Verschrikt schrik ik wakker, ’waar ben ik eigenlijk’! Was het een droom, waar ik zojuist was? Dan besef dat ik gewoon in mijn eigen bed lig, hier in Denemarken.

Dit gebeurt me nog geregeld, wakker worden en afvragen waar ik ben. Terwijl deze plek al ruim 4,5 jaar mijn en ons thuis is. Kan ik nog steeds wakker worden en denken dat ik in mijn bed aan de Brikkenweg lig of zelfs aan de Kappelaarsdijk, maar dan was ik in mijn dromen vast veel verder terug gereisd in de tijd!

Ik ben een dromer in de letterlijke en figuurlijke zin. In de letterlijke zin is dat niet altijd makkelijk, mijn dromen zijn soms zo complex dat ik ze dagen later nog herinner. Dromen in de figuurlijke zin mag ik graag doen, en heeft er deels zeker aan bijgedragen aan het feit wat ik nu doe, en waar ik nu sta in mijn leven!

Over dit leven en alles er rond omheen, neem ik jullie in vogelvlucht even mee…

Voor diegene die mij nog niet kennen, ik ben Debby Hargeerds-Relker, 44 jaar. Geboren en getogen in Markelo, in het mooie Maarkelsebrook, om precies te zijn. Daar heb ik ook altijd gewoond tot maart 2018.

Mijn kinderjaren bracht ik door op de Brookschole, en het was ook op die plek waar ik, naar later bleek mijn man al ontmoette. Frank Hargeerds en ik kennen elkaar al vanaf de kleuterschool, zijn altijd samen naar school geweest, zelfde vriendengroep, zelfde vervolgopleiding. Vanaf 1996 zijn we een officieel stel. Toen we het jaar erop beide op stage waren in Canada, en het jaar erop wederom in dit land waren begonnen de eerste dromen al… Hoe gaaf zou het zijn om daar te gaan werken, te emigreren, een leven op te bouwen… (meer…)

Beste mensen,

Een jaar geleden zaten we aan de vooravond van een uitbreiding van de corona maatregelen en een avondlockdown. Een grote klap voor vele mensen, ondernemers en vooral de zorgmedewerkers.

Nu een aantal maanden later, hebben we weer een gewoon leven zonder opgelegde coronabeperkingen en lijkt het eigenlijk allemaal best ver weg. Nu zijn er weer andere problemen zoals stikstof, klimaat en energie/ gasrekeningen. De mensen zijn weer goed gemutst en weer volop aan het genieten. Afgelopen maanden zijn er veel dingen ingehaald en georganiseerd, super leuk! Iedereen was er ook erg aan toe. Zelf ondervond ik het een aantal weken geleden heel bewust, dat ik het allemaal weer redelijk hetzelfde vond gaan. Werken, sporten, café, keet, tentfeestje of naar de discotheek. En wat te denken van de verplichte dingen waar je in corona onderuit kon hahaha. Afgelopen weken waren er meer nieuwe dingen; zoals bijvoorbeeld HEISA wat ik zelf wel heel vernieuwend vond en echt een keer een andere locatie. (meer…)

Goed luisteren, dat is een kunst. Ik krijg thuis nog wel eens om de oren gegooid dat ik goed kan horen maar heel slecht luisteren. En dat klopt eerlijk gezegd wel. Ik krijg inderdaad bijna alles wel mee maar er wat mee doen, ho maar. Dan ben ik met m’n gedachten alweer bij wat anders. Het is geen kwade opzet, het gebeurt gewoon.

Luisteren kun je ook naar muziek. Het laatste half jaar hebben we met plezier weer de nodige feestjes kunnen vieren. Tot in de kleine uurtjes drinken, zingen, dansen en bijkletsen. Nou ja bijkletsen? Bijschreeuwen kun je het beter noemen. Het zal misschien wel met mijn leeftijd te maken hebben, zal ik niet ontkennen. Maar het valt me op dat de muziek gewoonweg hard staat. Ik moet dan goed luisteren om nog wat van een gesprek mee te krijgen. Je moet echt bij mekaar in het oor tetteren om je nog een beetje verstaanbaar te maken. Met als gevolg dat mijn stem een paar dagen later nog steeds niet volledig terug is. Voor mijn omgeving lekker rustig natuurlijk. (meer…)