14e Jaargang | zondag 26 januari 2020

onsProat: Proost op de donor!

onsProat: Wie ben ik?

onsProat: Geluk in ‘n tuk
Klik op banner

onsProat: Proost op de donor!

Stoptober, oftewel de hele maand oktober niet roken, is al hip, maar het verschijnsel waar we nu midden in zitten is volgens mij nog hipper. Dry January! Bij veel Nederlanders staat dit voornemen inmiddels boven aan de lijst. Wanneer je meedoet aan de Dry January actie, drink je de hele maand januari geen druppel alcohol. En weten jullie, ik vind het stom! Je gaat een maand niet drinken om vervolgens na die maand je gewone alcoholpatroon weer op te pakken? Wat is dan het uiteindelijke nut? Volgens onderzoekers slaap je beter, oké dat zou mij ook wel passen, maar dan moet ik tot mijn dood niet meer drinken. Ja duhh…dan maar iets slechter slapen. Je zou je fitter gaan voelen, maar hallo, ik voel me nu al hartstikke fit. En je kunt zelfs gewicht verliezen wanneer je geen alcohol drinkt. Daar is wat voor te zeggen, maar dan eet ik wel een frikandelbroodje minder.Het fenomeen ontstond in 2013 in Engeland, waar gemiddeld 12 liter pure alcohol per persoon per jaar wordt gedronken, tegenover 9,6 liter in Nederland. Omgerekend kunnen wij in ons land dus gewoon door blijven drinken in januari en blijven we nog steeds onder het alcoholconsumptieniveau van de gemiddelde Brit. Dusss…
(meer…)

onsProat: Wie ben ik?

Voor degene die mij nog niet kennen, lijkt het mij wel zo netjes om mij eerst voor te stellen!

Ik ben dus Ernestine, geboren op 8 augustus 1960 te Den Haag. Ik kom uit een gezin van 3 kinderen en ben de middelste. Mijn broer woont in Zwitserland, mijn zus in Zutphen en mijn ouders sinds kort in Colmschate. Door het werk van mijn vader hebben we een aantal jaar in het buitenland gewoond: Afrika en Indonesië en heb ik zelf nog een tijdje in New Zealand gewoond.

Na mijn schooltijd en een aantal administratieve baantjes, ben ik bij de KLM begonnen als grondstewardess maar wilde toch de lucht in! In totaal heb ik 32 jaar bij de KLM gevlogen met als laatste functie, Purser. Deze geeft leiding aan het cabinepersoneel op verschillende type vliegtuigen. Sinds een jaar ben ik met pre-pensioen omdat ik vind dat het leven al zo kort is en ik nog meer van het leven wil genieten! Op dit moment ben ik nog aan het bijkomen van mijn “vlieg-leven” : onregelmatigheden, werken in een drukcabine, tijdsverschillen enz. En heb ik inmiddels een nieuwe knie gekregen van de orthopeed! Het herstel gaat voorspoedig en ook de “ontwenningsverschijnselen” van het vliegen trek langzamerhand mijn lichaam uit.

Naast het vliegen heb ik ook wat nevenfuncties gehad bij de KLM. Zo heb ik oa. een project opgezet voor het digitaal aanvragen van reizen voor het cabine personeel en ben ik ambassadeur geweest voor het pensioenfonds. Het laatste was ook gedeeltelijk eigenbelang want ik wilde zelf eerder met pensioen dus zat ik als een bok op de haverkist qua regeltjes! 🤓 zoals jullie het hebben gelezen is mij dit ook gelukt! (meer…)

onsProat: Geluk in ‘n tuk

Nieuwjaarsdag; kwart voor 7. De wekker meldt zich voor de 4e keer op rij. Alweer te laat in bed gekomen denk ik bij mijzelf, terwijl ik het opstaan nog heel even uitstel. Dankzij de feestdagen is mijn ritme verre van normaal en is wakker worden een hele opgave. Gehaast geef ik Lisanne een kus en doe ik de deur voorzichtig achter me dicht. Geduldig gloei ik de auto voor en start ik de wagen. Vandaag wordt er gewoon gewerkt.

Het verfrommelde staatslot ligt verlaten tussen het oud papier alsof het nooit van waarde is geweest. Enigszins teleurgesteld check ik de rente op mijn spaarrekening. Een etentje van de ontvangen rente zit er dit jaar wederom niet in. Zelfs een gebakken vis is nog te duur. Dit jaar beleg ik nog meer geld in munten voor Markelo’s feest, denk ik bij mijzelf. Die worden tenminste elk jaar duurder en geven wél waar voor je geld. (meer…)

onsProat: Op naar een spetterend 2020!

Donderdagochtend 12 december 2019, 05.28 uur. Isala ziekenhuis in Zwolle. Net of ik de illusie had ook maar één oog dicht te kunnen doen in deze ‘slaapzaal’ waar ik lig. Mooi niet dus.

