12e Jaargang | woensdag 21 november 2018

onsProat: Weet u het nog?

onsProat: Mañana

onsProat: Communicatie!

Klik op banner

onsProat: Weet u het nog?

Dag allemaal,

We worden allemaal ouder, en dit geldt ook voor mij. Hoewel ik nog maar over 26 lentes ervaring beschik en eigenlijk helemaal niet mag klagen denk ik wel eens, waar blijft de tijd. Het gaat allemaal zo ontzettend snel en vanaf mijn 18e vind ik jarig worden eigenlijk al lang zo leuk niet meer. Een paar weken geleden is een kameraad van mij voor het eerst ‘papa’ geworden. Hij is de aller eerste papa van onze groep en ik vind dit heel bijzonder. Tijdens de kraamvisite onder het genot van een lekker kopje koffie en een beschuit met uiteraard veel te harde onpraktische roze muisjes, vlogen mooie herinneringen van ruim 12 jaar vriendschap aan mij voorbij.

Ik weet het nog goed, onze eerste keet. Groot, lelijk, groen, en heel goed voor je weerstand. Alles wat we nodig hadden was aanwezig, koelkast, frituurpan, en een bankstel. Aan de muren hingen posters en kalenders waarvan de mama’s niet wisten dat we ze van de papa’s hadden gepikt. We waren er gelukkig, voelden ons er thuis en dronken er met elkaar onze eerste biertjes. Die eerste jaren keet waren echt fantastisch. Het kon niet op, alles wat we deden was nieuw, en voor het eerst waren meisjes niet meer stom. (meer…)

onsProat: Mañana

Als ik dit schrijf zitten we lekker op Tenerife, heerlijk een paar daagjes met z’n tweetjes ertussenuit. De boerderij voor een paar dagen achtergelaten aan de buurmannen. Gerald en Aarnt Jan die de honneurs naar alle tevredenheid waarnemen. Toch fijn dat je er op kunt vertrouwen dat alles in goede handen is. Ook de oudjes worden goed verzorgd door de schoonzussen. Ze zullen wel in tijden niet zo lekker gegeten hebben als afgelopen week. Kunnen wij hier heel ontspannen genieten van al het moois wat Tenerife te bieden heeft.

We zitten in een resort waar we in 2012 ook zijn geweest, toen met onze kinderen. We zijn hier toentertijd naar toe gegaan op aanraden van Bennie en Ria uit het Markelosebroek. Zij waren vol lof over alle faciliteiten hier en wat Bennie betreft voor al het heerlijke vele eten. En laat dat maar aan hem over, sjonge, sjonge, toen was het al heel bijzonder maar dat is nog steeds zo. Grote klasse bij Park Club Europe. Ik heb nu ook iets wat gaat van nul tot honderd in één seconde, de weegschaal.

Nu ben ik niet zo van het stilzitten of hele dagen zonnen, ik moet wat te doen hebben. Dus met een stel Italianen en Duitsers volleyballen, voetballen of waterpoloën doe ik graag. En de Duitse taal is voor mij nog wel een beetje te volgen, maar Italiaans kan ik geen bal van begrijpen. Ook een excursie om wat van het eiland te zien sla ik niet over. We zijn naar de vulkaan en de hoogste berg op Tenerife ‘El Teide’ geweest; Teide by night. We hebben de zon onder zien gaan als een brandende bal die in de wolken zakte. Zo hoog zaten we: op 2.280 meter. De gids vertelde dat hier een week eerder een Gerard en een Truus uit Markelo zijn geweest en toen er op de flank van de Teide een avondmaaltijd voor ons klaarstond en we met z’n achten aan één tafel kwamen te zitten bleken we alle acht dicht bij elkaar te wonen. Buurse, Joppe en Deventer; toevallig toch?

Ook nog een tip gekregen welk woord ze in Spanje veel gebruiken: mañana. Mañana betekent morgen, zo van rustig rustig, morgen kan het ook nog wel. Geen stress, kalm aan. Mañana. (meer…)

onsProat: Communicatie!

Eindelijk…maar dan ook eindelijk werd ze erop gewezen door iemand.
“Het valt me op dat jij echt heel erg veel op je telefoon kijkt”.
Joecheieieieeiei! Eindelijk werd datgene waar ik me al zo ontzettend lang aan stoor en benoemd heb door iemand anders gezegd. We waren in een gezelschap van 4 personen en waar ik en de andere 2 personen het fatsoen hadden onze telefoon in de zak te laten in het restaurant (afgezien van de foto die gemaakt moest worden) bleef zij alleen maar op haar telefoon kijken. Want dat is waar mijn (overigens allerliefste) vrouw van beticht werd.
En wat kon ze er tegen in brengen? Helemaal niets vond ik. Want het was de waarheid en niets anders dan de waarheid. Maar goed, ze  is een vrouw hé, dus er was natuurlijk niets van waar! Ze kijkt helemaal niet veel op de telefoon en de manier waarop ik reageerde “zo, nu hoor je het EINDELIJK eens van een ander” was natuurlijk helemáál super belachelijk.
Maar eigenlijk wist ze dondersgoed dat we gelijk hadden. Maar ja, toegeven is een dingetje natuurlijk. Ze wil zich beteren! Gaaf!

