onsProat - Pagina 3 van 50 - Maarkelsnieuws.nl Maarkelsnieuws.nl

onsProat: Greuts

14 april 2024 06:01

De Friezen hebben het voor elkaar. Maandag hoorde ik op het nieuws dat de Friezen 18 miljoen euro subsidie krijgen om te werken aan de bescherming en bevordering van de Friese taal en cultuur. Of je hier nu voor of tegen bent, daar kun je over discussiëren, maar hun doorzettingsvermogen en vooral hun trots op Friesland en alles wat daar bij hoort heeft dit als resultaat opgeleverd. Dat is een behoorlijke prestatie. Mijn gevoel zegt dat dit in Twente toch iets anders ligt. Heel wat jaren geleden begon ik bij een nieuwe werkgever. Op een vol kantoor, kreeg ik een telefoontje van Dick. Wij spraken uiteraard met elkaar in het Maarkels en Enters dialect. Ik voelde dat het stil werd in het kantoor en alle ogen gericht waren op mij, wel lachend maar toch. Iemand zei grappend tegen mij “Spreek je Zweeds of zo?”. “Nee, Maarkels plat” zei ik. Dit was in Twente en men had ons gesprek niet begrepen. Dat is toch bijzonder in onze eigen regio? Langzaam vervaagt ons mooie dialect en om heel eerlijk te zijn overkomt dat vervagen van de taal mij ook. Waar ik vroeger sprak over ‘de schöppe, teelders en ’n wasseldook’ is dat nu helaas schuur, borden en vaatdoek. Onze jongste merkte onlangs fijntjes op dat ik, weliswaar dialect hoog in het vaandel had maar het zelf ook liet versloffen. Ik ben me er van bewust en corrigeer het. (meer…)

Lees meer

onsProat: Mindfuck of werkelijkheid

7 april 2024 06:01

Zachtjes kroel ik door haar vacht, haar kop leunt op mijn benen. Haar ademhaling zorgt ervoor dat ik mezelf ook totaal ontspan. Ondanks dat dit voor velen wellicht een ondenkbare plek zou zijn om eens even te gaan zitten. Ergens halverwege de stal in een zacht bed van zaagsel en gescheiden mest ligt een van mijn lievelingskoeien waar ik tegenaan zit. Om ons heen snuiven verschillende koeienneuzen rond, want van nature is de koe nieuwsgierig. Ze kijken me aan, en ik kijk de koe voor me diep in de ogen, onschuldige ogen, zonder dat ik het merk rolt er een traan over mijn wang. Waar is het in godsnaam zo mis gegaan, hoe kan het dat waar de koe al duizenden, misschien wel miljoenen jaren door de mens wordt gehouden voor melk en vlees, nu ineens een van de grootste milieuproblemen is? Ik geloof hier niet in. Is het niet idioot dat wanneer je naar een bijeenkomst gaat over de nieuwe plannen van een zonnecellenpark, een nieuw park van enkele honderden hectares. Dat te bedenken dat onze gemeente op dit moment al meer dan 1.000 hectare aan zonnecellen bezit! En je dan ook gewoon te horen krijgt dat dit zo goed is voor de biodiversiteit! Hoe dan, dit kan gewoon niet. De woede in de hele zaal was duidelijk voelbaar. We hebben het hier over goede landbouwgrond, stukken bos en natuurlijke natuur. En dan zou het plaatsen van meer zonnepanelen de biodiversiteit verhogen, ik denk eerder dat er een gemeente- en staatskas wordt verhoogd! (meer…)

Lees meer

onsProat: Vuur

31 maart 2024 06:01

Vanavond worden de paasvuren in Markelo weer aangestoken. En ook op veel andere plaatsen in Twente en de Achterhoek. Vroeger ging het bouwen met de hand, tegenwoordig komt er vaak een kraan en een stoet van trekkers met wagens erachter. In een mum van tijd is het gesnoeide hout op de kar gepakt en rijdt weer naar het terrein waar de boake wordt gebouwd. Ook daar staat een kraan om er een bult van te maken. Maar er zijn ook paasvuren die volledig handmatig opgebouwd worden. Al met al gaat het om de gezelligheid en saamhorigheid en dat is mooi. Deze traditie staat al jaren ter discussie. Terwijl de wereld in vuur en vlam staat kan Nederland zich druk maken om een paasvuur. Van oudsher is het bedoeld om de kwade geesten te verdrijven. Er zijn in de hele wereld nog nooit zoveel kwade geesten geweest dan op dit moment. Veel mensen hebben een vurig verlangen naar vrede maar omdat een leider meer macht wil, zitten zij in de ellende. Je zou wensen dat er in Rusland heel veel paasvuren zouden komen. (meer…)

