en niet steeds achter een scherm allerlei formulieren invullen. Mensen in het onderwijs willen voor de klas staan. Alle administratie zorgt ervoor dat de focus op het les geven echt niet beter wordt.
Te veel geld gaat op aan onderzoek en procedures. Kijk naar Groningen of bij de slachtoffers die aan het kanaal in Daarlerveen wonen. Miljoenen heeft het gekost maar daarvan is maar een paar procent op de juiste plek gekomen. De rest verdwijnt in de ambtelijke molen. (meer…)
Over 17 dagen is het zover: de verkiezingen staan voor de deur en ons stemrecht wordt weer geactiveerd. Dit keer belooft het een bijzondere verkiezing te worden, met talloze nieuwe partijen en vele frisse gezichten die het politieke toneel betreden. De vraag is: ben je er al uit en weet je welke partij jouw stem verdient, of houd je je keuze tot het allerlaatste moment open? Maar er is meer dan alleen politiek nieuws. Dit weekend stond er in Markelo namelijk ook een bijzonder afscheid op de agenda. Het afscheid van een Plus-tijdperk van bijna 30 jaar. Plus Blankhorst krijgt een nieuw gezicht. Henry en Rita hebben vrijdag en zaterdag op passende wijze afscheid genomen van hun klantenkring en letterlijk het boek gesloten voor Plus Blankhorst om te gaan genieten van vrije tijd, familie, hobby's en ... winkelen.
Henry Blankhorst heeft vele jaren als dé onbetwiste kartrekker van de Ondernemersvereniging Markelo gefungeerd. Hij stond altijd paraat voor verenigingen. Volgens mij deed niemand tevergeefs een beroep op zijn welwillendheid. Generaties hebben onder zijn leiding gewerkt, en het bijzondere is dat de jeugd die ooit bij hem in de winkel begon, nu de ouders zijn van de jongeren die momenteel de vakken vullen, achter de kassa zitten of een andere taak hebben. Het afscheid van Henry Blankhorst is indrukwekkend en zijn bijdrage aan de gemeenschap van Markelo is groot. Zou er een verkiezing 'Ondernemer van het Jaar' worden gehouden in Markelo dan lijkt het mij niet verwonderlijk dat Henry Blankhorst bovenaan deze lijst zou staan. (meer…)
Afgelopen zaterdag was het weer zover, de ramen moesten gelapt worden. Dat is bij mij weleens het sluitstuk van de begroting maar nu moest het toch echt gebeuren. Hele insectenfamilies hadden er even een sanitaire stop gemaakt en ook de regen had zijn sporen nagelaten op glas. Binnen- en buitenglas in een ronde uiteraard, want het was zaterdag en dan is daar ruimte voor qua tijd. Tijdens de voorbereiding, schoot me weer in gedachten dat er toch wat mankementen waren aan de trap, de voetjes waren er bijna allemaal onder weg. Dit had de laatste keren geresulteerd in dat ik wat acrobatische toeren had moeten uithalen om in ieder geval op de trap te blijven en een enkele keer zelfs met wat minder galante buitelingen op het gras of de straat was beland.
Mijn man was de redder in deze nood en bood zich geheel vrijwillig aan om direct een paar nieuwe voetjes te halen en deze te monteren. Intussen kon ik al beginnen met de ramen waar ik met mijn bescheiden lengte wel bij kon komen. Een goede samenwerking en efficiënt geregeld. Nadat het zaakje letterlijk en figuurlijk geklaard was, ging ik maar eens even zitten om van het fijne uitzicht, nu een helder zicht, te genieten. De kleuren lijken weer helderder en je ziet alles weer veel beter.
Ook onze hond is een groot liefhebber van het uitzicht, ze ligt bij voorkeur voor het raam naar buiten te kijken naar alles en goed in de gaten te houden wat er gebeurt. Dat ze het met haar lange neus onmiddellijk het glas weer vuil maakt is wat minder maar ja, ze ligt er met veel plezier en heeft goed uitzicht. In ieder geval hadden we zaterdag weer helder zicht, welke mede tot stand was gekomen door goede samenwerking en een trap die stevig op zijn fundament stond. (meer…)
De teleurstelling was er wel degelijk bij allemaal eigenlijk. Voor de zekerheid dook ik nog een keer weer, in mezelf vloekend op de kop in de diepvries. Die rotdingen, waarom zijn ze nu net op, waarom vinden ze ze eigenlijk zo lekker Dat begrijp ik dan weer niet , maar dat zullen er velen niet met me eens zijn denk ik. Sinds onze eerste maisoogst in 2018, hebben we de traditie zelf in ere geroepen, en die is dus dit jaar ook echt niet vergeten.