Een ergernis die me steeds vaker stoort moet ik zeggen. Ik zal wel een ouwe lul worden, maar het is soms toch ook echt te debiel voor woorden waar we onze telefoon voor raadplegen.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel erg voor deze modernisering en vind WhatsApp de beste uitvinding in dit leven, maar we worden er ook erg egoïstisch en asociaal van.
Vroeger vroeg je de weg aan voorbijgangers als je in een stad was waar je de weg niet kende. Nu druk je op Google Maps de locatie in waar je moet zijn en kom je op je eindbestemming na 3 keer tegen een lantaarnpaal te zijn gelopen, 2 keer bijna onder een auto te zijn gekomen en 10 keer sorry te hebben gezegd tegen mensen waar je tegen aan loopt omdat je alleen gefocust bent op je telefoonschermpje. Om nog maar te zwijgen van het feit dat je niets van de omgeving ziet. Zonde toch? (meer…)

onsProat: Dienstverlening

Soms heb je diensten nodig, op verschillend vlak. Zo had ik in de afgelopen weken het een en ander nodig of kwam er een dienst op mijn pad. Niet altijd ben ik loyaal en koop ik lokaal.

Doordat ik vier dagen 9 uur werk, kan ik het krap redden om net voor sluitingstijd nog een boodschap te doen in de stad waar ik werk. Als het geen supermarkt betreft, is het namelijk niet mogelijk eerst richting mijn woonplaats te rijden, aangezien daar in de buurt alles dan reeds gesloten is.

Zo kwam ik bij Douglas in Hengelo. 3 verkoopsters, alleen ik als klant.  Ik heb 2 dingen gekocht; een crème en een stick. Wil ik afrekenen. Wellicht ten overvloede vraag ik of ze de korting die op dat moment geldt – 25% – verrekent. Ja, gaat ze doen. Het duurt erg lang voordat ik de pinpas de actie kan laten uitvoeren die mijn rekening torpedeert. Ze moet in de weer met mijn klantenkaart en dan nog bliepen op een kortingscode. Bovendien wordt ze gehinderd door haar collega, die het contante geld uit de kassa grist en het gaat tellen. Ik vraag die collega nog “wil je vroeg naar huis?” en ik merk een beetje katterig op: “ik zou het klantvriendelijk vinden als je dat niet net doet tijdens een transactie van een klant”. Ze werpt een venijnige blik op mij en zegt niets. Ik check altijd het bedrag voordat ik de pin ingeef; en ik zie dat  “mijn” verkoopster maar 1 ding heeft berekend. Schijnt moeilijk te zijn. 2 dingen kopen, 1 berekenen. Ik zeg het want ik ben eerlijk. Oh ja…. Sorry…. Opnieuw gaat ze het proces opstarten. Geduld is niet mijn sterkste kant en ik moet op een bepaalde tijd in Markelo zijn dus ik vraag “denk je dat het vandaag nog gaat lukken?”. Ze geeft aan dat ze “nog moet wennen aan de kassa”. Helemaal hilarisch als ik dit verhaal vertel aan een collega op mijn werk die in het weekend bijklust in genoemde Douglas, en van haar hoor  dat “mijn” verkoopster reeds een maand werkt met die kassa. Volgende keer bestel ik via internet want deze “beleving” in de winkel kan mij gestolen worden. (meer…)

onsProat: Verliefd

Hallo allemaal,

Weet u het nog, de eerste keer dat u verliefd werd? Ik kan mij de allereerste keer nog goed herinneren. Het gebeurde allemaal ruim 20 jaar geleden. Ik was met papa op de trekker mee naar Zwienenberg. De deur van de winkel ging open en zoef, zonder waarschuwing, pats recht in mijn hart geraakt door een van Cupido’s pijlen. Op een stelling in de showroom stond de allermooiste traptrekker, die ik ooit had gezien. Van voorlader tot trekhaak helemaal mijn type en exact dezelfde trekker als die van papa maar dan een beetje kleiner. Papa zag mijn fonkelende oogjes, en daagde mij uit om eerst mijn zwemdiploma te halen en wie weet kreeg ik dan wel die traptrekker. 

