Donderdagochtend 12 december 2019, 05.28 uur. Isala ziekenhuis in Zwolle. Net of ik de illusie had ook maar één oog dicht te kunnen doen in deze ‘slaapzaal’ waar ik lig. Mooi niet dus.

De man naast me heeft een totaal andere beleving denk ik. Hij is in diepe rust, licht ronkend. Tot 02.00 uur in de nacht heeft hij aan één stuk door gekletst over zichzelf in het plat Zwols. Ondanks dat ik meerdere keren weg ben gelopen, letterlijk gezegd heb “ik wil stil zijn en niet praten” op de “en nóe heij’ mie wa zó hellig!” – toon van Renske. Pff. Alles moet ik onvrijwillig, door oordoppen heen, aanhoren. Over zijn vrijgezellenleventje, bier, vrouwen, wilde nachten (jaja, dat zal wel). Normaal gesproken leuke kroegpraat, voor mij nu reden genoeg om zijn deels nieuwe ruggenwervel er hoogstpersoonlijk weer uit te roppen.

Over een kwartier gaat mijn wekker. Ik word vandaag geopereerd hier door een zeer kundige neurochirurg, in mijn hersenvlies. Een levensverlengende operatie: het weghalen van een uitzaaiing in het hoofd. Eigenlijk zou ik nu wakker moeten worden in Krakau om Auschwitz te bezoeken. Een heel-lang-gekoesterde wens van me. “Wil je het graag en kun je het betalen? Als het antwoord “ja” is, dan doen!”. Ik hoor het mezelf zeggen.

Ironisch genoeg dan wel, is dat ik vandaag geopereerd word door een Duítse neurochirurg. Ik zal de social-talk op de operatietafel straks dus maar niet beginnen met “wat ik anders ging doen vandaag? Auschwitz bezoeken!”. Maar ik wil niet dat er iets fout gaat tijdens de operatie. Dus kaken op elkaar, Landeweerd. En als ik toch per ongeluk alles eruit flap? Sja… dan waren het dus wéér die Duitsers… Ik zit er nu zelf heel hardop om te lachen in bed.

Wat het ook was. Dit is bijna mijn laatste column voor Maarkelsnieuws. Want zo’n operatie als deze heeft me behoorlijk aan het denken gezet. En mijn besluit staat vast: ik stop als columniste. Ik hoop dat ik jullie het afgelopen jaar vermaakt heb met van allerlei soorten columns. Van alledaagse dingen en hoe me dat bezighoudt, tot wilsverklaringen en – daar komt ‘ie nog één keer – porno. Ik wens mijn opvolgster Ernestine dan ook heel veel succes!

Voor nu wil ik nog een paar dingen zeggen. Geniet van het leven, van elkaar. Vier Oud & Nieuw alsof het je laatste is, samen met alle lieve mensen om je heen. Ik houd altijd vier stelregels aan: TLCH. ‘Tender, Love, Care & Health’ – oftewel: ‘Wees good veur mekaa, geef lêêfde, kiek een betje noar mekaa umme en blief gezoond’.

Mocht ik jullie tegenkomen, dan proosten we met elkaar op een prachtig & spetterend 2020. Iedereen een hele goede jaarwisseling. Proost!

Renske