Als pensionado heb je vele voordelen! Zoals opstaan wanneer je wilt; mijn stelregel is, dat ik zeker niet in het donker opsta! Dus dat wordt steeds eerder naar mate we naar de zomer gaan maar zeker ook steeds later naar mate we naar de winter gaan … heerlijk! Of gezellig langs vriendinnen gaan wanneer dat zo uitkomt of afspraken maken zonder dat ik gestrest naar een datum hoef te zoeken omdat ik veel in het buitenland zat! Dat geeft zoveel rust in de tent! Maar ook kon ik eindelijk 1 van mijn vele wensen in vervulling laten gaan: een hond verwelkomen in mijn huis! Na lang zoeken was het dan zover en kon ik Shiva gaan halen in Eindhoven. Hij is een Malti-doodle (kruising tussen een Maltezer en een poedel) en is inmiddels 14 maanden en sinds januari 2019 bij mij! Ik kan volmondig zeggen dat hij de liefde van mijn leven is! We doen veel samen, een cursusje hier en daar en zodoende leren we veel van elkaar! Nog een voordeel van een pensionado is dat je alle tijd hebt om te wandelen want ook Shiva moet zijn behoeftes doen en zijn energie kwijt raken.

Wat mij niet eerder was opgevallen maar nu natuurlijk wel, zijn de drollen (ik noem het maar gewoon bij naam!), die je maar te pas en te onpas tegenkomt tijdens de mooie wandelingen in de natuur maar ook in het dorp! En dan heb ik het niet alleen over kleine drollies maar ook van die vette flatsen waar je U tegen zegt en denkt ‘Hoe groot moet die hond wel niet zijn om zo iets te produceren?’ En dat ligt gewoon daar te zijn… niet opgeruimd! Soms moet ik oppassen waar ik loop, als Shiva zijn behoefte heeft gedaan op een veldje, zodat ik niet wegzak in een ‘flats’ om Shiva’s drollie op te ruimen! Een beetje zonde, vindt ik!

Ik kom verschillende bordjes tegen tijdens de wandelingen zoals: ‘Het is jou hond maar mijn tuin!’ Of ‘ Stront opruimen’ (naast een mega drol) of verboden te poepen-bordjes! En terecht! Als iedereen een poepzakje (je hebt ze in hele leuke kleurtjes) meeneemt, zijn deze bordjes niet meer nodig!

Nu hoop ik alleen dat er meer afvalbakken bij komen om deze poepzakjes te deponeren want het lijkt net of ze op de bon zijn… In het bos al helemaal, dan loop ik een half uur met mijn mint-groene, warme en geurende poepzak in mijn hand, hopende geen bekende tegen te komen, die vervolgens zijn neus ophaalt. Mijn mond valt helemaal open als ik doodleuk een drol op het trottoir tegen kom waar oude mensen lopen maar ook kinderen spelen…hmmmm minder…

Aan de andere kant ik zie ook mensen die ’s avonds de hond uitlaten en de schijnwerper aanzetten van hun mobiel, om de poep op te ruimen! Toppie!! En JIJ?? Welk stukje van Markelo houd jij schoon?!!

Namasté,

Ernestine