16e Jaargang | dinsdag 21 maart 2023

onsProat: MoppeR-trommel

onsProat: Oma

onsProat: Eerste stap
Klik op banner

onsProat: MoppeR-trommel

Meestal ben ik een heel positief mens, mijn glas is altijd half-VOL maar soms moet ik gewoon effe mopperen! Hebben jullie dat ook weleens?

Bijvoorbeeld over het weer (wie niet?!) De ene dag komt het met bakken uit de lucht vallen en de andere dag waai je bijna uit je schoenen en ben ik blij dat ik Shiva aan de lijn heb anders kan ik hem aan de andere kant van de Borkeld ophalen..(hij is nl. nog goed op gewicht en met zijn flaporen, kan hij zo in een vlieger veranderen!) en de andere dag ligt er sneeuw (wat wel weer prachtige foto’s oplevert) en de andere dag is het weer warm en hoef ik geen jas aan en loopt Shiva met zijn tong buiten boord!

Komen we gelijk op het volgende onderwerp: de klimaatverandering! Ja, het klimaat is aan het veranderen en JA! we moeten zorgen dat het niet erger wordt! Maar moeten we ook niet gaan bekijken hoe we met ons nieuwe klimaat beter om kunnen gaan en niet alleen maar proberen om terug te gaan naar het oude? Het is toch van de zotte dat we, in tijden van veel regen, het water niet opvangen zodat de boeren, in de zomer, gewoon hun akkers kunnen besproeien? Of wij onze tuinen kunnen besproeien en gewoon kunnen douchen, zonder een timer aan te zetten? (meer…)

onsProat: Oma

Ik wist wel dat het een keer zou gebeuren. Zeker als je openbaar post op Facebook is het niet de vraag of het gebeurd, maar wanneer het gebeurd, dat er iemand is die een negatieve reactie plaatst. Of negatieve, de bewoording was iets anders, maar het kwam erop neer dat we een zwaar misdrijf begaan om überhaupt nog boer te zijn. Een reactie die wij in de agrarische sector verdrietig genoeg dagelijks op ons scherm te zien krijgen.

En toch ik schrok bij deze opmerking. Het raakte me, voelde me kwetsbaar. De opmerking was specifiek geplaatst bij de foto van jonge kalveren. Verdere uitleg dient niet eens nodig, want we kennen alle negatieve reacties inmiddels wel. De opmerking heb ik verwijderd, maar de boze smiley heb ik laten staan. Zij, tenminste zo komt deze oude dame op de foto over, mag haar mening hebben. Maar waar het mij raakt, hoe kun je nu een mening geven over iets waar je nog nooit bent geweest. Waar je nog nooit met de eigenaar hebt gepraat, niet weet hoe iemand te werk gaat, en waarom iets gebeurt. Het is de duistere zijde van social media. Ik haat het, probeer het zoveel mogelijk te vermijden, trek het me persoonlijk aan, terwijl het niet eens over mij gaat.

Dat brengt me terug naar de persoon die misschien wel mijn grote voorbeeld is in mijn leven, mijn oma, oma Mina van ’n Dikkeboer. Nu ze er niet meer is, krijg ik steeds meer respect voor haar. Om wie ze was, om wat ze deed. Ik hoop dat ik op haar lijk, dat ik wat van haar karakter heb geërfd. Als kind kwam ik al dagelijks bij haar over de vloer, oma woonde per slot aan de andere kant van de muur. Dus ze was een belangrijk persoon in onze opvoeding, in mijn leven. Oma paste op, toen wij nog klein waren. Ze leerde me melken en kalfjes voeren. Van haar heb ik de liefde voor planten en dieren leren kennen. Ik zie oma nog zo voor me met haar rode zakdoek om het hoofd gebonden, op de kop in de tuin onkruid te wieden, bonen te plukken, en aardappels te rapen. De rode zakdoek ontbreekt me, maar ik doe niets liever. Ook was het oma die vroeger de zorg voor jonge katjes en puppies op zich nam, ze had altijd beesten om haar heen. Ook dat komt me niet onbekend voor! Oma was er altijd, met een lach op haar gezicht.. Die keer dat ze in mijn ogen boos was, was dat ze zei dat ik niet zomaar van de hagelslag mocht snoepen, maar het netjes op de boterham moest doen. Dat heeft blijkbaar een enorme indruk op me gemaakt, want ik weet het nog! (meer…)