De man naast me heeft een totaal andere beleving denk ik. Hij is in diepe rust, licht ronkend. Tot 02.00 uur in de nacht heeft hij aan één stuk door gekletst over zichzelf in het plat Zwols. Ondanks dat ik meerdere keren weg ben gelopen, letterlijk gezegd heb “ik wil stil zijn en niet praten” op de “en nóe heij’ mie wa zó hellig!” – toon van Renske. Pff. Alles moet ik onvrijwillig, door oordoppen heen, aanhoren. Over zijn vrijgezellenleventje, bier, vrouwen, wilde nachten (jaja, dat zal wel). Normaal gesproken leuke kroegpraat, voor mij nu reden genoeg om zijn deels nieuwe ruggenwervel er hoogstpersoonlijk weer uit te roppen.

Over een kwartier gaat mijn wekker. Ik word vandaag geopereerd hier door een zeer kundige neurochirurg, in mijn hersenvlies. Een levensverlengende operatie: het weghalen van een uitzaaiing in het hoofd. Eigenlijk zou ik nu wakker moeten worden in Krakau om Auschwitz te bezoeken. Een heel-lang-gekoesterde wens van me. “Wil je het graag en kun je het betalen? Als het antwoord “ja” is, dan doen!”. Ik hoor het mezelf zeggen. (meer…)

onsProat: Vrede en veiligheid

Nog een paar dagen dan is het kerst. De dag voor kerst, op 24 december, gaan wij aan het eind van de middag naar de Canadese begraafplaats op de Holterberg. Voor elke Canadese soldaat die daar is begraven wordt een kaarsje op het graf geplaatst door de schooljeugd. Dit jaar zijn er zelfs Canadese vrienden overgekomen, om persoonlijk een kaarsje te plaatsen op het graf van hun oom.

Ik vind het altijd weer bijzonder om kerst zo te kunnen beginnen, samen met het bestuur en vrienden van het Canada Comité. Het figuurlijk dichterbij brengen van twee landen ver weg van elkaar verweven door vrede.

Respect en dankbaarheid is er ook voor onze eigen Markelose gesneuvelde soldaten, verzetsstrijders en de geallieerde soldaten begraven op de algemene begraafplaats Markelo. De Stichting Fallen Airmen zorgt daar, net als tijdens de lichtjesmiddag afgelopen zondag, voor een kaarsje op elk graf.

Na de ceremonie in Holten gaan we terug naar Markelo en nemen we samen een borrel bij het Wapen van Markelo. Voor mij is kerst dan begonnen! Wat we Eerste en Tweede Kerstdag gaan doen is vaak familie gerelateerd. We schakelen soms even en stemmen af zodat niemand alleen hoeft te zijn tijdens de kerstdagen. (meer…)

onsProat: De donkere dagen voor kerst

Hallo mooie Maarkelsen. De titel van deze column is een typisch Nederlandse uitdrukking. In november- en decemberdagen worden de momenten dat het licht is steeds korter. Bleehh! We naderen het punt waarop de zon het verste weg staat van het noordelijk halfrond. Deze donkere dagen dus. En zo’n beetje rond de kerstdagen gaan we weer naar meer zonuren per dag. Ik kan niet wachten!

Ik wil er geen donkere column van maken hoor. Wees niet bang. Maar als ik dus onderstaand bericht afgelopen week in de media lees draait mijn maag wel om.

“De politie in het Duitse Augsburg heeft vanmiddag zes jongeren gearresteerd in verband met de dood van een 49-jarige brandweerman. Die kwam om het leven na een treffen met een groep van zeven personen in de binnenstad”. Gewoon doodgeslagen op een kerstmarkt hé? Verschrikkelijk. En dan laat ik het feit dat de nationaliteit van de hoofdverdachte naast Duits ook Libanees en Turks is maar even buiten beschouwing. Maar dat het een bezopen klootzak is mag duidelijk zijn. Want het schijnt dat ze ook gedronken hadden.

En ook het bericht dat maar liefst 50 miljoen kinderen wereldwijd op de vlucht zijn door oorlog, geweld, armoede en natuurrampen. Hartverscheurend toch? Vooral als je die zielige beelden van die kindjes in tentenkampen op tv ziet. Je moet wel van steen zijn als het je niets doet. (meer…)

onsProat: De laatste

Vandaag de laatste column van mij.

Het voelt goed om ruimte te creëren voor nieuw talent. Lezers die lange teksten haten, gaan vandaag de vlag uithangen. (hè Niek?) . Ik ben met heel veel plezier columnist geweest en vond het een eer om te mogen doen. Het gaf mij de gelegenheid om mijn ongevraagde mening te geven over diverse onderwerpen. Ik kon tevens af en toe een kijkje geven in mijn privè leven. Omdat ik vind dat je van tijd tot tijd Maarkelse onderwerpen moet aansnijden als je voor Maarkelsnieuws schrijft, heb ik geprobeerd een evenwicht te bewaren tussen dat en het persoonlijk tintje.

