Voor degene die mij nog niet kennen, lijkt het mij wel zo netjes om mij eerst voor te stellen!
Ik ben dus Ernestine, geboren op 8 augustus 1960 te Den Haag. Ik kom uit een gezin van 3 kinderen en ben de middelste. Mijn broer woont in Zwitserland, mijn zus in Zutphen en mijn ouders sinds kort in Colmschate. Door het werk van mijn vader hebben we een aantal jaar in het buitenland gewoond: Afrika en Indonesië en heb ik zelf nog een tijdje in New Zealand gewoond.
Na mijn schooltijd en een aantal administratieve baantjes, ben ik bij de KLM begonnen als grondstewardess maar wilde toch de lucht in! In totaal heb ik 32 jaar bij de KLM gevlogen met als laatste functie, Purser. Deze geeft leiding aan het cabinepersoneel op verschillende type vliegtuigen. Sinds een jaar ben ik met pre-pensioen omdat ik vind dat het leven al zo kort is en ik nog meer van het leven wil genieten! Op dit moment ben ik nog aan het bijkomen van mijn “vlieg-leven” : onregelmatigheden, werken in een drukcabine, tijdsverschillen enz. En heb ik inmiddels een nieuwe knie gekregen van de orthopeed! Het herstel gaat voorspoedig en ook de “ontwenningsverschijnselen” van het vliegen trek langzamerhand mijn lichaam uit.
Naast het vliegen heb ik ook wat nevenfuncties gehad bij de KLM. Zo heb ik oa. een project opgezet voor het digitaal aanvragen van reizen voor het cabine personeel en ben ik ambassadeur geweest voor het pensioenfonds. Het laatste was ook gedeeltelijk eigenbelang want ik wilde zelf eerder met pensioen dus zat ik als een bok op de haverkist qua regeltjes! 🤓 zoals jullie het hebben gelezen is mij dit ook gelukt!
Ook heb ik een aantal cursussen en opleidingen gevolgd voor spirituele therapeute/coach en heb ik sinds 2006 een eigen praktijk. Voor meer informatie kunnen jullie kijken www.adali.nl
Tussen alles door heb ik ook nog meegedaan aan een aantal TV programma’s, zoals Expeditie Robinson/De Zwakste schakel (ik was idd dé zwakste schakel) en We are family! Zoals jullie kunnen lezen houd ik wel van nieuwe uitdagingen!
Ik krijg vaak de vraag hoe ik in Markelo terecht ben gekomen? Dat was wel effe een zoektocht maar wat als een paal boven water stond, was dat ik uit het westen wilde vertrekken. Na 3 jaar ben ik uiteindelijk in Markelo terechtgekomen, als de zoveelste “Westerling” 😝
Ik heb mij gelijk thuis gevoeld op de Bergweg en kan geen betere plek bedenken dan Markelo met al zijn mensen, natuur en schoonheid! Dit is bijna 9 jaar geleden en inmiddels zing ik in het gospelkoor Enjoy en zat ik in de muziekcommissie van “Markelo in Concert” en heb ik het 1 jaar mogen presenteren. Momenteel draai ik al 1 jaar mee in de Optochtcommissie, wat gewoonweg geweldig is! Ik kom op plekken waar ik, tot een jaar geleden, nooit van gehoord had en ik zie het prachtige buitengebied met de koeienstallen (wat voor een “westerling” sowieso al bijzonder is!) En ontmoet vele nieuwe en fantastische mensen, die mij nog zoveel kunnen leren! Mijn geluk kan niet op!
En dan al die mooie tradities… paas optocht… noaberschap… sneeuwkoningin… paasvuur… ga zo maar door! Daar krijg ik een warm hart van! Alleen het “slepp’n” dooft het vlammetje in mijn hart een beetje. Mijn 1e jaar in Markelo moest ik er hartelijk om lachen toen ik mijn Buddha beelden op het Beaufortplein moest terughalen! Maar de jaren daarna en een aantal vernielingen verder, in mijn tuin, verging het lachen mij en sluit ik alles nu hermetisch af en ruim ik alles op! Maar ik kan het toch niet laten om op 1 januari naar het plein te lopen om te kijken wat er nu weer allemaal ligt..😉
Ondanks het laatste voelt Markelo als een warm bad en kan ik mij niet voorstellen ergens anders gelukkiger te zijn dan hier in Maarkel !
Ik hoop dat jullie nu een beetje een beeld van mij hebben en sluit ik mijn 1e column af met iedereen een fantastisch 2020 te wensen! Maak er een mooi jaar van, tot mijn volgende column!
Ik heb er zin an!
Namasté
Ernestine