Al traptrekkerend vlogen mijn kinderjaren voorbij. In groep 5 werd ik voor de 2e keer verliefd. Cupido had mij op de korrel en en vuurde zonder waarschuwing juf Roosmarijn op ons klaslokaal af. Juf Roosmarijn was een echte spetter, nog nooit waren er zo veel papa’s op de ouderavond. Van schoenen tot neuspiercing, ze was helemaal mijn type. Elke week las ze een stukje voor, hielp ze ons met rekenen en mocht ik naast haar zitten in de bus, omdat allebei onze namen uit 10 letters bestonden. (meer…)

onsProat: Trots

Het Kaasplein wordt nog een zware kluif voor de coalitie in de Hof. Een bodemloze put die niet gedempt dreigt te worden. Uitstel na uitstel komt er om de oplevering te laten voltooien. De regie ligt nu eindelijk bij de gemeente, maar ja, wat nu? Geld is er bijna niet meer, de aanblik is niet om aan te zien. Snelkookplan is letterlijk drooggekookt, Plan Mooi Markelo, daarvan mag mooi wel weggelaten worden. Drama en anders niets. Als we met onze boerderij zo te werk waren gegaan stond het ‘Te koop’ bordje van de makelaar al lang in de tuin. De wethouder kijkt of alles nog past binnen de budgetten. Nou dat kan ik hem wel op een briefje geven dat dat niet gaat passen. En verhuren van de bestaande bouwwerken lijkt mij een moeilijke bevalling. Ik zie eigenlijk nog maar één oplossing om tot een mooi en vooral voor de gemeente betaalbaar dorpsplein te komen. Of verkoop de hele handel aan ABZ, die maakt aan de zijde van het plein een mooie strakke wand van de restanten van de kaasfabriek. Of we tasten nog een keer diep in de buidel en slopen alles. Wij zijn met de kameraden in Nuenen geweest, nou daar weten ze wel wat het verfraaien van een dorpscentrum is. Een prachtig volksparkje is daar gerealiseerd, na sloop van diverse gebouwen. (meer…)

onsProat: Oktoberfest!

Mooie Maarkelsen,

De titel is de Duitse vertaling van Oktoberfeest. Maar dat hoef ik niet te verklaren aangezien jullie niet van een andere planeet komen en dit zelf ook wel bedacht hadden. Maar toch, dan hebben we het in ieder geval over hetzelfde.

Het is deze oktober inderdaad de hele maand feest. Afgelopen vrijdag begonnen we met een 50-jarig huwelijksfeestje. In Loarne. Doar könt ze ok wa fees’ hool’n.

Gistermiddag was de eerste editie van de Truck Run Hof van Twente. Willian, ik kan niet anders dan beamen, wat een tof en nobel initiatief heb je genomen. Ik heb me de arm uit de kom gezwaaid naar al die truckers met hun vrolijke bijrijders. Wat een prachtig feestje heb je samen met veel vrijwilligers georganiseerd. Hulde!
En gisteravond had ik een Oktoberfest wat we met de Grösmeijers muzikaal mochten omlijsten. Bie mien moat van de Poppe. Altijd goed! En lekker om in de stemming te komen voor de rest van de maand.

Het Oktoberfest van volgende week begint vrijdag bij De Haverkamp. Al jarenlang een topper op de agenda in Markelo. Binnen no time waren de kaarten uitverkocht. Wees eerlijk, als je leuke mensen, heeeeeeel erg leuke ‘stimmungs’ muziek (ik ben niet bevooroordeeld hoor) en leuke pullen bier bij elkaar zet, kan het niet anders dan een geweldig feestje worden.
Maar helaas zal er voor mij een inval trompettist zijn die avond. En moet ik met diepe pijn in mijn hart dit feestje aan me voorbij laten gaan. Door een dubbele boeking.
Donders dom kuuk’n zullen jullie wel denken. Dan zeg je dat andere toch af?
Nou, ehm, niet dus. Want mijn dubbele boeking is in Stuttgart. En raad eens wat ik daar ga doen? Inderdaad..een weekend lang..een écht Oktoberfest. Denk dat tegen die tijd mijn lederhose al hard wegrent omdat hij het compleet beu is…al dat gesmeer van bier en vette-halve-haan vingers. Maar goed, dat weekend doen we elk jaar met de vriendjes. Alleen nu geen rekening gehouden met de Markelose uitvoering. @De Haverkamp, de datum voor volgend jaar al bekend? Kan die vast in de agenda. (meer…)

onsProat: Terug naar de natuur

Oog voor natuur, samenleving en dier. Duurzaamheid. Alles wat je doet en gebruikt moet daar aan voldoen. Het is de nieuwe norm geworden. Deels een goede ontwikkeling. Ik vind het bijvoorbeeld een goede zaak dat er op grote schaal asbest wordt geruimd omdat gebleken is dat die stof dodelijke gevolgen kan hebben. Hoewel het een afschuwelijke gedachte is dat die gevolgen al lang geleden bekend waren maar dat men uit winstbejag struisvogelpolitiek heeft bedreven.