Denen hebben ook zo hun tradities met eten. Neem de grill, een bbq, bij elk sociaal gebeuren nagenoeg aanwezig, maar verwacht niet dat er diverse soorten vlees met stokbrood en salades klaar staan. Meestal is het heel eenvoudig, pølser, brød og, kartoffelsalat, oftewel worst met een broodje en aardappelsalade Maar de Denen hier in het zuiden des lands lopen er massaal op af. Neem twee weken geleden. Er is een officiele wandelroute gekomen, deze start hier bij ons in het land, er ligt een mooie nieuwe brug over het riviertje, en er zijn paaltjes geplaatst die de route aangeven. Eigenlijk niet iets heel speciaals, in onze ogen dan. Maar er is veel aandacht aan besteedt door de plaatselijke nieuwssite, en deze bewuste zaterdag zou er toch minimaal wel 40 man verwacht worden. Dat is best veel voor een dorpje als Bylderup Bov. Waar wij nog wat lacherig deden, en onze buurman ons nog nadrukkelijk hielp herinneren, dat wij ook om 10 uur verwacht werden , en niet 15 minuten later, zoals hij die Nederlandse traditie al heeft leren kennen. Wij waren er ook netjes om 10 uur! En wij niet alleen, welgeteld 65 personen samen met ons, en geloof me wij hadden niet eerder 65 man bij ons achterop het land zien staan. En natuurlijk was de wandelroute leuk en gezellig, maar die worst, die gratis worst dat was de grote publiekstrekker. Denen zijn niet zoveel anders dan de Nederlanders als het om gratis gaat -) (meer…)
Maandag kreeg ik in een groepsapp van het werk een bericht over een veehouder in De Lutte. Daar zijn in de nacht van zondag op maandag de koeien uit de stal gedreven door een groep activisten. Op de deuren stond geschilderd: free the cows. Blijkbaar vond deze actiegroep dat de koeien het licht moesten zien en niet in een stal mochten verblijven. Achteraf bleek dat ze vorige week ook al een paar pogingen hadden gedaan. Geluk bij een ongeluk was dat deze boer een heel eind van de openbare weg woonde waardoor de koeien niet tot bij de weg zijn gekomen. Zodoende zijn er verder geen ongelukken gebeurd. Uiteindelijk zijn de dieren volledig gestrest weer in de stal gedreven. Al met al voor de veehouder een traumatische ervaring. Opvallend vond ik dat er heel weinig van opgepakt is door de landelijke pers. Blijkbaar vinden die het beter om zulke criminele zaken in de doofpot te stoppen.
Afgelopen week waren er de eerste herfstdagen van dit jaar. We zijn nog lang verwend met hoge temperaturen en vaak ook mooi zonnig en droog weer. De dagen worden korter, het is goed merkbaar. Nog een paar weken, dan wordt de tijd verzet. Dan is het om half 7 ’s avonds al donker. Dat vind ik niks. Het valt dan tegen om buiten nog wat te doen. Licht tot een uur of 8 is wat mij betreft ideaal. Maar goed, elk jaargetijde heeft zijn charme en ook zijn mindere kant. (meer…)
Jong ondernemerschap is als een spannende achtbaanrit vol ups en downs. Het begint vaak met een geweldig idee, onbegrensde energie en een brandende passie om de wereld te veroveren. Maar wat gebeurt er als die wereld van ondernemerschap, botst met je vriendschapskring? Welkom in de wereld van een ondernemer, waarin jonge ondernemers vechten om hun dromen waar te maken zonder de banden met hun vrienden te verbreken.
Erve Hartgerink begon als een bescheiden familiebedrijf en groeide gestaag uit tot een renderende onderneming. Als jonge ondernemer was ik vastberaden om mijn visie te verwezenlijken en het bedrijf naar nieuwe hoogten te brengen. Ik omarmde de uitdagingen en kansen die het ondernemerschap bood, maar merkte al snel dat mijn vriendengroep een andere levensstijl nastreefde. Terwijl ik lange uren maakte op de boerderij en strategieën bedacht om ons bedrijf te laten groeien, kozen zij voor een meer ontspannen pad, vol feesten en zorgeloos plezier.
