De beste wensen. Gelukkig nieuwjaar. Geluk in ‘n tuk. Er zijn veel manieren om elkaar te begroeten in het nieuwe jaar. De meesten van jullie hebben vannacht al heel wat handen geschut. Met buren, familie en vrienden is er geproost op 2023. Er zijn vast Markeloers die deze column lezen voordat ze naar bed gaan. Die de hele nacht hebben doorgefeest. Die na het feesten een Markelose traditie in ere hebben gehouden door spullen te slepen naar Het Beaufort. Vandaag kan iedereen zijn eigendommen weer ophalen daar. Ik hoop dat het bij slepp’n is gebleven en dat het geen brekk’ n is geworden.

Dat brekk’n is sowieso een rare gewoonte. Spullen afbreken terwijl het feest is. We zagen het bij het WK voetbal ook gebeuren. Marokko kwam verrassend ver in het toernooi. Maar na elke zege werd het in de grote steden van ons land een grote bende. Auto’s vernield, ramen moesten het ontgelden, lantaarnpalen omvergetrokken. Waarom?  Ik hoop dat via camerabeelden veel daders opgepakt worden. En dat ze stuk voor stuk voor de schade opdraaien. Als ze echt stoer zijn hebben ze zich al gemeld, al verwacht ik dat dat alleen maar een mooie wens is.

Terwijl ik dit stuk schrijf knalt het buiten alsof er een bombardement plaats vindt. Gelukkig is het geen oorlog hier maar trillen de ruiten in de kozijnen door het carbid schieten. Ook zo’n mooie traditie op de laatste dag van het jaar. Nu heb ik niks met het geknal maar wel met de gezelligheid er omheen. Onze buurjongen heeft met de kameraden een tent neergezet en gezorgd voor een hapje en drankje. Kijk dan scoor je in de buurt veel pluspunten.

In mijn jeugd ging ik met vrienden op 1 januari altijd op pad. Overal een borrel drinken en vooral ook veel vuurwerk afsteken. Kijken of er nog ergens een brievenbus was blijven hangen. Want een strijker in een brievenbus, dat knalt geweldig. De volgende dag moesten we dan weer de buurt in om de schade te vergoeden. Sommige buren konden er om lachen. Anderen waren kwaad. En, achteraf gezien, terecht natuurlijk.

Er was 1 buurman die ons te slim af was. Hij had een ijzeren brievenbus in elkaar gelast en aan de muur gehangen. Natuurlijk moest die bus het ook ontgelden. Wat wij niet zagen was een stroomdraad die gespannen was van de bus naar het schrikdraad. Op het moment dat we het deksel aanraakten kregen we een beste schok. Ons verdiende loon. We waren toen absoluut geen lieverdjes en hebben soms dingen gedaan waar ik later spijt van had. Ik zal m’n toekomstige achterkleinkinderen vragen om daarvoor excuses aan te bieden. 1 januari 2103 lijkt me een mooi moment daarvoor.

Excuses aanbieden moeten ook de raddraaiers die de hulpdiensten beletten hun werk te doen. Hoe bedenk je het om een ambulance tegen te houden die naar een slachtoffer toe wil. Of de politie te bekogelen met vuurwerk. Dat heeft toch niks met oud en nieuw vieren te maken! Wat dat betreft zijn sommige mensen net als een rotje. Ze hebben een veel te kort lontje. En zodra je ze aansteekt ontploffen ze. Mijn wens voor 2023 is dan ook: doe eens lief. Kijk naar elkaar om en gun elkaar het beste. Alleen dan kan het een gelukkig 2023 worden.  PROOST!

Prettig weekend,

Rinus