16e Jaargang | maandag 15 augustus 2022

onsProat: Noaberschop

onsProat: Feest in aantocht!

onsProat: Drietensverwend
Klik op banner

onsProat: Familie aangelegenheden

Had ik het in mijn vorige column nog over mijn moedertje, komt ze in deze column weer even voorbij. Eindelijk hebben wij, als familie, haar laatste wens in vervulling kunnen laten gaan. Ze wilde graag uitgestrooid worden op zee maar door corona moesten wij daar mee wachten. Mijn broer en zijn familie moesten er natuurlijk ook bij zijn want zij konden er al niet bij de crematie zijn dus was het geen optie om dit zonder hen te doen!

We hebben 1,5 jaar moeten wachten maar vorige week was het dan zover! Mams heeft de hele tijd bij mij ‘gelogeerd’ dus na 1,5 jaar is het wel effe wennen om naar die lege plek te kijken!
We hadden een boot gehuurd die vanaf Scheveningen afmeerde richting zee want je mag niet zomaar as verstrooien vanaf het strand. Trouwens, de kans dat de as landinwaarts vliegt is vele malen groter en dat wil je niet, Mams al helemaal niet! (meer…)

onsProat: Vaklui

Brede schouders, check, grote handen, check, ruitjesblouse, check, duimstok in broekzak, check, beton, verf en pur spetters op hoofd, huid, haar en kleding, check! Een vakman, dat zie je van mijlenver.

Vlug schraap ik even mijn keel, bereid in mijn hoofd de vraag nogmaals voor, open mijn mond en slik net te laat de woorden meneer, mag ik u wat vragen in.
De vakman die gezien zijn postuur moeiteloos een bomvol kuipje specie de hoogste zolders op weet te worstelen en op zijn rug vast en zeker een hele mooie betonmolen of boormachine heeft getatoeëerd blijkt geen Bert de stoere vakman te zijn maar Bert’s collega Bianca de vakvrouw. (meer…)

onsProat: Tekorten

Voor een overvolle kledingkast staan en dan nog met droge ogen kunnen zeggen: “Ik heb niks om aan te trekken!” Als ik thuis af en toe deze geluiden hoor dan maak ik meestal snel dat ik wegkom!

Soms moet ik helpen kiezen. Modebewust kies ik dan vaak dat wat ik zelf absoluut niet zou aantrekken. Bijvoorbeeld een broek met scheuren of een shirt dat net iets te klein is.

Afgelopen periode heeft het niet erg veel geregend. De gewassen komen hierdoor langzaam uit de grond. Ook onze aardappels groeien matig. Met enige regelmaat loop ik er met de waterslang naar toe om toch maar te zorgen dat de oogst niet mislukt! Mijn opmerking: “als we rijst moeten eten dan waren we wel in China geboren” mag door de droogte geen waarheid worden!

Rijst uit China halen vind ik trouwens helemaal geen goede optie. Schepen zijn maanden onderweg of komen helemaal niet aan. De afgelopen periode is wel tot ons doorgedrongen dat wat we van ver halen eerst zoet smaakt en ons zuur kan opbreken! (meer…)

onsProat: Druk druk druk

Hoe gaat het met jullie agenda? Al weer helemaal blauw? Of wanneer het een digitale agenda is, veel blokjes ingekleurd? Het lijkt net of alle activiteiten plotseling ontwaken uit een lange winterslaap. Verjaardagen, visites, personeelsfeestjes, teamuitje van de voetbal of een gezellige avond met alle vrijwilligers van je vereniging. Noem maar op. Alles komt gelukkig weer tot leven en iedereen wil de uitgestelde gezelligheid zoveel mogelijk inhalen.

Mijn planning loopt inmiddels ook aardig vol. En dat vind ik prachtig. De voorbereidingen voor het openluchtspel in de Kosterskoele zijn in volle gang. En voor het jubileumfeest in Herike-Elsen, het weekend van Pinksteren, moet ook nog het nodige gebeuren. De organisatie heeft bedacht om op zaterdagmiddag een optocht te houden. Daarvoor mag een wagen gebouwd worden of je kunt met een loopgroep meedoen. Op 2e Pinksterdag is het fruhshoppen waarbij we met ons viertal genaamd GRAG de buurt erdoor mogen halen. Prachtig om te doen maar beslist niet eenvoudig. We hebben nog maar 3 weken de tijd dus de druk neemt toe. Maar onder druk wordt alles vloeibaar dus we gaan ervoor om er een mooi optreden neer te zetten. (meer…)

