Het team van Goor werd op woensdagavond winnaar van het jaarlijkse Groot Hofdictee voor de kernen van de gemeente Hof van Twente. Het Goorse vijftal maakte 105 fouten en bleef daarmee de concurrentie ruim voor. Op de tweede plaats eindigde het team van Delden (125 fouten) en op de derde plaats team Markelo met 135 fouten. Vierde en laatste werd het team van Diepenheim met 142 fouten. Van de deelnemers aan de teamwedstrijd maakte de Markelose Mirjam Kolkman de minste fouten, slechts 13. Wino Sijm uit Zutphen was de beste van de individuele schrijvers. Hij maakte 12 fouten.

Het dictee werd dit jaar geschreven door Paul de Kuyper, eindredacteur bij Assurantie Magazine (vakblad voor de verzekeringswereld) en Paul is de winnaar onder de individuele schrijvers van het Hofdictee in 2018. Paul heeft een kwaliteitsdictee met vele uitdagingen geschreven. Het dictee werd voorgelezen door Dini Schreurs. De complete tekst van het dictee kunt u hieronder lezen.

De volledige uitslag:
Teamwedstrijd:
1. Goor 105 fouten
2. Delden 125 fouten
3. Markelo  135 fouten
4. Diepenheim 142 fouten.

Team – Individuele schrijvers:
1. Mirjam Kolkman – team Markelo 13 fouten
2. Esther Sajet team Goor en Erna Leunk team Markelo 16 fouten
3. Elke Klos – team Goor 19 fouten

Individuele schrijvers:
1. Wino Sijm – Zutphen 12 fouten
2. Jan Riefel – Twello 13 fouten
3. Elbert Dijkgraaf – Rijssen 22 fouten
4. Nettie Gouman – Markelo  29 fouten.

De complete tekst van het dictee luidt:

Culinair Hof van Twente
Voor een vijfgangenverrassingsmenu van een met een Michelinster bekroonde chef-kok zijn foodies met Instagramprofielen boordevol grands desserts1 weliswaar aangewezen op omliggende gemeenten, maar voor fijnproevers is ook Hof van Twente zelf een heuse culinaire hof van Eden.

Alleen cafeïnejunkies die hun negen-tot-vijfbaan slechts kunnen beginnen met een cappuccinootje of caffè macchiato uit een wegwerpbeker van een Amerikaanse koffieketen komen in de gemeente bedrogen uit; zij moeten bij hun yoghurtontbijt met cruesli genoegen nemen met een bakkie troost van goedkope Costa Ricaanse koffiebonen.

Later op de dag komt de innerlijke mens goed aan zijn trekken: van een carpaccio met honingmosterddressing in een lunchroom tot lokaal gebrouwen speciaalbier voor een vrijmibo, en van een Hollandse nieuwe als vieruurtje bij de viskraam tot een coupe met stracciatella-ijs als afsluiter van een zomerse terrasdag.

Naar verluidt hebben van de tig horeca-etablissementen vele een regionale toptiennotering in de diverse recensieapps, of het nou om een sushirestaurant met een
all-you-can-eatformule gaat of om een exquis eethuis waar obers enigszins overdressed alle fraaie tierelantijntjes op het bord voorzien van een nauwelijks reproduceerbare toelichting.

Met een beetje geluk wordt je bij die laatste gelegenheid door een sommelier in spe, keurig in jasje-dasje gestoken, een zeer appetijtelijke, gelauwerde regiowijn aangeboden, want al twee decennia groeien op vijfenhalve hectare buiten Bentelo muskaatdruiven en andere rassen waarmee op internationale concoursen onderscheidingen worden binnengesleept.

Wie liever de deur niet uitgaat, laat vanuit zijn relaxfauteuil een supermarktkoerier een
kant-en-klare hummus-avocadowrap thuisbezorgen of appt zijn bestelling naar de dorpspizzeria waarna die supersnel wordt afgeleverd door een jongvolwassene op een e-scooter.

Zo dringt langzaamaan in gastronomisch Oost-Nederland de vierentwintiguurseconomie door, al kan ook hier weinig tippen aan de aroma’s van zelfgemaakte gerechten uit grillpan, römertopf of combimagnetron die gelukkig nog vrijwel dagelijks in vele huishoudens de smaakpapillen strelen. Bon appétit!