We zijn al zo lang tweeling dat we eigenlijk niet eens meer weten hoe het nou is om alleen jarig te zijn. Afgelopen dinsdag vierden mijn tweelingzus en ik onze alweer 28e verjaardag. Samen met familie en kennissen proosten we op het leven en liepen wij ons de benen uit het lijf. Kopje koffie? Gebakje, iets te drinken, iemand nog een flesje bier? Het rond brengen van de hapjes en het heelhuids retourneren van glas en aardewerk richting de keuken was met 24 mensen in de kamer een hele uitdaging. Voeg er de alles verwoestende staart van dalmatiër Pongo aan toe en de gezellige chaos is compleet.

Ouder worden, we hoeven er niets voor te doen en we worden het allemaal vanzelf.
Tot aan mijn 18e was jarig worden eigenlijk hartstikke leuk en bracht elk nieuw getal nieuwe avonturen met zich mee. Vandaag de dag is ouder worden een nieuw getal dat korter bij een nieuwe levensfase lijkt te komen. Een bezoekje aan mijn opa en oma doet mij beseffen dat de tijd vliegt en we mooie herinneren moeten koesteren.

Terwijl Opa zegt dat we op moeten schieten met het maaien van de Rogge omdat hij vanavond nog moet voetballen praat ik met Oma wat over het weer en het roodborstje aan de andere kant van het raam. Het lijkt wel gisteren dat we nog met elkaar bij Oma aan tafel de erwtensoep met varkensnieren, en varkenspoten kregen opgediend en het toetje? Huisgemaakte vla met een vel nog dikker dan de voorruit van uw auto. 6 dagen per week aten we stevige ouderwetse boerenkost uit grootmoeders tijd met de meest uiteenlopende gerechten van vergeten groenten, aardappels en vette lappen vlees van eigen varken of koe.

Zouden het de geheime ingrediënten voor een lang en gelukkig leven kunnen zijn? Geen mens die het weet, maar de herinnering aan Oma’s culinaire hoogstandjes blijven mij in ieder geval voor eeuwig bij. Vandaag de dag doppen we gelukkig onze eigen boontjes en kook ik net als mijn zus mijn eigen kostje wanneer ik dat wil. Geen vette lappen vlees of vergeten groenten, en al helemaal geen vieze zelfgemaakte toetjes meer. Afgelopen dinsdag vond ik na lang zoeken een grote zeldzame Duitse Pekingeend als cadeau voor mijn zus ter aanvulling van haar collectie bijzonder leuke dieren. Soms is de zoektocht nog mooier dan het uiteindelijke resultaat en is een waardevol leven een verzameling van mooie momenten.

Prettige stormachtige zondag,

Christiaan Mensink