Lees meer

onsProat: Eerste column

24 maart 2024 06:01

En dan gaat op een vrijdagochtend de telefoon; "Hoi Gerdien, met Rinus Meulman. Hoe is het?" Tijdens een oprecht gesprekje over hoe het op dat moment was, valt mijn oog op de pen die naast de laptop ligt. Een pen van Maarkelsnieuws. In mijn hoofd gaat er al van alles rond. Want tijdens Proef Markelo kwamen we elkaar tegen in het op een na laatste restaurant, dan zijn er al wat lekkere drankjes genuttigd en kan zo’n gesprekje alle kanten opgaan. Rinus wist het in ieder geval nog. Dus voor de vierde keer werd ik gevraagd om een column te schrijven voor Maarkelsnieuws. Help!! Waar Marjan vaak nog aangaf dat “nee” ook een antwoord is, liet Rinus zich niet uit het veld slaan. En met de belofte dat ik hem altijd om hulp mag vragen, ga ik het deze keer proberen. In mijn beleving is het vinden van een onderwerp het grootste probleem, er zijn mensen die heel veel weten van wat er in Markelo speelt maar dat gaat voor mij niet altijd op. De eerste column is het makkelijkst volgens de deskundigen want dat is een voorstel column. Wie ben ik? Ik ben Gerdien Jansen-Kranenberg. De oudste dochter van Marietje Goorman en Wim van Hekhoes (en dan toch Kranenberg heten). Bijna 28 jaar geleden getrouwd met Wilfred Jansen, van café de Wippert. Samen hebben we drie mooie dochters: Jiska, Esmee en Milou. We wonen op een fijn plekje in het Stokkumsebrook. Vanaf dat ik een beroepskeuze mocht maken, wist ik al dat ik met mensen met een verstandelijke beperking wilde werken en dat lukt nog steeds. Zozijn is mijn werkgever en ik ga met heel veel plezier (zingend in de auto) naar mijn werk. Het mooiste is het contact wat je opbouwt met de cliënten die je ondersteund. Oprechtheid, respect en vertrouwen waardoor je kunt streven naar een gelijkwaardige relatie. Dit zal vast nog eens terugkomen in de komende tijd. (meer…)

Lees meer

onsProat: Plastic onding

17 maart 2024 06:01

Een tablet of smartphone is groot genoegen. Alles kun je er op vinden, of mee kopen of mee regelen maar als het niet werkt is het niks. Zo werd de Ipad deze week niet geladen weg was het genoegen van de hele wereld aan je voeten op de Ipad. Er zat nog iets leven in, het lampje liet zien dat het niet geladen werd. Kwestie van stekkertje en kabeltje, was de conclusie. Een nieuw kabeltje en stekkertje moesten aangeschaft worden. Het vereist in de eerste instantie al een diepgaand onderzoek welke aansluiting je hebt. USB of USB C of nog een andere variant. Ik heb het kapotte kabeltje en stekkertje meegenomen naar de winkel om een exacte kopie aan te schaffen. Opgelucht liep ik de winkel uit. Klaar dacht ik. Nog even uitpakken, aansluiten en ik kan weer surfen op het “wereld wijde web”. Thuisgekomen was de bedoeling dat ik het snel even uit ging pakken en dan laden maar. Dat pakte toch wat anders uit. Het stekkertje zat namelijk verpakt in zo’n keihard plastic omhulsel waarvan je als simpel mens eigenlijk niet weet waar je het eerst of het laatst moet beginnen, om het te openen. Ik heb onze meest degelijke en stoere schaar uit de la gepakt en ging het plastic onding hiermee te lijf. De eerste poging strandde. Ik had er een stuk afgeknipt maar er was nog geen beweging in te krijgen. Het was hooguit een beetje korter geworden. Enigszins gefrustreerd besloot ik vervolgens om het met strategischer gereedschap aan te pakken. Een vlijmscherp schilmes leek een goed idee. Na een aantal pogingen, stukje afknippen – proberen het mes ertussen te wrikken en nog wat bijzondere capriolen, wist ik uiteindelijk het stekkertje te bevrijden uit zijn plastic omhulsel. Opluchting. (meer…)

