Ik heb het eigenlijk altijd al geweten, maar nu weet ik het zeker. Volgens Wikipedia is de betekenis ‘iemand die erg van andere mensen houdt en graag altijd in gezelschap is van anderen’. En dat is precies wat ik ben en ook wil zijn. Een Mensenmens! Met hoofdletter M.

Maar mijn ‘ik ben een mensenmens’ wordt wel op de proef gesteld op dit moment zeg.
En laten we voorop stellen, ik ben gelukkig nog gezond dus ik wil ook niet al te veel zeuren hoor. Maar doe het toch. Ik merk dat ik er lichtelijk last van begin te krijgen dat we bijna geen sociaal leven meer hebben. Alles wat ik in mijn leven doe, buiten hardlopen en mountainbiken om, doe ik in gezelschap. Muziek, toneel, wijn drinken (oké, dat lukt ook nog aardig met mezelf moet ik zeggen), vergaderen, tennissen, feesten en wat al niet meer. Tegenwoordig doen we alles online en via Facetime. Zelfs het samen borrelen doen we via de telefoon of laptop. Toen corona alleen nog maar bier was vonden we dat hip en stoer. Nu vind ik het een slap aftreksel worden van het echte, lijfelijke samenzijn.
Het komt erop neer dat ik toch het beste tot mijn recht kom in een gezelschap. Vind ik zelf dan hé!

Maar gezien dat mijn gezelschap op dit moment vooral uit mijn gezin bestaat heb ik besloten dáár dan maar optimaal van te genieten.
Dus afgelopen weekenden hebben wij rondjes helpdehoreca.nl gedaan. Voedsel bestellen en dan heerlijk in alle rust thuis, onder het genot van een lekker wijntje of biertje, alles verorberen.
Dus asperges uit Holten, schnitzels en brunches uit Markelo. We proberen niemand te vergeten. Mag alleen wel oppassen dat ik straks zelf niet in financiële quarantaine kom, want geef nu nog meer geld uit aan buiten de deur eten dan normaal volgens mij.

Maar nu we eigenlijk alle tijd hebben om rustig van ons eten te genieten lukt het binnen ons gezin toch niet. Uren tafelen met familie of vrienden is geen probleem, maar met ons drieën is het toch een dingetje.
Aangezien ons jaarlijkse eierkuul’n niet doorging 1e Paasdag hadden we een brunch gepland. Die begon overigens op de zaterdag daarvoor bij het boodschappen halen al waar ik de bijzondere ervaring meemaakte dat het hele kerkplein, met gepaste afstand, volstond met bakkersklanten. Een bizar gebeuren. Maar toch was het best gezellig.
Even voor de goede orde. Een uur aan voorbereidingen toen we rond 11.00 uur aan tafel gingen. En wat dacht je? Welgeteld 20 minuten later draaide de afwasmachine alweer. Opgevroten, vol en dom tegen elkaar aankijken.
Dus toen we 2e Paasdag wederom een brunch hadden besteld zeiden we tegen elkaar: “En noe hénig an et’n. Wie heb’t tied zat”.
En er zat inderdaad verbetering in. Half 12 begonnen en nu binnen 25 minuten alles op. Dus het 12 uur journaal met een dikke buik. Maar dus 5 minuten langer dan de dag ervoor. Progressie geboekt. Maar het komt er uiteindelijk op neer dat het tafel dekken langer heeft geduurd dan de hele brunch bij elkaar.

Gisteren vierden we de verjaardag van mijn allerliefste Angela. Die viert zij normaal gesproken altijd heel uitbundig. Heb hier al eens over verteld waarom. Maar dat kon nu dus ook niet. En aangezien zij ook een mensenmens is viel dat misschien nu nog wel zwaarder dan anders. Dus op een paar bezoekjes na hebben we mooi meegedaan met de pubquiz gisteravond. En was het nog lang gezellig in huize Tijink.

Vandaag hadden we in onze agenda Cranberry Fields De Holterberg 2020 staan. Georganiseerd door Ik Wil Kippenvel. Een fantastisch evenement waar ik mijn mensenmens gebeuren prachtig kon uitdragen. Maar ja, gaat ook niet door. Dan nog maar ff teren op de gave editie van vorig jaar. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Dus die anderhalvemeter maatschappij waar wij nu in leven vind ik echt ronduit kloten.
Ik wil altijd dicht bij mensen in de buurt zijn en vooral daar waar het kan een arm om mensen heen slaan. Dat is wie ik ben. Dus bij deze wil ik graag, voor wat het waard is, een denkbeeldige arm om diegene slaan die er behoefte aan heeft. En hou vol. Dan kom ik wanneer het weer kan die arm écht om je heen slaan.

Fijne zondag lieve mensen.

Niek