14e Jaargang | maandag 25 mei 2020

onsProat: Reuring!

onsProat: Markelo klimt Alp d’HuZes!

onsProat: Moederdag
Klik op banner

onsProat: Knopen doorhakken

Wie kent het niet..? Knopen moeten doorhakken, iedereen komt dit wel tegen in zijn leven. Soms is het moeilijk, soms wat gemakkelijker maar het blijft een twee-sprong in je leven waarvan je vaak niet weet wat het je brengt..

Ik had nu ook een column kunnen schrijven over het Corona virus en de beslissingen die het kabinet heeft genomen maar daar worden jullie al mee overspoeld…dus heb ik de knoop doorgehakt om daar NIET over te schrijven!

Jaren geleden heb ik lopen dubben om te stoppen met mijn grondwerk bij de KLM omdat ik eigenlijk wilde verhuizen maar dan kon ik niet elke dag op en neer reizen naar Schiphol. Ik had nog geen ander huis en woonde in een prachtig huis in Nieuw Vennep. Dus er moest een knoop worden doorgehakt dus.. TJAKKKAAH! Ik stopte met mijn grondwerk en ging weer full time vliegen! Zette mijn huis te koop en ging op zoek naar een ander huis! Na lang zoeken ben ik in mijn droomhuisje in Markelo terecht gekomen maar had mijn huis in Nieuw Vennep nog niet verkocht (crisistijd) dus er moest weer een knoop doorgehakt worden dus..

TJAKKKAAAH!! Resultaat: 2 huizen in bezit! Pfff.. dat was effe moeilijk maar uiteindelijk zag ik het licht aan de eind van de tunnel ! Huis in Nieuw Vennep werd verkocht en ik ben super gelukkig in Markeloooo! (meer…)

onsProat: Gewoon doen!

Geconcentreerd en speurend naar de altijd onvindbare cocktailprikkers struin ik de gangpaden af. Mijn telefoon gaat; een vergadering die ik bijna was vergeten. Gehaast en uit mijn concentratie gooi ik de kar vol met alles wat ik denk te moeten hebben, en na het betalen kom ik erachter dat ik de cocktailprikkers alsnóg ben vergeten.

Ik spoed me naar de parkeerplaats, start de wagen en rijd bedreven achterwaarts de parkeerplaats af om vervolgens met de neus in de goede richting voorwaarts richting Markelo te vertrekken.

“Een vrouw is met haar kwaliteiten eigenlijk ook gewoon onmisbaar”, denk ik bij mijzelf. Het zou een mooie janboel worden als ik toch alles met mijn tekortkomingen alleen zou moeten doen.

Ze is er in goede en in slechte tijden, ze kan moeiteloos alle afspraken en verjaardagen onthouden en ze kan (in tegenstelling tot ons) twee dingen tegelijk, van een huis maakt zij binnen no-time een thuis en met boodschappen halen komt zij steevast wél met de juiste spullen in huis. Tuurlijk, een auto manoeuvreren of een technisch probleem omschrijven is niet haar sterkste kant en onze humor komt niet altijd overeen, maar toch; zo’n maatje voor het leven met wie je samen een beter team kunt zijn; ik kan het iedereen van harte aanbevelen. (meer…)

onsProat: Aan talent geen gebrek

Op het witte doek, op de planken of op tv, de Markelose sterren schitteren en stralen. Daar in dat kleine dorpje, daar in dat Twenteland. Daar zijn gewone inwoners sterren geworden. Maar blijven de sterren ook gewone inwoners!

Nog niet zo lang geleden ging de film van regisseur Johan Nijenhuis, opgegroeid in Markelo, in première. Regionaal talent en de Twentse taal voeren de boventoon in ‘De Beentjes van Sint Hildegard’. Hoe mooi is dat! Willian Potman, een acteur uit mijn buurt doet ook mee. Of de film een aanrader is? Ik ben er nog niet geweest. Maar als er één kritisch publiek is, dan zijn dat de Markeloërs wel. Met zoveel talentvolle acteurs en actrices ligt de lat steeds hoger! Afgaand op de goede recensies ga ik deze film zeker bekijken. Binnen een week goud, en dan een week later al aan de 200.000 bezoekers!

Er wordt ook hard gewerkt aan een 2e Maarkelse film; ‘Teuntje’. Vanaf oktober kleurt deze film het witte doek met bekende en minder bekende Maarkelsen. Gert-Jan Oplaat is de schrijver en producent. Deze Markeloër steekt regelmatig z’n kop boven het maaiveld uit! Onlangs is hij genomineerd voor de hoffelijkheidsprijs van Hofmarketing. Omdat hij menig creatief avontuur in gang zet heb ik op hem gestemd. (meer…)

onsProat: Ergernissen!

Wie kent ze niet? De dagelijkse kleine ergernissen. Het is heel spijtig voor de medemensen in mijn gezin, maar ik heb er helaas best wel last van. Over het algemeen ben ik best een blij persoon. Maar dat ik aan de ene kant blij ben, kan ik aan de andere kant soms ook flippen om niks. En me kapot ergeren aan de stomste dingen. Waardoor ook Niek Tijink niet altijd een leuker mens wordt. Afgelopen vrijdag was zo’n dag.

