Ik liep het bos in, rond half acht ’s avonds en was verbaasd hoe keurig netjes en opgeruimd het al weer was. Dit was 2 weken geleden en er was motorcross geweest op de Herikerberg. De wegen waren weer open en begaanbaar, hekken opgeruimd, rommel weg. Het zag er weer netjes uit nadat een paar uur daarvoor de motoren nog door kuilen scheurden. De vrijwilligers waren al heel druk geweest om het zo snel weer op orde te krijgen. Een paar weken daaraan voorafgaand had ik ze al avonden achtereen in het bos bezig gezien om het circuit op orde te krijgen met bulldozers, tractoren en mankracht. Tijdens een interview wat Henk en ik hadden voor de radio met de voorzitter, hoorden we dat er in totaal zo’n 250 vrijwilligers ingezet worden tijdens de cross, van EHBO tot terreinbeheerders etc. Dat zijn er veel.

Enkele weken daarvoor waren ook al heel wat vrijwilligers van de hippische stichting, bezig geweest op dezelfde Herikerberg met de voorbereidingen van een paardenevenement. Weken in touw geweest om het parcours er zo goed en netjes mogelijk bij te laten liggen. En vorige week was er aan de rand van diezelfde Herikerberg de triatlon. Ook weer mogelijk gemaakt door inderdaad heel veel vrijwilligers. En dan heb ik het alleen nog maar over wat er allemaal op de Herikerberg wordt georganiseerd.

Een paar weken geleden was de Nationale Molendag en zo was ook de Molen van Buursink open. Ik was er wel eens geweest maar omdat het een prachtige dag was en ik nog nooit op de omloop/stelling geweest was, besloot ik er toch nog even naartoe te gaan. Een prachtig uitzicht op Markelo. Ik sprak met een vrijwilliger op de omloop, wat een passie om de oude molen in stand te houden. Een enthousiaste club vrijwilligers wat nog eens extra blijkt uit de ruime openingstijden die de molenwinkel hanteert. Ze zijn de hele week van dinsdag tot en met zaterdag open, ochtend en middag en dat alleen met vrijwilligers. Het idee was ook, als je het doet, moet je het goed doen en veel open zijn, zo vertelde de voorzitter in een interview met Heuvel 6. De winkel is zeer zeker de moeite waard, ze verkopen er werkelijk van alles.

Dat er ook weleens een andere kant aan vrijwilligerswerk kan zitten, hoorde ik van een collega. Haar zus was vrijwilliger bij een zorginstelling geworden, zij kookte daar 1 x per week voor bewoners. Zij kwam er naderhand achter dat op de dagen dat zij er was, een betaalde kracht minder ingezet werd. Is dit dan nog vrijwilligerswerk of compensatie voor een minder goed functionerend systeem. Oorzaak zal waarschijnlijk geld tekort zijn maar dan nog. Zij vond het in ieder geval niet fijn, het haalde een stukje van het mooie gevoel waarmee ze er aan was begonnen weg. Vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend maar ook niet vanzelfsprekend om gaten te vullen waar tekorten zijn.

In Markelo mogen we trots en dankbaar zijn dat er zoveel vrijwilligers zijn die zich op allerlei mogelijke manieren inzetten. Van voetbalclub, toneelvereniging, Eungs Schöppe, Het Beaufort, Kösterskoele, het zijn er teveel om op te noemen. Met Koningsdag zijn er weer aantal vrijwilligers zeer verdiend onderscheiden met een lintje. Eigenlijk verdiend iedere vrijwilliger een lintje. Vrijwilligers doen hun werk vaak vanuit passie en enthousiasme voor een zaak maar ook voor een ander. Ze zetten hier het meest kostbare bezit voor in wat ze hebben, namelijk tijd. Tijd is eindig en dus kostbaar. Vrijwilligerswerk, het maakt dat een gemeenschap ‘samen’ is, in verbinding en dat heeft ook iets van zorgen voor elkaar. Dat is een fijn gevoel. In een wereld die steeds verder van elkaar weg is, is dit een groot goed.

Een fijn gevoel om er een mooie zondag van te maken.

Hartelijke groet,

Marianne