Een droevige gebeurtenis of juist het tegenovergestelde kan de oorzaak zijn van persoonlijke veranderingen. Soms zijn het de ‘nooit gedacht’-veranderingen waardoor onze mond spontaan open blijft staan.

Zo verdwijnt de Gouden koets in een museum! Sinds 1898 wordt deze gebruikt door onze staatshoofden. Nu een straatverbod! Dit is toch discriminatie….? Deze blikvanger, hout met een vleugje goud, blijft op stal tijdens Prinsjesdag. De oorzaak is een paneel met ontblote bovenlichamen die buigen voor een blanke vrouw. Ik had het paneel verwijderd en op een mooi plekje in een museum gezet, bij de afdeling cultureel erfgoed. En de kale plek op de koets opgevuld met een afbeelding van onze t.v.-toren.

De toren in de avondzon, in de mist of met een lint van dorpsfeestvrijwilligers! Markelosebroek op de koets van onze koning. Daar is niemand op tegen toch?

De woningbouw maakt flinke veranderingen mee. Traditionele bouw maakt plaats voor duurzame en moderne snufjes. Baas bovenbaas hierin is de woontoren in Saudi-Arabië met 167 bewoonbare verdiepingen! Stel dat elke verdieping 20 appartementen heeft. Dan is dat bij elkaar meer dan 3.300 woningen. En wist je dat we, verspreid over heel Markelo, ruim 2800 woningen hebben?
Dus heel Markelo zou, technisch gezien, bij elkaar in 1 flat kunnen wonen. Een snelle rekensom geeft aan dat een dergelijke grote woontoren ineens zo’n slordige 500 extra woningen zou opleveren voor Markelo. Hoe mooi zou dat zijn voor onze starters!

Gelukkig zijn de veranderingen in ons dorp minder spectaculair. Toch zou een flink aantal starterswoningen welkom zijn. Het liefst op een plek waarop bezwaren zijn uitgesloten.
En wie de jeugd heeft en ze laat samenwonen…. juist…… daar kunnen kinderen worden geboren! Onze nieuw gebouwde school, het zwembad, de sportverenigingen en vele anderen zullen blij zijn met deze instandhoudingsactie!

Als we een duik terug in de tijd nemen waren veel inwoners rondom Markelo boer. Zelfs in de kern van het dorp was er plek voor boerderijen met een paar koeien, varkens, kippen en een groentetuin. Iedereen was toen hoofdzakelijk zelfvoorzienend. Wat over was werd verkocht door de plaatselijke venter. Tegenwoordig zouden we hieraan de titel: ‘gezond voedsel voor een eerlijke prijs’ geven.

Tijden veranderen echter. In plaats van boeren zijn de meeste inwoners nu burger of buitenlui. Geen klompen uit wilgenhout gesneden meer op de deel van de boerderij. Deze hangen inmiddels figuurlijk aan de wilgen.

Producten van eigen land en uit eigen stal zijn hierdoor niet langer vanzelfsprekend. We importeren, soms uit de meest verre landen. Hoewel misschien wel gastvrijer dan nu hadden de mensen van toen minder of geen contacten met bewoners uit verre landen. Opoe heeft nog lange tijd volgehouden dat: “vakantie in het buitenland trammelant geeft en vrömde zeektes ophaalt!” Ze is inmiddels al weer jaren geleden overleden. Was ze nu behoudend of juist vooruitziend……

Water wordt schaars. Niet meer de afvoer ervan maar het vasthouden van water wordt onze nieuwe uitdaging. Hoewel de regen soms met bakken uit de lucht valt. En ik dan al weer snel naar een zonnige dag verlang! De waterjongens van Vitens kennen deze veranderingen ook en zijn vast allang bezig met deze problematiek.

Je bang laten maken door alle berichtgeving over veranderingen is zonde van je tijd. Laatst hoorde ik iemand zeggen: “vermors je tijd niet”. Je hebt maar een beperkte hoeveelheid. Ik zie tijd als een ingeschonken borrel. Door veel te knoeien krijg je zelf (te) weinig binnen!

Persoonlijke veranderingen kunnen ons flink van slag brengen. De weg kwijt zijn is een logisch gevolg. Bedenk echter: hoe ver je ook gaat over de wereld, je kunt niet verder dan de helft. Om vervolgens weer aan de terugreis te beginnen!

Een navigatie voor het uitstippelen van ons leven bestaat niet. Mijn TomTom hiervoor zijn de mensen rondom om mij. Ik maak er graag gebruik van. Af en toe ben ik zelf de TomTom voor anderen.

Welke veranderingen mij overkomen weet ik niet. Ik ga in ieder geval proberen mijzelf te blijven. Er zijn namelijk al anderen genoeg!

Mooie zondag,

Johan