Ik kwam vrolijk fluitend van mijn werk thuis. Fiets langs het huis en stuiter daar direct op de fiets van zoonlief. Omdat dat rotding precies op de looproute is geparkeerd. Ik val half van de fiets en langs de kettingkast schaaf ik mijn scheenbeen kapot. Gevloek. En ergernis nr. 1.  Ik wil naar binnen en val over de schoenen van zoonlief. Die liggen voor de deur op de mat. Gewoon daar uitgeschopt omdat dat volgens hem de beste plek was om te doen denk ik. Hoppelepee, mijn enkel verzwikt. Pijn en ergernis 2. Dan hang ik mijn jas aan een uitpuilende kapstok. Oké, dat kan ik nog net aan. Maar vervolgens loop ik de keuken in en zie daar een neergekwakte rugtas van zoonlief op de stoel. Alle boeken die daar in zaten liggen nu over de hele keukentafel. Waarschijnlijk hadden die na de fietstocht uit Holten frisse lucht nodig ofzo. Dus moest hij ze bevrijden. Ergernis 3. En als ik dan naar rechts kijk zie ik een half geopende broodtrommel met daarin een niet opgegeten boterham met wat vanochtend vroeg nog vlokken waren. Waarschijnlijk lustte hij die niet meer omdat ze bij McDonald’s een dikke Big Mac hadden gehaald. Omdat ze net toevallig vandaag met alle vriendjes tegelijk hetzelfde uur uit waren. Ja, ja natuurlijk! Ergernis 4. (meer…)

onsProat: To clean or not to clean…that’s the question

Als pensionado heb je vele voordelen! Zoals opstaan wanneer je wilt; mijn stelregel is, dat ik zeker niet in het donker opsta! Dus dat wordt steeds eerder naar mate we naar de zomer gaan maar zeker ook steeds later naar mate we naar de winter gaan … heerlijk! Of gezellig langs vriendinnen gaan wanneer dat zo uitkomt of afspraken maken zonder dat ik gestrest naar een datum hoef te zoeken omdat ik veel in het buitenland zat! Dat geeft zoveel rust in de tent! Maar ook kon ik eindelijk 1 van mijn vele wensen in vervulling laten gaan: een hond verwelkomen in mijn huis! Na lang zoeken was het dan zover en kon ik Shiva gaan halen in Eindhoven. Hij is een Malti-doodle (kruising tussen een Maltezer en een poedel) en is inmiddels 14 maanden en sinds januari 2019 bij mij! Ik kan volmondig zeggen dat hij de liefde van mijn leven is! We doen veel samen, een cursusje hier en daar en zodoende leren we veel van elkaar! Nog een voordeel van een pensionado is dat je alle tijd hebt om te wandelen want ook Shiva moet zijn behoeftes doen en zijn energie kwijt raken. (meer…)

onsProat: Duitse Pekingeend

We zijn al zo lang tweeling dat we eigenlijk niet eens meer weten hoe het nou is om alleen jarig te zijn. Afgelopen dinsdag vierden mijn tweelingzus en ik onze alweer 28e verjaardag. Samen met familie en kennissen proosten we op het leven en liepen wij ons de benen uit het lijf. Kopje koffie? Gebakje, iets te drinken, iemand nog een flesje bier? Het rond brengen van de hapjes en het heelhuids retourneren van glas en aardewerk richting de keuken was met 24 mensen in de kamer een hele uitdaging. Voeg er de alles verwoestende staart van dalmatiër Pongo aan toe en de gezellige chaos is compleet.

Ouder worden, we hoeven er niets voor te doen en we worden het allemaal vanzelf.
Tot aan mijn 18e was jarig worden eigenlijk hartstikke leuk en bracht elk nieuw getal nieuwe avonturen met zich mee. Vandaag de dag is ouder worden een nieuw getal dat korter bij een nieuwe levensfase lijkt te komen. Een bezoekje aan mijn opa en oma doet mij beseffen dat de tijd vliegt en we mooie herinneren moeten koesteren. (meer…)

onsProat: Mazzel… ajuu de Markelo goodgoan

Eerlijk is eerlijk. Toen manlief afgelopen dinsdag tijdens het avondeten vertelde dat “we ook een collecte aan de deur hadden gehad”, gaf ik daar niet heel veel sjoechem op. “Wie dan?” vroeg ik, beetje kortaf, met gefronste wenkbrauwen ook wel. “Hersenstichting” kreeg ik als antwoord. En stil bleef het.

Waarom dat stille geluid? Dan nóg maar even een “eerlijk is eerlijk”: de Hersenstichting zit niet in mijn top 3 van goede doelen die ik ‘het liefste’ steun. Begrijp me goed hoor: ik geef iedere collectant die aan de deur komt, geld. Maar met het ene fonds/doel heb je nou eenmaal meer binding dan met het andere – en op een of andere manier heb ik dat met de Hersenstichting gewoon niet. En dat is best gek eigenlijk, helemaal na mijn meest recente uitzaaiing (meerdere epileptische aanvallen inclusief hersenoperatie).

