onsProat: Wat had ik graag nog…
Ik sta in de tuin bij mijn ouders, ze zijn er ook en zelfs oma komt eraan lopen met de koekjestrommel. Ik hoor hun stemmen, maar schrik plots wakker. Verward vraag ik me af waar ik ben, tot ik al snel besef dat ik gewoon in mijn eigen bed lig. Het was maar een droom! Een ieder die een geliefd iemand mist zal het herkennen, de enigste plek waar ze nog af en toe bij je zijn, is in je dromen. Soms voelt het zo echt, hoor ik hun stem weer, waarvan ik me nu in het dagelijkse leven weleens afvraag hoe was je stem ook alweer, zou ik het nog herkennen als hun stem echt mijn naam zouden roepen? Ja, vast en zeker. (meer…)
Lees meer