Het begint met een idee, een visie die zo helder is dat ze er dag en nacht aan willen werken. Ondernemers willen groeien, risico's nemen en in zichzelf geloven. Dat betekent vaak lange uren, en ja, soms ook teleurstellingen en tegenslagen. Terwijl ze vastberaden zijn om hun dromen te verwezenlijken, merken ze dat hun vrienden soms moeite hebben om de veranderingen in hun leven bij te houden. (meer…)
Aan alle goede dingen komt een eind, zo zit onze vakantie er ook weer op, helaas. We hebben het erg fijn gehad. Wat verwacht je van een vakantie? Voor ons betekent dat rust-vrijheid-simpel- natuur-andere cultuur-andere mensen ontmoeten-rustig reizen-lezen-zwemmen. Een mooie vakantie begint met het wegrijden vanaf de oprit (gaan we links of rechts) tot we er weer oprijden. U begrijpt het misschien al, wij gaan met de sleurhut (caravan). Voor sommigen een gruwel, voor anderen harstikke leuk. Wij behoren tot de laatste categorie. Een sleurhut betekent voor ons vrijheid in de zin van 'blijven we nog een dag of gaan we weg'. Zo ging onze vakantie dit jaar al een dag eerder van start, we waren wat eerder klaar, dan kun je ook wat eerder weg. Einddoel voor dit jaar was de Elzas. Dag 1 bracht ons al naar Zuid Limburg. En dan is het kwestie van pootjes uitdraaien – 'staat ie waterpas' – luifeltje uitdraaien – stoeltjes, tafeltje ervoor en dan is er tijd voor koffie of een biertje. Direct al even een praatje met de buren voor het laatste nieuws. Voor we de volgende ochtend vertrokken, had ik al even een duik in het zwembad genomen. Top!
Zo vervolgden wij onze weg door de Ardennen en de Elzas en kwamen wij aan op onze camping ter hoogte van Mulhouse. Een kleine Franse camping waar we natuurlijk aankwamen tijdens de middagsluiting van 13.00-15.00 uur. Dat gaf wel weer ruimte voor een ommetje met de hond en even tot rust komen voordat we weer …… u weet het vast al - pootjes uit - luifeltje uit – stoeltje ervoor – koffie – en klaar is Kees. Natuurlijk volgde voor mij daarop een duik in het zwembad en daarna languit met een boek. (meer…)
Taal, een uitblinker was ik er zeker niet in, maar ik vond het Nederlands best leuk. Die genen heb ik niet doorgegeven, want op het moment dat onze kinderen begonnen te lezen en te schrijven, kregen we steevast bij elk rapport te horen, meer lezen, meer woordjes oefenen, de woordenschat blijven verbeteren. Nu moet ik eerlijkheidshalve bekennen, dat we geen ouders waren die elke dag braaf met ons kroost aan tafel zaten, samen huiswerk maakten en overhoorden tot in den treuren. Onder het motto, het komt links-of rechtsom vast wel goed met ze. Op de stelling, vind je dat je als leerling in Nederland teveel onder prestatiedrang staat, zullen we dan ook volmondig ja antwoorden.
Maar toen kwamen we in aanraking met een totaal ander schoolsysteem, hier in Denemarken. Het is niet te vergelijken met het Nederlandse schoolsysteem. Hier starten kinderen met hun 6e jaar op school, in de nulde klas. Het klinkt zo, als niks, dat nulde. En misschien is het dat ook wel, nog niks. Een beetje spelen, zingen, knutselen. En geen toetsen! Onze kinderen stroomden in, in de 3e, 6e en 9e klas, toen we hier in 2018 kwamen. Geen groepen meer, maar klassen. En nee, die 6e klas, is niet te vergelijken met groep 6 in het Nederlandse basisonderwijs. Het voordeel was dat ze een grote voorsprong op de lesstof hadden, die twee extra jaren voorsprong kwamen nu goed van pas. In de eerste periode is ook alle aandacht op hun Deens gelegd. Pas na dat eerste jaar kregen we voor het eerst rapport, tenminste iets wat erop leek te zien. Ik weet nog goed onze reactie: Wat is dit nu weer, een cirkel met smileys. Met eromheen termen als, sociaal in de klas, vriendjes, plezier in school. Dit was toch geen rapport! Hoe wisten wij nu op welk niveau ons kind zich bevond. Maar tijdens die eerste rapportbespreking kwamen we erachter dat niet het niveau van het kind belangrijk was, maar het plezier in school, de sociale contacten en hoe het kind na en voor schooltijd was. Enkel het advies van lezen overstemde met Nederland. (meer…)
