Wie kent ze niet? De dagelijkse kleine ergernissen. Het is heel spijtig voor de medemensen in mijn gezin, maar ik heb er helaas best wel last van. Over het algemeen ben ik best een blij persoon. Maar dat ik aan de ene kant blij ben, kan ik aan de andere kant soms ook flippen om niks. En me kapot ergeren aan de stomste dingen. Waardoor ook Niek Tijink niet altijd een leuker mens wordt. Afgelopen vrijdag was zo’n dag.
Ik kwam vrolijk fluitend van mijn werk thuis. Fiets langs het huis en stuiter daar direct op de fiets van zoonlief. Omdat dat rotding precies op de looproute is geparkeerd. Ik val half van de fiets en langs de kettingkast schaaf ik mijn scheenbeen kapot. Gevloek. En ergernis nr. 1. Ik wil naar binnen en val over de schoenen van zoonlief. Die liggen voor de deur op de mat. Gewoon daar uitgeschopt omdat dat volgens hem de beste plek was om te doen denk ik. Hoppelepee, mijn enkel verzwikt. Pijn en ergernis 2. Dan hang ik mijn jas aan een uitpuilende kapstok. Oké, dat kan ik nog net aan. Maar vervolgens loop ik de keuken in en zie daar een neergekwakte rugtas van zoonlief op de stoel. Alle boeken die daar in zaten liggen nu over de hele keukentafel. Waarschijnlijk hadden die na de fietstocht uit Holten frisse lucht nodig ofzo. Dus moest hij ze bevrijden. Ergernis 3. En als ik dan naar rechts kijk zie ik een half geopende broodtrommel met daarin een niet opgegeten boterham met wat vanochtend vroeg nog vlokken waren. Waarschijnlijk lustte hij die niet meer omdat ze bij McDonald’s een dikke Big Mac hadden gehaald. Omdat ze net toevallig vandaag met alle vriendjes tegelijk hetzelfde uur uit waren. Ja, ja natuurlijk! Ergernis 4. (meer…)