Maar ken je de uitspraak “je moet het lot niet tarten?”. Want diezelfde dinsdagavond – ja, die van de Hersenstichting-collectant die een paar uur daarvoor nog bij onze voordeur stond – kreeg ik opnieuw een epileptische aanval. Ik had een paar bestralingsdagen achter de rug en ik denk dat mijn hersenschors er wel even genoeg van had, gezien er behoorlijk wat gerommeld was. (meer…)

onsProat: Trends

De maand januari zit er al weer bijna op. We kunnen dan beginnen aan februari. De maand van de Elfstedentocht. Sinds 1909 zijn er 15 tochten  geschaatst waarvan 9 in de maand februari. Wellicht dit jaar niet. Een trend die doorzet. Hoewel onderzoeken van de NASA hebben aangetoond dat er in 2020 sprake is van een kans op een aanzienlijk strenge winter. Waar of niet? We zullen het binnenkort meemaken. Vooralsnog is het al sinds 1997 niet meer gelukt.

De onderwater gezette weilanden van de ijsverenigingen Markelo en Stokkum liggen al een paar maanden klaar met de hoop op vorst. Het zijn nu vooral de vogels die er graag gebruik van maken. Massaal hebben zij hun vliegticket ingeleverd! Niet met de tong buiten de snavel richting het warme zuiden. Daarentegen met z´n allen gezellig pootje baden in eigen land. Geen trekvogels meer, maar echte huismussen zijn het geworden! Of er een aanwijsbare reden is voor de vogels om niet te gaan? Ik weet het niet. Wellicht kunnen we vliegschaamte schrappen……   (meer…)

onsProat: Proost op de donor!

Stoptober, oftewel de hele maand oktober niet roken, is al hip, maar het verschijnsel waar we nu midden in zitten is volgens mij nog hipper. Dry January! Bij veel Nederlanders staat dit voornemen inmiddels boven aan de lijst. Wanneer je meedoet aan de Dry January actie, drink je de hele maand januari geen druppel alcohol. En weten jullie, ik vind het stom! Je gaat een maand niet drinken om vervolgens na die maand je gewone alcoholpatroon weer op te pakken? Wat is dan het uiteindelijke nut? Volgens onderzoekers slaap je beter, oké dat zou mij ook wel passen, maar dan moet ik tot mijn dood niet meer drinken. Ja duhh…dan maar iets slechter slapen. Je zou je fitter gaan voelen, maar hallo, ik voel me nu al hartstikke fit. En je kunt zelfs gewicht verliezen wanneer je geen alcohol drinkt. Daar is wat voor te zeggen, maar dan eet ik wel een frikandelbroodje minder.Het fenomeen ontstond in 2013 in Engeland, waar gemiddeld 12 liter pure alcohol per persoon per jaar wordt gedronken, tegenover 9,6 liter in Nederland. Omgerekend kunnen wij in ons land dus gewoon door blijven drinken in januari en blijven we nog steeds onder het alcoholconsumptieniveau van de gemiddelde Brit. Dusss…
(meer…)

onsProat: Wie ben ik?

Voor degene die mij nog niet kennen, lijkt het mij wel zo netjes om mij eerst voor te stellen!

Ik ben dus Ernestine, geboren op 8 augustus 1960 te Den Haag. Ik kom uit een gezin van 3 kinderen en ben de middelste. Mijn broer woont in Zwitserland, mijn zus in Zutphen en mijn ouders sinds kort in Colmschate. Door het werk van mijn vader hebben we een aantal jaar in het buitenland gewoond: Afrika en Indonesië en heb ik zelf nog een tijdje in New Zealand gewoond.

Na mijn schooltijd en een aantal administratieve baantjes, ben ik bij de KLM begonnen als grondstewardess maar wilde toch de lucht in! In totaal heb ik 32 jaar bij de KLM gevlogen met als laatste functie, Purser. Deze geeft leiding aan het cabinepersoneel op verschillende type vliegtuigen. Sinds een jaar ben ik met pre-pensioen omdat ik vind dat het leven al zo kort is en ik nog meer van het leven wil genieten! Op dit moment ben ik nog aan het bijkomen van mijn “vlieg-leven” : onregelmatigheden, werken in een drukcabine, tijdsverschillen enz. En heb ik inmiddels een nieuwe knie gekregen van de orthopeed! Het herstel gaat voorspoedig en ook de “ontwenningsverschijnselen” van het vliegen trek langzamerhand mijn lichaam uit.

Naast het vliegen heb ik ook wat nevenfuncties gehad bij de KLM. Zo heb ik oa. een project opgezet voor het digitaal aanvragen van reizen voor het cabine personeel en ben ik ambassadeur geweest voor het pensioenfonds. Het laatste was ook gedeeltelijk eigenbelang want ik wilde zelf eerder met pensioen dus zat ik als een bok op de haverkist qua regeltjes! 🤓 zoals jullie het hebben gelezen is mij dit ook gelukt! (meer…)

onsProat