Ik vind het ook prima dat er aandacht is voor de zogenaamde schilder ziekte. Klinkt logisch dat stoffen in verf die nu verboden zijn, kankerverwekkend kunnen zijn. De carboleum op de gecreosoteerde palen in de wei van mijn ouderlijk huis rook misselijkmakend.

Voor mij persoonlijk slaan nieuwe ontwikkelingen wel eens te ver door. Het nuchtere, normale, eenvoudige, kortom het gezellige gaat eraf.

Op mijn werk lap ik ARBO wel eens aan mijn laars; ik ben te ongeduldig voor een stoel waarvoor je een uur moet uittrekken en een A4 moet lezen om hem in de juiste stand te zetten. Ik houd ook niet van armleuningen; laat staan dat je ze moet afstellen. Ze belemmeren mij om rap op te staan. En aangezien ik geen zittend gat heb, wil ik snel en vooral spontaan uit de stoel kunnen zonder met de zoom van mijn jurk achter een leuning te blijven haken. Ik accepteer wel een sta-buro, en staand vergaderen, maar onlangs werden er sta-bureaus besteld waar je tevens aan kunt fietsen. Gaat mij te ver. Lang fietsen gaat mij überhaupt te ver. (meer…)

onsProat: Onnodig gewe(c)kt

Dag allemaal,

Heerlijk hè, dit nazomerweer, er valt zo nu en dan een buitje regen, het is buiten eindelijk mooi groen, de temperatuur is aangenaam en we kunnen ‘s nachts weer lekker slapen.
Normaal gesproken heb ik met slapen absoluut geen moeite, ik ga liggen, kies een mooie droom uit, val in een diepe slaap, en tegen de tijd dat ik met Chantal Jansen achterop de motor de zon tegemoet rijd, gaat de wekker weer. Geen wolkje aan de lucht, normaal gesproken…

Afgelopen zomer was ons huis echter ‘DE’ ontmoetingsplek voor alle muggen uit Markelosebroek. De akoestiek in vooral onze slaapkamer beviel de kleine zoemers bijzonder goed, rond 11 uur ‘s avonds begonnen de repetities, om 12 uur het voorprogramma, half 1 werd de zaal geopend en aansluitend werd er luidkeels gezongen en gespeeld voor een wederom uitverkochte zaal. De sfeer onderling was goed, elke mug deed mee, kende de tekst, deed een dansje, schreeuwde na afloop om nog een liedje, kocht cadeautjes in de fanshop die zich naast mijn kussen bevond en haalde na afloop een drankje bij Lisanne. Gek werden we er van, bijna geheel nutteloze beestjes die je het leven zuur maken. Net niet geheel nutteloos want ze hebben letterlijk maar 1 functie en dat is voedsel zijn voor andere, gelukkig wel nuttige diertjes zoals vissen en spinnen. (meer…)

onsProat: Daankensweerd

Afgelopen week heb ik kennisgemaakt met alle collega acteurs en een aantal medewerkers van de nieuwe film van Johan Nijenhuis en Herman Finkers, De beentjes van Sint Hildegard. Prachtig om mee te maken, veel BNers en ook een paar BTers, bekende tukkers. Er zijn voor mij twee draaidagen ingepland, dus ik zal veel van de andere acteurs pas weer terugzien bij de première en dat zal waarschijnlijk in het najaar van 2019 zijn. Daarom was het ook wel heel bijzonder voor mij. Het zijn trouwens allemaal gewone mensen hoor. Vrijdagavond kreeg ik nog een appje van mijn broer met de mededeling dat er twee ezels uit Markelo mee gaan doen! Dank je Bennie!

Wat ook Daankensweerd is, is dat er heel veel enthousiaste mensen mee willen werken met de Truck Run Hof van Twente. En ik wil ook nog graag melden, zonder iemand anders te kort te doen, dat er deze week wordt gecollecteerd voor mensen met een verstandelijke beperking. Ook in Markelo gaan tientallen mensen langs de deur om te collecteren. Van de totale opbrengst in Markelo mag er vijftien procent geschonken worden aan een plaatselijk goed doel. Nu heeft het plaatselijke organisatiecomité daar de Truck Run voor uit gekozen. Fantastisch toch! Zaterdag 29 september worden de collecte bussen weer ingeleverd en zullen we zien hoeveel het opgeleverd heeft, ik zou zeggen: Markelo doe je best! De laatste puntjes moeten nog op de I, een paar motorrijders zijn we nog nodig, dus heb je een motor en heb je een middag vrij, meld je aan, graag! En als jullie nog mensen weten die graag mee willen rijden in een mega mooie truck, dat kan geef hem of haar op. Leeftijd maakt niets uit, als de gasten het maar leuk vinden. Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd en dan kan het 6 oktober los gaan! (meer…)

onsProat