onsProat: Eerste stap

Ik herinner me nog goed dat Kristel en Nikki als peuter hun eerste stapjes zetten. Ze waren beide niet heel vroeg met lopen, maar wat geeft het. Je kunt niet altijd de eerste zijn. Wat was ik trots op ze. En dat is hun verdere leven niet veranderd. Elke keer bereikten ze weer een nieuwe mijlpaal en elke keer zag ik het, als een blij ei, gebeuren.

Kristel staat in augustus op de Gymnaestrada in Amsterdam. Een groot dansfestijn met groepen die van over de hele wereld hier heen komen. Hoe bijzonder is het dan dat een dansgroep uit Markelo daaraan mee mag doen. En dat je eigen dochter daar straks op dat grote podium staat te stralen.

Vorige week zette Nikki haar eerste stappen op het podium in Herike-Elsen. Zo’n 30 jaar geleden zette ik daar ook m’n eerste stappen als acteur. Daar heb ik nog geen moment spijt van gehad. De eerste stap van Nikki was voor mij heel bijzonder. Ze kwam het podium op terwijl ik daar op dat moment alleen stond. Zo mocht ik van heel dichtbij getuige zijn van haar debuut. Hoe trots kun je als vader zijn op je kinderen. (meer…)

onsProat: Onze stem telt mee!

Over minder dan een maand is het zover: de provinciale verkiezingen van 15 maart. Veel mensen lijken deze verkiezingen nog niet echt serieus te nemen, maar toch wil ik u aanmoedigen om uw stem te laten horen. Waarom? Omdat de provincie een belangrijke rol speelt in ons dagelijks leven.

De provincie is verantwoordelijk voor tal van zaken die van direct belang zijn voor ons allemaal. Denk bijvoorbeeld aan de aanleg en het onderhoud van wegen en fietspaden, openbaar vervoer, natuur- en milieubeheer en het stimuleren van economische ontwikkeling in de regio. De provincie heeft dus een grote invloed op de kwaliteit van onze leefomgeving en ons welzijn.

Bovendien kiezen we niet alleen een nieuwe Provinciale Staten, maar indirect ook de leden van de Eerste Kamer. Deze kamer heeft als taak om wetsvoorstellen te beoordelen en goed- of af te keuren. De Eerste Kamer heeft dus invloed op de wetgeving die ons allemaal raakt.

Hoe ons land bestuurt wordt is erg belangrijk. Er is de laatste jaren veel onvrede in ons land ontstaan. Wat voor veel mensen veel onzekerheid oplevert denk hierbij aan de toeslagen affaire, energie crisis, gas crisis, geen bestaansrecht voor de boeren, stikstof uitstoot enzovoort.

Je ziet veel in het nieuws over Den Haag voorbij komen. Soms heb je echt het gevoel dat ze in Den Haag ver van ons als normaal volk af staan… Er wordt langdurig overlegd en het leidt vaak tot niks. Dit zie je bij ons in het dagelijkse leven wel anders, bijvoorbeeld bij alle toneelverenigingen van de buurtschapen en andere toneelverenigingen. (meer…)

onsProat: Vlieg met mij mee…FEA

FEA staat voor Far East Asia, dus het Verre Oosten. Dit was mijn lievelingsgebied om naar toe te vliegen, mede omdat ik jaren in Indonesië heb gewoond, het eten heerlijk is (geen kleine bijkomstigheid, trouwens!) de mensen behulpzaam zijn en vriendelijk en natuurlijk is het klimaat daar heerlijk (buiten het regenseizoen.. haha)

De vluchten naar het Verre Oosten vetrekken meestal laat op de dag of zelfs in de avond. Dat betekende dat je thuis, óf heel laat probeerde wakker te worden óf vroeg wakker worden en
’s middags effe een tukkie, want je moest wel een nacht doorhalen.

