We hebben ons abonnement van de postcodeloterij opgezegd. Op zich mooi hoor om een keer een prijs te winnen. En ook best leuk dat ze veel goede doelen steunen. Maar een goed doel steunen kan dan beter rechtstreeks, komt het terecht waar je het zelf hebben wil. De doelen die door de postcodeloterij gesteund worden zijn in mijn ogen lang niet allemaal goede doelen. Er worden honderden miljoenen in organisaties gepompt die druk bezig zijn om de agrarische sector in Nederland de nek om te draaien. En dan zie ik, werkzaam in de landbouw en woonachtig in een agrarische gemeente, dit niet meer als goed doel. Eerder een kwaadaardig doel, bezig om iets om zeep te helpen waar keihard wordt gewerkt om Nederland te voorzien van kwalitatief goed en zeer goedkoop voedsel.

Ja, dan loop je het risico om prijzen te missen. Het zij zo. Wij kunnen nu wel rustig op zondagavond in de joggingbroek voor de tv zitten. Ik weet dat er mensen zijn die er echt rekening mee houden en er volledig opgedirkt bij zitten. Wij hoeven niet bang te zijn dat Gaston ineens voor de deur staat. De meeste prijzen gaan toch wel aan onze neus voorbij. Of je moet het een prijs noemen dat je een vegetarisch pakket krijgt. Je zou als prijs eerder een lekkere biefstuk of een paar mooie speklappen verwachten. Prima beloning voor jarenlang lidmaatschap. Maar helaas. Vorig jaar kregen we vegetarische knakworst. Niet te eten. Het was zo smerig, zelfs onze kat wilde het niet vreten. Kijk en dan zie ik het niet als een prijs maar meer als straf. Dat is net zo iets als wanneer je als kind een klusje doet voor je ouders, dat dat niet beloond wordt met lekkere snoep maar met bijvoorbeeld een bord spruitjes.

Ik heb niks tegen vegetariërs maar wel als ze hun levensstijl ook bij mij, en heel veel andere Nederlanders, door de strot willen drukken. Daar helpen de postcodeloterij en veel andere organisaties volop aan mee. En het wordt heel slim gespeeld want ze gebruiken de media optimaal om hun boodschap uit te dragen. En als je de media mee hebt, heb je zo ongeveer het machtigste wapen in handen. Dat daarbij de feiten steeds verdraaid worden en halve waarheden verteld worden, dat kan en mag in Nederland blijkbaar allemaal. Als de landelijke media nog maar voor de helft  zo betrouwbaar zou zijn als onze plaatselijke nieuwssite dan was het al heel wat. Er is in ons land meer aandacht voor een hard schreeuwende SojaSonja dan voor een eerlijke, hardwerkende voedselproducent.

Toen ik naar de postcodeloterij belde om op te zeggen werd me gevraagd of ik niet bang was dat de buren dan een grote prijs zouden winnen en wij niet. Ja, dat brengen ze natuurlijk handig op die manier, maar dat boeit me dus niet. Blijkbaar verwachten ze dat mensen uit afgunst richting de buren mee blijven doen. Ik gun mijn buren het allerbeste en als zij met elkaar de straatprijs mogen verdelen dan is dat prima. Dat is geen reden om bepaalde principes opzij te zetten.

Komt bij dat de prijzen in deze loterij veel te groot zijn. Een paar maanden geleden heeft iemand in Zwolle 15 miljoen euro gewonnen. Wat moet je er mee? Je zou er gek van worden. Als je in geldnood zit dan is het natuurlijk geweldig om een flinke prijs te winnen. Ben je meteen uit de problemen. Maar anders vraag ik me af of je er gelukkiger van wordt. Dan is 15 miljoen verdeeld over alle inwoners van Markelo toch veel mooier. Kun je een machtig mooi Maarkels feestje van bouwen. Wordt iedereen blij van. En anders zou ik zeggen: gewoon lekker tevreden zijn met alles wat je al hebt. Dat lijkt mij persoonlijk een heel goed doel.

Prettig weekend,

Rinus