onsProat: Leven

Vandaag is het Moederdag…. Het is de 2e Moederdag zonder Moeder, maar ook een dag dat ik veel aan haar denk met steeds een stukje minder pijn en verdriet. Ja! Ik mis haar nog steeds maar ik weet ook dat het bij het leven hoort. Het is net als een stoommachine die eerst heel langzaam op gang komt maar steeds een stukje sneller gaat totdat hij zijn ritme heeft gevonden. Zo voelt het als je iemand dierbaar hebt verloren… het leven gaat verder, of je het nu wilt of niet. Het wordt weer Lente, de bloemen krijgen weer knopjes, de lammetjes worden geboren, er wordt weer nieuw leven geboren. Je houdt het niet tegen en dat is maar goed ook! Want er is zoveel moois op de wereld ondanks de oorlog en de wreedheden, voor iedereen wat wils!

Hoe mooi was het niet om weer SAMEN de doden te herdenken, die slachtoffer waren in ‘onze oorlog’? Dat we samen weer naar onze burgemeester konden luisteren op het Beaufortplein en samen naar het monument konden lopen op de berg? Om maar te zwijgen over het fantastische Paasvuur!!
En dat we samen de Bevrijdingsdag konden vieren met honderden bij elkaar? Nadat we 2 jaar het niet konden vieren..??!! Ik hoef jullie niet te vertellen hoe dat voelde… 2 jaar lang is er een gedeelte van onze vrijheid ontnomen door een virus.. niet eens door een oorlog! Moet je nagaan hoe men zich toen moeten hebben gevoeld en zelfs nu in Oekraïne ?! (meer…)

onsProat: Keuzes

Slenterend van meubelzaak naar meubelzaak onder het toeziend oog van glad geschoren verkopers uitgerust met vlotte babbeltjes, hippe bloesjes en goed ingestudeerde glimlachen, kuier ik me een weg door de allergrootste woonboulevard die ik ooit heb gezien. Het ding is gigantisch en van onder tot boven volgepakt met stoelen, banken, tafels en ander woongenot waar door toekomstige eigenaren eventjes op moet worden gezeten, haastig moet worden aangeraakt of vlug even aan moet worden geroken. 

Meubels uitzoeken in een boulevard als deze is topsport en bovendien al helemaal niet mijn hobby. Tot die conclusie kom ik halverwege eindeloos lijkende trap nummer 12, verdieping nummer 2 en meterslange gang nummer 40. 

Bij een ander thuis maakt het mij niet uit op welke bank of stoel je me neerzet maar voor in je eigen huis ligt dit anders en dat is mede dankzij verschillende woonstijlen, tientallen aanbieders en duizenden verschillende prijzen soms best heel lastig.

’s Avonds na het eten, spring ik even op de fiets en overdenk in alle rust de keuzes, die horen bij het eigenaar worden van een huis. Na een half uur is de som compleet en zijn zowel de meubelkeuzes als schrikbarend hoge bedragen voor gas, water, licht, hypotheek, makelaar, notaris, meubels en financieel adviseur helder. (meer…)

onsProat: Zo vrij als een vogel

Nu de zon steeds meer terrein wint wordt het volop tijd voor buitenactiviteiten.

Hierdoor is ook het sterke ‘BOE’-geroep steeds vaker te horen. Het is geen protestgeluid maar wordt veroorzaakt door koeien die helemaal door het dolle heen zijn als ze eenmaal in het groene verse gras mogen dansen. Een jaarlijks terugkerend evenement en mooie PR voor onze boeren! Ik kan me trouwens ook goed voorstellen dat de boeren zelf ook ‘BOE’ gaan roepen. Dit keer wel uit protest, tegen al die regelzucht. Waar de boer vroeger zo vrij was als een vogel lijkt het nu wel of zij vogelvrij zijn verklaard…

Net als de koeien zijn ook de fietsen weer van stal gehaald. Het ‘OEI OEI’- geluid hierbij is niet van een vogel maar van een snelle elektrische fietser waarbij inhalen maar weer net goed afliep! De vaart af en toe wat minderen kan voor de eigen veiligheid geen kwaad.. (meer…)

onsProat: Vastgeroest

We zitten alweer in april en ik ben heel benieuwd hoeveel van de goede voornemens die tijdens de jaarwisseling zijn bedacht er nog over zijn. En hoeveel er al lang weer overboord zijn gegaan. Stoppen met roken, minder drinken, vaker sporten, noem ze allemaal maar op. Het lijkt zo eenvoudig maar het vergt de nodige discipline om het vol te houden. Wat dat betreft zitten we vastgeroest in onze gewoontes en is het niet makkelijk om dat te doorbreken.