Elke keer dat ik ‘aan de beurt’ was, gaf het een gezonde spanning. Ik bedacht waarover ik wilde schrijven en op enig moment was de ‘bevalling’ daar. Toch altijd spannend en vooral heel erg leuk om de reacties te zien op de zondagochtend. Ook de minder positieve.  Hierbij een bedankje aan de mensen die de moeite hebben genomen te reageren; dat geeft energie. Mijn zonen zitten er niet alle vier met de neus bovenop; het varieert van een zoon die de column trouw elke zondagochtend in alle vroegte leest tot een zoon die vier weken later opmerkt “ik heb ‘m nog niet gelezen ma”. Heeft ook allemaal z’n charme.

Ik heb getracht kleine boodschappen te geven in mijn columns. Een oprechte weergave van hoe ik in het leven sta. (meer…)

onsProat: Gewoon even niets

Voorover gebogen boven een bak met blinkend schoon melkgerei borrelen de zinnen voor deze column een voor een naar boven. Op de radio klinkt toepasselijk het nummer November Rain van Guns N’ Roses, het is nat en er waait een harde november wind. Het weer is biester, biester net als de Nederlanders maar die waren dat al ruim voor de maand november.

Stikstofcrisis, zwarte Piet, discriminatie, vluchtelingen, vuurwerkverbod noem maar op. Open social media, volg het nieuws of luister naar de radio en alle landelijke problemen vliegen binnen no time voorbij. Blokkeerfries was het woord van het jaar 2018. Dit jaar? Malieveld, boerenprotesten, PFAS norm? Alle 3 ongetwijfeld goede kanshebbers op de titel woord van het jaar 2019. Wij, Nederlanders, hebben de laatste tijd vreselijke lange tenen en ontzettende korte lontjes. We lijken over bijna alles te struikelen maar toch geven we ons leven gemiddeld een 8. Op Radio 2 klinkt om het halve uur het nieuws, stikstof, discriminatie, PFAS… ik heb er tabak van en ben het alles wat we niet meer mogen of dat wat sommigen niet meer willen meer dan beu. (meer…)

onsProat: Hoe wil jij het?

Ik zeg maar meteen wat het is: dit is een “heavy-shit” column. Zo’n eentje waarvan je denkt “ehhh… ja, en dat op zondagochtend”. Wees gerust: ik kom niet weer met porno aanzetten. Of nouja… een heel klein beetje dan.

In deze column wil ik het graag hebben over een wilsverklaring. In een wilsverklaring zet je op papier welke medische behandelingen je wel of niet wilt. Dus: wel of niet reanimeren bij een hartstilstand? Wel of niet behandelen als je in coma ligt en de kans groot is dat je niet meer wakker wordt? Wel of geen euthanasie bij ondragelijk lijden?

Ironisch genoeg heeft een wilsverklaring ergens nog wel raakvlak met – jawel daar is ‘ie – porno. Want bijna iedereen zegt: 1) er nooit naar te kijken 2) er nooit over na te denken en 3) áls het al ter sprake mocht komen, dit zeker niet in het openbaar kenbaar te maken.

En weet je dat dat eigenlijk gewoon best zonde is? Want praten of nadenken over een wilsverklaring is hetzelfde als het regelen van een testament. Of een levensverzekering. Het zijn misschien niet de leukste dingen om over na te denken nee, maar het hoort nou eenmaal bij het leven. Ik zeg altijd: er is één ding zeker in je leven, namelijk dat je doodgaat. Alleen niemand weet wanneer – en dat is maar goed ook. (meer…)

onsProat: Zorgen moet je doen, niet maken

Waar denk jij aan bij het woord zorgen?

Ik denk dan aan het zorgen voor elkaar. In eerste instantie voor mijn gezin en familie en aan de mensen die het dichtst om mij heen staan.

Gelukkig is onze samenleving veel breder opgebouwd. We zorgen ook voor elkaar. Zij die zorg nodig hebben kunnen aankloppen bij professionele hulpverleners en de verschillende instanties die hiervoor zijn bedoeld. Onmisbare personen, van onschatbare waarde, die je het beste op waarde kunt schatten als je ze zelf nodig hebt gehad!
Daarnaast zorgen onze dienstverleners: leraren, politie, (vrijwillige) brandweer enz enz ook voor ons. Soms aanbeden maar ook vaak (onterecht) bejegend. Een vrij land kan alleen functioneren als er regels zijn die ook gehandhaafd worden. En, ja ook ik heb bekeuringen gehad voor foutparkeren… toen dacht ik ook: ‘wat een flauwekul…’ En heb ik ook even een paar woorden gebruikt die niet de zondagmorgen verdienen. Gelukkig staat dat los van hoe zij moeten worden behandeld. Waar ze recht op hebben: een goed loon, aandacht voor werkdruk en bovenal respect. Ik kan niet zien waar het water bij hun staat: tot aan de lippen? Of erger? Wat ik wel weet is dat de dienstverleners alleen voor ons kunnen zorgen als ze zelf goed verzorgd worden. (meer…)

onsProat