Als kind zijnde moesten wij van onze ouders, naast het telefoonnummer van de naaste buren, ook het nummer van de veeartsen uit ons hoofd kennen. De telefoons zaten toen nog vast aan de muur en wanneer zij niet weg konden bij een kalvende koe maar wel hulp nodig hadden, konden wij als kinderen al bellen. Dit nummer 1764 ben ik nooit weer vergeten.
Een veearts heeft in een dorp een speciale rol, betrokken bij het wel en wee van het vee maar ook van de gezinnen. Naast arts ook maatschappelijk werker. Toen mijn moeder de hersenbloeding had gehad was de eerste bos bloemen die zij in het ziekenhuis ontving, van de Markelose vee artsen. Dat zegt genoeg.
Het zou dan ook heel mooi zijn wanneer deze column over het afscheid van een dorps-veearts, door een boer wordt geschreven. En daar had ik een kort lijntje toe. Mijn broer en boer Arjan Kranenberg was hier graag toe bereid en dit is dan ook zijn bijdrage:

Een paar weken geleden vroeg mijn zus Gerdien aan mij of ik een stukje wilde schrijven over het afscheid van onze Markelose dierenarts Frans van den Nobelen en Sandra Posthuma. En dan vooral om wat herinneringen op te halen aan de tijd dat hij als vee-dokter op de boerderij kwam bij ons.
Na ruim 30 jaar is de praktijk verkocht aan DAP Holten, gelukkig verandert er voor ons als boeren in de dagelijks gang van zaken niet al teveel want we blijven dezelfde dierenartsen houden.

Het eerste wat mij meteen te binnen schoot over Frans, was dat hij altijd zo sociaal en betrokken was zowel in het voor- als ook in het achterhuis. Ik kan me nog goed herinneren dat mijn vader aan zijn voet geopereerd werd en daarna een ziekenhuisbacterie kreeg. Hij kon de stoel niet meer uitkomen en het werk in de stal bleef liggen. Ik zat nog op de middelbare school en probeerde zo goed en kwaad als het kon het bedrijf samen met mijn zus Anja en moeder door te laten draaien. We hadden toen een keer een zieke koe en Frans kwam meteen langs, de koe werd behandeld en hij keek meteen ook even bij vader in de keuken om de deur. Altijd belangstellend en in voor een praatje. Als hij dan een paar dagen later weer even in de buurt was, kwam hij zeker nog even extra langs om te kijken hoe het thuis ging met vader en in de stal ook al was hij hiervoor niet gebeld.

Als Frans bij ons op de boerderij was geweest, kan ik me herinneren dat mijn moeder altijd de bedrijfsoverall van Frans op de kop moest houden voor het wassen, want er kwam steevast nog van alles uit. Lege tapbuisjes of een schaar kon zomaar te voorschijn komen, maar een trui of jas kon ook weleens blijven liggen op de boerderij. Ik denk dat menig boer dit zal herkennen!
Het eerstvolgende ritje naar Markelo konden we dan vaak eerst even langs de praktijk om het vergeten spul weer af te geven.

De rol van de veeartsen is in de loop van de jaren best wel veranderd, waar het voorheen alleen ging om de behandeling van de zieke koeien of bevallingen is het tegenwoordig ook veel meer gericht op de preventie en begeleiding van het management op het boerenbedrijf. Waar vroeger de veearts alles bepaalde hoe het ging word er nu alles overlegd met de boeren en ook hun indruk gevraagd over het ziekte proces.

Ook zorgde Frans ervoor dat wij als boeren mooie en interessante studiemiddagen hadden met elkaar. Waarbij eten en drinken altijd goed verzorgd was, waardoor een goede opkomst van de boeren verzekerd was! Met als hoogtepunt dat we in de moeilijkere jaren met alle nieuwe regels en lage prijzen keer een whiskeyproeverij bij de Wippert hadden. Samen met de boeren van de praktijk Holten, om even helemaal los van alles te komen en een gezellige avond te hebben. Deze was meer dan geslaagd. Een onvergetelijke avond en menig boer zal zich de dag erna ook nog goed herinneren.

Er komen de laatste jaren heel wat regels en nieuwe eisen op ons, maar ook op de veeartsen af. Frans was daar geen fan van en baalde daar eigenlijk alleen maar van.

De laatste jaren is Frans al vaak te vinden op de golfbaan en geniet van een heerlijk rondje golf in de buitenlucht. Hopelijk kan hij hier nog heel vaak van gaan genieten nu hij hier meer tijd voor heeft. Ik denk dat ik namens heel veel boeren gerust kan zeggen dat we hem gaan missen op het erf en hen alle goeds wensen in de toekomst.

Dankjewel Arjan voor deze bijdrage.
Ik sluit me er helemaal bij aan en hoop dat Frans en Sandra na de jaren waarin ze vaak bij nacht en ontij klaar moesten staan voor het vee, nog lang kunnen genieten van hun vrije tijd.

Een fijne zondag voor iedereen,

Gerdien