Laten we bijv. Een reis naar Kuala Lumpur (KUL) nemen. Deze vertrekt rond 21.00 uur, maar zoals jullie inmiddels weten heeft de crew eerst nog een briefing met elkaar om de speciale dingen door te nemen enz. Dus moet je rond 18.00 – 19.00 uur op Schiphol zijn om alles voor te bereiden. Ik vertrok ruim op tijd vanuit Markelo ivm files, rond 16.00 uur, dus ik probeerde (met oordoppen) zo lang mogelijk uit te slapen. (meer…)

onsProat: Foto’s

Iedereen zal het gevoel vast wel herkennen, er zijn dromen, wensen. Dit gaat over in plannen maken, plannen worden uitgewerkt en dan komt het moment dat het zover is en het plan daadwerkelijk wordt uitgevoerd. Je hebt energie voor 10, gaat er volop voor en kan niet wachten tot het zover is. Precies zo voelde ik me 5 jaar geleden ook, we stonden te pakken, te regelen, afscheid te nemen want we waren er helemaal klaar voor om naar Denemarken te vertrekken. Eigenlijk kon het me op dat moment allemaal niet snel genoeg gaan. De adrenaline gierde door mijn lijf, en kon niet wachten tot het nieuwe avontuur begon.

Inmiddels is het 5 jaar later. Gewoon 5 jaar later alweer! Alles wat eerst zo niet normaal was, een nieuw ritme vinden, je bedrijf leren kennen, een nieuwe taal leren, nieuwe vrienden maken, om er wat te noemen is inmiddels normaal. We stroomen mee in de flow van het Deense leven. Kunnen een praatje houden met de buurman en begrijp wat er op een ouderavond wordt verteld.

5 jaar geleden had ik uberhaupt niet nagedacht over simpele dingen als deze, want het was eigenlijk heel normaal. Als ik mijn rondje Brikkenweg/Enkelaarsweg liep en de buurvrouw of buurman buiten stond, werd er geheel automatisch een praatje gemaakt. Als ik op de Zwaluw was voor een ouderavond begreep ik automatisch alles wat er verteld werd. En dat alles was ineens allemaal niet meer zo automatisch, beter gezegd: dat kostte me enorm veel energie. Want ik wilde het zo graag begrijpen, ik wilde zo graag een normaal praatje maken, vragen stellen, vertellen… En dat kon niet. Zelfs vandaag de dag kost het me soms nog energie, zeker als je moe bent, vervloek ik het Deens weleens. (meer…)

onsProat: Schermpjes

Weet jij hoeveel schermtijd je per dag hebt? Telefoon, computer, tv, ze nemen heel wat van onze tijd in beslag. Of het nu voor werk is of privé, we kunnen ons geen leven meer voorstellen zonder scherm. Wil je contact met een gezinslid of collega kun je beter een bericht sturen dan rechtstreeks aanspreken. Zeker weten dat je sneller een reactie terug krijgt.

Het lijkt erop of we vastgeroest zitten aan onze mobiel en dat geldt niet alleen voor de jeugd. Ook ouderen kunnen er wat van. Het verschil in snelheid is alleen zo groot. De jeugd kan heel snel tikken en daarnaast ook nog mee doen in een gesprek. Sommige kunnen zelfs sneller typen dan praten.

Ik vind het jammer dat er steeds meer via de digitale snelweg gaat. Appen, mailen, Twitter, Insta, Facebook. Met name dat laatste is de goed-nieuws-show van de gemiddelde Nederlander. Een platform om te laten zien hoe geweldig we het hebben of wat voor knappe prestaties onze kinderen hebben geleverd. Ik doe er zelf soms ook aan mee. Er zal nooit eens op staan dat we met de voetbal verloren hebben. Of met toneel slecht gespeeld. Of dat we in de sloot zijn gefietst na een avondje Maarkels Feest. Het moet blijkbaar wel leuk blijven. (meer…)

onsProat: Mijn wintersportprimeur

Mooie witte pistes en de omgeving bedolven onder een prachtig pak verse sneeuw. Zo denk je toch aan wintersport? Als je het nieuws mag geloven, is dit lang niet overal het geval. Gelukkig troffen wij in Serfaus (Oostenrijk) een wintersport omgeving uit het boekje.