Dat is niet alleen zo met goede voornemens. Ook aan tradities kun je lang vasthouden. Nu ben ik zelf iemand die tradities graag in stand houdt maar dat geldt niet voor alles. Neem nou bijvoorbeeld Pasen. Vroeger was het bij ons thuis traditie om dan veel eieren te eten. Een grote schaal met hardgekookte eieren kwam op tafel en werd naar binnen gewerkt. Lekker? De eerste paar wel maar daarna werd het snel minder. En dan stond je later op de avond bij de boake met een volle pens met eieren weer volop bier te drinken. Niet echt de perfecte combinatie. Dan is het goed om een traditie te doorbreken en een andere invulling te geven aan het eieren eten. En dat geldt vast voor meer tradities. Soms is het heel verfrissend om eens buiten de vaste paden te gaan.

Ik ben allergisch voor mensen die zeggen: det hew altied zo edone. Omdat het altijd zo geweest is wil niet zeggen dat dat alleen goed is. Of als bijvoorbeeld de buurtvereniging wat organiseert dat men zegt: daar hebben we nog nooit aan mee gedaan dus doen we nu ook niet. Dan raak je toch vastgeroest in je eigen gewoontes. Dat wordt toch saai. Doe eens spontaan wat anders, je zult merken dat het positief kan werken. (meer…)

onsProat: Vragen??

Ik was laatst het nieuws aan het kijken en voor het eerst in mijn leven heb ik weggezapt! Er kwamen gruwelbeelden voorbij van de oorlog in Oekraïne, van Russen die oorlogsgevangenen, van dichtbij in hun knieën schoten … ga zo maar door! Is het verkeerd om weg te kijken? Het niet willen zien van deze en vele andere misdaden?! Het is niet dat ik het niet erken of zeg: als ik het niet zie dan bestaat het niet..??! Want ik weet donders goed dat het bestaat en wat er aan de hand is en wat er allemaal gebeurd in de wereld! Maar het daadwerkelijk met eigen ogen zien, is toch wel een ander verhaal! Het is niet meer een Spielberg-film die wordt afgespeeld maar werkelijke schreeuwen van pijn, werkelijke geweerschoten en werkelijke angst in iemands zijn ogen. Werkelijke lijken die op de grond liggen en aan het verrotten zijn!?

Hoe kunnen de daders, wie het ook mogen zijn, met zichzelf leven? Wat gaat door hun heen als ze ‘s morgens in de spiegel kijken? Hoe voelen deze soldaten zich, als ze deze mensen hebben neergeschoten of kinderen hebben gebombardeerd of vrouwen hebben verkracht en daarna dood hebben geschoten?? Hoe gaan deze mensen verder met hun leven? Slapen deze mensen gewoon rustig en gaan ze ook gewoon naar de kroeg en lachen ze om flauwe grappen en geven ze gezellig een rondje weg? (meer…)

onsProat: Buurmannen en buurvrouwen!

Bij deze stel ik mezelf even schriftelijk aan u voor. Mijn naam is Christiaan Mensink 30 jaar jong en per 1 mei samen met mijn 9 katers, 4 grote rottweilers en 5 jaar oude papegaai Coco uw nieuwe buurman aan de Jacob Ooststraat 19 in Markelo. In mijn vrije tijd speel ik op mijn drumstel of elektrische gitaar en zaterdagmiddag zet ik steevast mijn barbecue in vuur en vlam en barbecue ik er met mijn rokerige steenkolen Weber flink op los. De zondagmiddag staat volledig in het teken van mijn trouwe maten van motorclub No Surrender en daarnaast wil ik u mededelen dat ik een ontzettende hekel heb aan tuinieren, poetsen, spelende kinderen, zeurende buren, sociale verplichtingen, nieuwsgierige postbodes, optocht of praalwagens, FC Twente supporters, buurtfeesten, vroeg wakker worden en opruimen.

Bij deze nodig ik u dan ook van harte uit om eens kennis te komen maken onder het genot van een gezellig hapje en een lekker drankje zodat we elkaar eens wat beter leren kennen. Graag tot ziens!

Maar helaas, dit is Markelo en in bovenstaande voorstelronde trapt hier niemand in. Markelo is namelijk het dorp van de bijnamen en je bijnaam vertelt ‘woar of da’j d’r ene van bint’ en dat geeft in één klap een schat aan heldere informatie. (meer…)

onsProat