Iemand, waarvan je weet dat hij geen nee kan zeggen, vragen om columnist voor het Maarkelsnieuws te worden. Mag dat? Ja, dat mag blijkbaar. Deze zomer kreeg ik de kans mijn verhaal te doen in de Martinuskerk en daar vertelde ik nogal moeite te hebben met nee zeggen. Marjan Noteboom zat toen ook in de kerk en had duidelijk goed opgelet. Een paar weken later belde ze me op met de vraag of ik de pen over zou willen nemen van Niek. En u raadt het al, ik kon geen nee zeggen. En daarom leest u nu mijn eerste column. Een zware taak om het van Niek over te nemen. Ik heb altijd met veel plezier zijn verhalen gelezen en wil hem dan ook bedanken voor bijna vier jaar met humoristische en ook soms scherpe columns.

Voor de mensen die me niet kennen: ik ben Rinus Meulman, getrouwd met Anita en samen hebben we 2 dochters, Kristel en Nikki. Al mijn hele leven ben ik woonachtig aan de Scholendijk in Elsen. Verder voorstellen komt vast in de volgende columns wel.

Toen Marjan mij vroeg heb ik toch wel even bedenktijd gevraagd want het is niet zomaar iets om elke maand een stuk te schrijven. Maar toch ga ik met veel plezier deze nieuwe uitdaging aan. Het is natuurlijk heel gemakkelijk om nee te zeggen als je ergens voor gevraagd wordt. Of dat nu voor een bestuursfunctie van de buurtvereniging is, rijden met de Franje-bus  of voor vrijwilligerswerk bij de voetbal. Hoe comfortabel is het om achterover te leunen, thuis te blijven zitten en een ander het laten doen. Hoe gemakkelijk is het om commentaar te geven over wat er niet goed gaat en wat anders had gemoeten. Ik vergelijk het met de oppositie in de Tweede Kamer. Veel roepen, weinig presteren.

Gelukkig hebben we in Markelo veel mensen die vrijwillig klaar staan voor anderen of voor een vereniging, maar het valt me wel op dat je vaak dezelfde personen ziet. Mensen die al van alles om handen hebben vinden de tijd om er nog iets bij op te pakken. Kunnen dus ook niet nee zeggen. Niets mis mee natuurlijk. Maar ik zou de oproep aan iedereen willen doen als je ergens voor gevraagd wordt en het past je enigszins: zeg eens JAAA. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het je veel voldoening geeft, dat het leerzaam is en dat je met veel mensen in contact komt die je anders niet spreekt. Het kost geen energie, het geeft energie!

Ik ben iemand die snel een oordeel klaar heeft, dat was ook over de columns. Het is te lang, of juist veel te kort. Het is saai, of juist veel te scherp. Zo kan je altijd wel wat bedenken. Maar doe het dan zelf maar eens. Via verschillende cursussen heb ik geleerd dat je eerst twee positieve dingen moet zeggen en dan over gaan op wat negatiefs. Als iedereen zich daar aan houdt, dan is de wereld een heel stuk leuker. Dan is het glas half vol in plaats van half leeg.

Mijn eerste column is tevens de laatste van dit jaar. Een bewogen jaar maar daardoor ook in veel opzichten een rustig jaar. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat er in ons actieve dorp van alles georganiseerd werd. Alles staat nu stil. Hoe knap is het dan dat er toch elke dag een nieuw bericht op Maarkelsnieuws staat terwijl er bijna niks te beleven is. Ook daar zijn verschillende vrijwilligers dagelijks druk mee om nieuws te verzamelen en deze site bij te houden.

We hebben net de kerstdagen achter de rug. De kerstboodschap ‘Komt Allen Tezamen’ was dit jaar niet van toepassing en is bijna vragen om problemen. We gaan deze week een hele vreemde jaarwisseling tegemoet. Elkaar het beste wensen voor het nieuwe jaar gaat niet met een handdruk, een knuffel of een kus maar via app, facebook of Instagram. Maar ik ben er van overtuigd dat 2021 beter wordt en dat we elkaar dan weer op een feestje tegen komen om samen te proosten. Ik kijk er enorm naar uit. Daartegen zeg ik nu al vol overgave JAAA.

Prettig weekend,

Rinus