onsProat - Maarkelsnieuws.nl Maarkelsnieuws.nl

onsProat: Verspilling

3 maart 2024 06:01

Een paar jaar geleden zaten we op vakantie in een all-inclusive hotel. Het ontbijt en diner wordt keurig uitgestald en iedereen kan pakken wat hij lekker vindt. Volle borden met eten werden naar de tafels gehaald. Ik dacht, wat een honger hebben die mensen toch, waar laten ze het. Nou, de helft bleef op tafel staan en werd door de bediening weggegooid. Verspilling ten top. Maar het gebeurt ook al eerder in de keten. Komkommers en tomaten die niet de juiste vorm of grootte hebben worden door de supermarkten niet verhandeld. Terwijl de smaak precies hetzelfde is. Waarom? De meest voorkomende vorm van verspilling is die van geld. Neem nou de vakantieparken waar asielzoekers in gehuisvest worden. De huisjes worden compleet gestript, alles komt er nieuw in. Terwijl het vorig jaar voor vakantiegangers nog prima was. Kijk ook eens naar het theater in Almelo. Een prachtig gebouw, maar er is geld nodig voor onderhoud. Nee zegt een deel van de gemeenteraad, daar werken we niet aan mee. Die maken er een principekwestie van. Ze bouwen dan liever een nieuw theater. Dat de kosten dan in plaats van 10 miljoen stijgen naar 100 miljoen dat maakt blijkbaar niet uit. Geld van een ander is makkelijk uitgeven. (meer…)

Lees meer

onsProat: De laatste…

25 februari 2024 06:01

Ja, ik weet het nog goed mijn eerste column... Ik mocht het grote gat van Christiaan 'van de Mösker' opvullen. Ik wist vooraf al dat ik daar een zware dobber aan zou krijgen. Ik had mij voor genomen om het op mijn eigen manier te doen en te proberen om genuanceerd mijn mening te geven. Zelf heb ik een behoorlijke strijd gevoerd met een eigen bedrijf hebben en dan opletten wat je allemaal zegt en dan met name vooral het stukje onbedoeld mensen kwetsen/ verkeerd neerzetten. Wat mij betreft mag er een heel groot compliment naar Maarkelsnieuws; de redactie, het team achter de schermen en natuurlijk de collega-columnisten. Als je ergens mee zat of het niet lukte om iets op papier te zetten, was er altijd iemand die je hielp. Ook al was het vragen om hulp voor mij soms lastig. Ik dacht meestal dit moet ik kunnen en ze gaan me echt niet helpen om mijn verhaal op papier te krijgen. FOUT! (meer…)

Lees meer

onsProat: Mezelf zijn

18 februari 2024 06:01

Afgelopen week liep ik in het bos en zag dat een vlierbessenstruik uitgelopen was, de eerste blaadjes zaten er aan. Een belofte van het aankomende voorjaar. Een boom of een struik, dacht ik bij mezelf, heeft toch eigenlijk altijd een soort van garantie, want in de herfst en winter, is de boom helemaal kaal en dan vanuit het niets, krijgt hij weer een nieuwe jas met bladeren. Klaar voor het zomerseizoen, die zijn oude schors wat bedekken en dan is de boom weer zo goed als nieuw. Zo kwam ik mezelf deze week ook tegen in een doosje met oude foto’s die na het afbranden van ons huis, 9 jaar geleden, nog niet uit het doosje waren geweest. Sommigen waren aan elkaar gekoekt door het water en onherkenbaar en anderen nog heel goed. Zo lachte een 17-jarige versie van mijzelf me toe vanaf de foto. O, o wat was ik toen nog jong en toch voelde ik mij toen al best wel “wereldwijs”. Met de blik van nu, was ik toch nog echt een “kuukn”. Als ik mezelf nu ’s morgens tegenkom in de spiegel dan is het tegenovergestelde het geval. Het “kuuk’n-achtige” is verleden tijd en de nodige rimpels zijn meer vaste begeleider geworden. Met een beetje plamuur hier en daar is er misschien nog wat te restaureren maar dat is me teveel werk ’s morgens. Misschien wel wat levens- wijzer? In de basis voel ik me eigenlijk niet anders, misschien wat rustiger en wat meer zelfvertrouwen, trek me ook niet overal meer iets van aan, maar niet echt anders. (meer…)

Lees meer

onsProat: Navigatie

11 februari 2024 06:01

"Mam, jij rijdt, ik kijk op de navigatie dan zeg ik wel wanneer je af moet". We rijden op een voor ons totaal onbekende weg in het oosten van Florida. Omdat we tolwegen willen vermijden en voordat het donker wordt nog iets van de omgeving willen zien, rijden we een stukje op de kaart, zonder de navigatie aan te zetten. "We moeten de 50 straks op richting het westen, houd je dat in de gaten", zei ik nog. Maar naarmate de tijd vordert en de schemer overgaat in de duisternis, zeg ik hardop, dit kan nooit. We rijden al meer dan 2 uur, en we moeten echt een keer naar het westen, we rijden nog steeds naar het Noorden. "We gaan wel goed hoor", krijg ik nog te horen. Ondanks het onbekende terrein heb ik altijd een goed richtingsgevoel, en dat blijkt nu ook wel. We stoppen en zetten de navigatie aan, en zien dat we al aardig richting Georgia gaan! De navigatie stuurt ons netjes naar Kissimmee, waar we 4 uur later dan gepland aankomen. Ach, denk ik later. Overkomt ons dit in ons dagelijkse leven ook niet! (meer…)