Voor het eerst op wintersport. Hoe bereid je je daarop voor? Hoe zou het gaan? Wat kan ik verwachten? Om me goed voor te bereiden ben ik meerdere keren naar Skipromotion in Deventer geweest. Hier hebben ze een rolbaan om het skiën te leren. Terwijl je aan het skiën bent rolt er een een tapijt onder je door, dat soepel wordt gehouden met behulp van water. Zo heb je een bewegende minipiste waar je oneindig op kunt skiën. (meer…)

onsProat: Money..money..money

Maakt geld gelukkig..? Sommige geleerden zeggen van niet want je kunt geluk niet “kopen” met geld en je gezondheid al helemaal niet. Geld maakt hebberig, mensen willen alleen maar meer geld en als je alles al kunt kopen en je nergens meer voor hoeft te sparen, waar blijft dan het “ergens over dromen-gevoel” of “ergens voor moeten sparen-gevoel” of “ergens naar verlangen-gevoel”? Andere geleerden zeggen weer van wel want geld maakt het leven gemakkelijker, waardoor je een “tijdelijk” geluksgevoel creëert. Gezondheid kan je misschien wel niet kopen maar je bent wel in staat om de wereld over te vliegen, op zoek naar genezing. Maar als je alles kunt kopen, weet je het dan wel op waarde te schatten?

Ik vind het moeilijk… de laatste tijd vliegen, bij de regering, de miljoenen of miljarden je om de oren! Hoppa.. een paar miljard naar defensie…hoppa.. een paar miljoen naar onderwijs.. hoppa… paar miljoen naar schadevergoedingen, ga zo maar door!

Om met het laatste verder te gaan, hoe kan geld goed maken, wanneer jou onrecht is aangedaan? Is het gevoel dan gelijk verdwenen? Komt je kind dan weer tot leven? Heeft die verkrachting dan niet meer plaatsgevonden? WAT is de macht van geld??

Zwartgeld/smeergeld/salaris/drugsgeld/losgeld, ga zo maar door! (meer…)

onsProat: Wat als

Wat als…. doemdenken! Iedereen doet het vast weleens! Toen we begonnen na te denken over emigratie was er ook geregeld dat zinnetje, wat als het financieel niet lukt. Wat als we heimwee krijgen, wat als de kinderen niet kunnen wennen. En zeker de wat als, opmerkingen uit de omgeving deden daar nog een schepje bovenop. Totdat ik een keer een gesprek had met iemand die zei, wat als je het niet probeert? En wat is het ergste dat je kan gebeuren als het niet goed gaat? Vanaf dat moment dacht ik anders. Als je iets wilt moet je ervoor gaan, en wij gaan voor die emigratie. Het ergste wat er kon gebeuren dat we of ongelofelijke heimwee kregen of het financieel niet zouden trekken. Maar dan hadden we het geprobeerd, waren we een ervaring rijker, en hoefden we later op ons stoeltje achter de geraniums niet te denken, “waarom hebben we het toen niet geprobeerd!”

Kijk eens om je heen, sla een krant of een tijdschrift open en hoeveel berichten zijn er eigenlijk wel niet gebaseerd op dat ‘was als’ verhaal. Vorige week stond er overal in de kranten en nieuwssites dat het gebruik van koken op gas astma bij kinderen zou veroorzaken. Dus als al deze mensen nu een andere kookplaat hadden gehad, was dat niet gebeurd! Wat moesten wij vroeger dan, waar de gaskacheltjes overal brandde, het gasfornuis soms de hele dag pruttelde wanneer de stoofpeertjes werden geweckt. Beter was dat het artikel een andere koptekst en tekst had gehad, ‘Steeds meer kinderen astmatisch, omdat er nog amper buiten wordt gespeeld’. Maar dit sluit uiteraard niet aan bij het doel om mensen zo snel mogelijk van dat gas af te hebben. Het bijzondere echter, wij hebben geen gas. Maar Denemarken is juist druk met de aanleg van gasleidingen, om zoveel mogelijk mensen wel op gas te krijgen. Wie moeten we nu nog geloven? (meer…)

onsProat