Woensdag heb ik weer ‘zomaar’ een vrije dag. Ik heb de afgelopen tijd wat meer gewerkt en kan dan ook af en toe die ‘extra’ tijd weer opnemen. Wat een rijk gevoel – extra tijd. Wat ga ik allemaal doen? Het lijkt nu of de extra gewonnen tijd woensdag welhaast eindeloos is maar woensdagavond weet ik dat dit niet zo is, want dan ben ik waarschijnlijk tijd tekort gekomen om alle dingen te doen die ik toch, gedurende de dag, bedacht had om te doen.

Extra tijd krijgen in het leven, was het maar zo’n feest. Toen ik nog een tiener was wou ik de tijd wel ‘vooruit’ drukken om cruciale hoogtepunten in mijn leven te bereiken. Zoals 16 worden, want dan kreeg ik een brommer. Een Puch waarmee ik meer onderweg stond dan op gereden heb. Maar goed ik was 16 en had een bromfiets, dat gaf toch al wat meer status aan mijn leven. Daarna keek ik natuurlijk reikhalzend uit naar het moment dat ik 18 werd want dan kon ik beginnen met autorijles. Op mijn verjaardag had ik de eerste les en 3 maanden en 13 lessen later, had ik mijn rijbewijs. Toen lag het leven aan mijn voeten en de wereld werd in een keer een stuk groter en daarmee de bijbehorende vrijheid en een klein Peugeootje. Mijn hunkering naar deze leeftijden om bepaalde zaken te mogen doen was daarmee ook verleden tijd. Ik had alles wat ik nodig had, dus de noodzaak van de tijd snel vooruit gaan, was daarmee verdwenen.

Maar ja, als het leven een keer in de versnelling staat… Ik had een leuke baan, deed leuke dingen, ging uit en leerde iemand kennen en trouwde er ook nog mee. Een paar weken geleden waren wij 40 jaar getrouwd en de tijd is omgevlogen. Je krijgt kinderen, je verzorgd ze, leert ze lopen, praten en probeert ze een rugzak vol met gereedschap voor het leven mee te geven. Het eerste stapje en de eerste keer mama, het lijkt lang te duren voor het zover is maar achteraf ging dat allemaal veel te snel. Soms wil je die speciale momenten in de tijd bevriezen. En voor ik het wist, waren ze alle vier het huis uit en waren we weer op het punt waar we begonnen waren, namelijk met ons tweetjes. Nou eigenlijk drietjes want we hebben ook nog een zeer verwende hond, die de kinderen ons vijfde kind noemen.

Toen we 12,5 jaar getrouwd waren, leek me dat echt al een hele lange tijd. We vierden elk huwelijksjubileum met een feestje, in onze familie heeft niet iedereen deze mijlpalen kunnen bereiken en dus waren deze tijden des te kostbaarder. En nu 40 jaar getrouwd, uiteraard weer een feestje met onze kinderen en kleinkinderen en alle mensen die ons lief zijn. Wat hebben we ontzettend genoten van het maken van de boog met de buren, het feest, alle kinderen dagen om ons heen tot het afbreken van de boog. Het waren onvergetelijk mooie dagen, kostbare momenten, maar wederom, ze vlogen voorbij.

Tijd wordt pas echt kostbaar als er een kink in de kabel van het leven komt, dan komt tijd in een ander licht te staan. Welke zaken zijn echt belangrijk voor je? Tijd een ongrijpbaar iets, een kostbaar bezit waarbij je jezelf af en toe moet manen om wat langzamer te lopen en het leven wat bewuster in je op te nemen. Te genieten van de dingen die er zijn want tijd glipt als los zand door je vingers.

Neem vandaag de tijd om te genieten van de zondag.

Hartelijke groet,
Marianne