Lees meer

onsProat: Privacy

4 februari 2024 06:01

De tijd dat ik op de lagere school zat kan ik me nog goed herinneren. Niet dat ik er zo graag heen ging maar oké, het was te doen. Voetballen in de pauze en na schooltijd was het leukste deel. Er zijn ook zaken waar ik minder goede herinneringen aan heb. Neem nou bijvoorbeeld de schooltandarts. Verschrikkelijk! Zo stond 2 keer per jaar die grote bus voor de school. Vol met, in mijn ogen, martelwerktuigen. En tandartsen en assistentes die weinig menselijke trekjes vertoonden. Totaal gevoelloos deden ze hun werk zonder oog te hebben voor de angst van de kinderen. Je zou er een trauma aan overhouden. Een ander jaarlijks terugkerend iets, was de schoolfotograaf. Ook niet bepaald mijn hobby want ik stond en sta er nooit goed op. Bij de klassenfoto kon je je nog wel iets verstoppen maar bij de individuele foto was wegduiken geen optie. Die klassenfoto wordt pas leuk als je ouder bent. Gewoon om nog eens te zien wie er allemaal in je klas zaten. Om je te verbazen over de kleding en kapsels uit die tijd. Om te kijken hoeveel mensen veranderd zijn of juist nog heel herkenbaar. Voor het organiseren van een reünie is het heel handig als je alle gezichten langs kan gaan om zo niemand te vergeten. (meer…)

Lees meer

onsProat: Maarkels als tijdloze verbinder

28 januari 2024 06:01

In Markelo doet de jeugd vandaag de dag haar uiterste best om het Maarkels dialect levendig te houden. Terwijl nieuwe woorden en trends opduiken, dreigen er mooie uitdrukkingen uit ons rijke dialect te vervagen. De jeugd, gedreven door een stukje erfgoedbesef, slingert vakkundig Maarkelse woorden rond alsof het een tweede natuur is. Ze brengen niet alleen woorden tot leven, maar ook de geest van een taal die diep geworteld is in de lokale geschiedenis. Het Maarkels dialect werd me hier in Elsen met de paplepel ingegoten. Ik hoef niet te denken hoe of wat ik moet zeggen. Het schrijven van dialect is niet aan mij besteed, net als voor veel anderen. Dat is misschien ook wel de reden dat sommige prachtige uitdrukkingen langzaam weg lijken te zakken in de vergetelheid. Woorden die eens kleur gaven aan alledaagse gesprekken dreigen te verdwijnen door modern taalgebruik. Het is alsof we kleine schatten verliezen die ons dialect uniek maken. (meer…)

Lees meer

onsProat: “Hallo, hoort u ons?”

21 januari 2024 06:01

Mijn column gaat meestal over wat ik zo tegenkom in mijn hele gewone leven, over hele gewone dingen maar ik werd onlangs een beetje geprikkeld door het nieuws dat weer een minister zei "Aju paraplu". Zonder te diep in te gaan op alle ellende die de afgelopen jaren over ons heen gestort is, bijvoorbeeld toeslagen, Groningen, stikstof, migratiebeleid enzovoort en de daaraan verwante acties door onze leiders, maar ook het geen antwoord geven op vragen in de Tweede Kamer op verdiepende vragen omtrent regelgeving en andere vraagstukken. Tenenkrommende debatten waar geen antwoorden werden gegeven of ook soms het herinneringsvermogen nog weleens te wensen overliet. Dit alles in herinnering hebbende, werd ik een beetje geprikkeld door het nieuws van de vierde vertrekkende minister en nu zelfs per direct en wat mij dan helemaal prikkelt - zonder uitleg. Normaal heb je een maand opzeggingstermijn, maar dit lijkt hier ook niet van toepassing te zijn. Gelden hier andere regels? En niet alleen hier. Lig ik hier wakker van? Nee, maar ik ben me er wel bewust van. (meer…)

Lees meer

onsProat: Rozengeur en emigratiedrama

14 januari 2024 06:01

Ergens lees ik in een artikel dat wanneer je je vestigt in een nieuwe cultuur je 4 verschillende fasen doorloopt: de honeymoon, de shock, de aanpassing, de acceptatie. Niets vermoedend lees ik het artikel door, en pas achteraf besef ik me dat dit wel klopt. Nu is de cultuurshock tussen Nederland en Denemarken niet bepaald groot te noemen, maar er zijn zeker duidelijke verschillen in bepaalde gewoonten of tradities. Bij ons was het niet minder, die eerste periode beleefde je in een happy flow, alles is nieuw. Je staat fris en fruitig aan deze nieuwe start. Nieuwe koeien, nieuwe stal, nieuwe mensen leren kennen. Maar ook op een nieuwe plek je boodschappen halen. Een heel nieuw ritme vinden, want de schooltijden en het schoolsysteem voor de kinderen werken ook heel anders dan we gewend waren. Misschien wel de grootste fout die ik aan het begin van de emigratie heb gemaakt, alles gelijk goed willen en of kunnen doen. Of dat nu op de boerderij was, in de sociale contacten en in het eigen maken van de taal, het kon me niet snel en goed genoeg gaan. We genoten van elk moment, lieten het over ons heen komen en waren vooral heel trots dat wij dit toch maar mooi deden als gezin. (meer…)

Lees meer