Vorig weekend was ik een paar dagen weg naar een heel klein festivalletje. Het is een festivalletje georganiseerd door 2 vrouwen en het is ook alleen bedoeld voor vrouwen. 12 Vrouwen waren er uitgenodigd, een aantal waren al vaker geweest en een paar waren er voor de eerste keer bij. Het was de derde keer dat dit georganiseerd werd, ontstaan in de coronatijd toen groter georganiseerde evenementen niet doorgingen. De aanwezige vrouwen kenden elkaar niet allemaal. Dit veranderde in de loop van de dagen want naast de geplande activiteiten was er voldoende ruimte om met elkaar te kletsen.
Een aantal van de aanwezige vrouwen verzorgden de activiteiten waarbij het motto altijd is: niets moet, alles mag. En zo begonnen we na de borrel op de vrijdag het weekend met een ijsbad en dat is koud! Er zijn mensen die het zwembad in Markelo al koud vinden of de Noordzee maar dan heb je dit nog nooit ervaren, dit is pas koud. Onder leiding van een deskundige vriendin, probeerden de meesten om er toch in te gaan. Zij hielp bij het onder controle krijgen van de ademhaling, want dat is de grote kunst hierbij. Het gevoel wat je na dit bad krijgt is fantastisch. Zowel fysiek als mentaal want het doet zeker iets met je.
En dan ’s avonds een kleine maar niet minder gezellige versie van het badkamerkoor, wat niet alleen in Markelo wordt gedaan maar ook in Vlijmen. Wij deden dit rond het kampvuur, dat geeft er een extra dimensie aan. De volgende dag die al vroeg begon, bestond uit een zwijgende en vertragende wandeling, voelen wat bomen voor je kunnen doen en een workshop van een kruidenvrouwtje met het proeven van “onkruid” wat zomaar overal kan groeien. Na de lunch creatief bezig zijn of als je dit wilde een henna-tattoo zetten. En daarna een klankreis, wat heb ik dat als fijn en ontspannend ervaren. Heel bijzonder wat klankschalen voor je kunnen doen. Zaterdagavond volgde er nog lachyoga, succes verzekerd met een groep vrouwen! Helaas begon het te regenen maar de lach stond sowieso al op ons gezicht.
Tussen al deze ervaringen door, werd er gezellig gepraat maar ook serieuze gesprekken gevoerd en dat is soms best fijn in een gezelschap die elkaar niet allemaal kent maar wel oprecht geïnteresseerd is in elkaar. Het bleef zeker niet oppervlakkig.
Op de zondag was er gelegenheid om ervaringen en inzichten te verduidelijken via een moodboard en ‘s middags maakten we een Tibetaans gedicht als afsluiting. Het hele weekend werd er voor ons gekookt en stond er regelmatig koffie en thee klaar. Het was een aaneenschakeling van verwenmomentjes. Wie nu denkt: het klinkt goed maar wat is dit toch voor alternatief gebeuren, waar is ze toch geweest? Het was gewoon in Markelo maar ik houd lekker geheim waar en we houden het besloten.
Al met al duurde bovenstaand weekend 48 uur, toch kwam ik heel relaxed en met een echt vakantiegevoel weer thuis. Alsof ik veel langer weg was geweest. En dan is er gelijk een grote uitdaging die iedereen wel kent: hoe hou je dit gevoel vast? Dat is moeilijk en lukt zeker niet altijd. Nu ik dit weer op papier zet, zit ik weer met een glimlach op mijn gezicht. Soms is het al genoeg om aan fijne dingen terug te denken.
De afgelopen week gebeurden er ook minder fijne dingen en waren we weer als gebruikelijk druk, druk, druk zoals iedereen waarschijnlijk is. Het normale leven gaat weer door, maar af en toe een minivakantie van misschien maar één of twee dagen kan zoveel opleveren dat ik dat iedereen gun.
Ik wens jullie een ontspannen zondag,
Gerdien