Lees meer

onsProat: Als Sissi met het glazen muiltje

10 maart 2024 06:01

Wie weet het nog, terug naar de jaren tachtig, de boer'n brulfte in de Kösterskoele? Destijds zat ik bij de boerendansertjes, en dan mocht je een avond mee in de huifkar en aten we een broodmaaltijd, tenminste dat is wat ik me ervan herinner, door de ogen van een toen 5/6 jarige! Wat ik wel zeker weet, dat daar mijn liefde voor die oude kostuums is ontstaan. Die rokken, de gekleurde jasjes en al die mooie sieraden die de dames droegen. Je moest je op zijn minst een soort van Sissi voelen als je in die rokken mocht lopen, en de knipmuts als kroon op je hoofd kon dragen. Jaren later mocht ik zelf dat kostuum bij elkaar gaan zoeken, want Frank en ik gingen ook bij de boerendansers in Markelo. Toen de kleding, de knipmuts, de sieraden en de klompen compleet waren, en de dansen ingestudeerd waren, was daar het moment suprême, de kleding ging aan en als laatst de glazen muiltjes, oftewel de klompen, en daar gingen we op naar ons eerste optreden. En toen spatte me daar die 'Sissi' bubbel toch uit elkaar! Oh, my! Ik kreeg zowaar armoe met de dames uit de lang vervlogen tijden. Zo comfortable zit die kleding bepaald niet. Een prikkende knipmuts tegen je oren, evenals die opgestijfde witte doek, die ervoor dient om je decolleté te bedekken. Wat ik me nu spontaan afvraag, hoe deden ze dat vroeger tijdens het ´Brommers kiek´n! En dan de dikke rokken, 2 of 3 stuks, die niet uit luchtig katoen bestaan, maar uit stug wol, zorgden zeker de zomerdag voor 'n kop as een boeskool! De klompen, dat is dan wel zoiets als een glazenmuil, als je ze maar naar jouw voeten laat aanmeten, kun je er echt uren op dansen. (meer…)

Lees meer

onsProat: Verspilling

3 maart 2024 06:01

Een paar jaar geleden zaten we op vakantie in een all-inclusive hotel. Het ontbijt en diner wordt keurig uitgestald en iedereen kan pakken wat hij lekker vindt. Volle borden met eten werden naar de tafels gehaald. Ik dacht, wat een honger hebben die mensen toch, waar laten ze het. Nou, de helft bleef op tafel staan en werd door de bediening weggegooid. Verspilling ten top. Maar het gebeurt ook al eerder in de keten. Komkommers en tomaten die niet de juiste vorm of grootte hebben worden door de supermarkten niet verhandeld. Terwijl de smaak precies hetzelfde is. Waarom? De meest voorkomende vorm van verspilling is die van geld. Neem nou de vakantieparken waar asielzoekers in gehuisvest worden. De huisjes worden compleet gestript, alles komt er nieuw in. Terwijl het vorig jaar voor vakantiegangers nog prima was. Kijk ook eens naar het theater in Almelo. Een prachtig gebouw, maar er is geld nodig voor onderhoud. Nee zegt een deel van de gemeenteraad, daar werken we niet aan mee. Die maken er een principekwestie van. Ze bouwen dan liever een nieuw theater. Dat de kosten dan in plaats van 10 miljoen stijgen naar 100 miljoen dat maakt blijkbaar niet uit. Geld van een ander is makkelijk uitgeven. (meer…)

Lees meer

onsProat: De laatste…

25 februari 2024 06:01

Ja, ik weet het nog goed mijn eerste column... Ik mocht het grote gat van Christiaan 'van de Mösker' opvullen. Ik wist vooraf al dat ik daar een zware dobber aan zou krijgen. Ik had mij voor genomen om het op mijn eigen manier te doen en te proberen om genuanceerd mijn mening te geven. Zelf heb ik een behoorlijke strijd gevoerd met een eigen bedrijf hebben en dan opletten wat je allemaal zegt en dan met name vooral het stukje onbedoeld mensen kwetsen/ verkeerd neerzetten. Wat mij betreft mag er een heel groot compliment naar Maarkelsnieuws; de redactie, het team achter de schermen en natuurlijk de collega-columnisten. Als je ergens mee zat of het niet lukte om iets op papier te zetten, was er altijd iemand die je hielp. Ook al was het vragen om hulp voor mij soms lastig. Ik dacht meestal dit moet ik kunnen en ze gaan me echt niet helpen om mijn verhaal op papier te krijgen. FOUT! (meer…)

Lees meer