Gisteren was het 4 mei. We toonden met heel Nederland respect tijdens de dodenherdenking. Ik zelf doe dat altijd op de Markelose berg bij het verzetsmonument. Het blijft toch indrukwekkend. En nee, niet om met mijn grote hoofd op TV Oost te komen, maar gewoon omdat ik oprecht wil herdenken. En dat wil ik Marijn ook meegeven. Hij is net 13 en in de beginnende puberfase dat hij het belachelijk vindt dat hij mee moet. Maar hij heeft in deze wel iets pech. Hij hoeft niet veel in zijn jonge leventje, maar hij moet wel mee naar de herdenking op de berg. Discussie gesloten. En in die 2 minuten mag hij dan nadenken over hoe goed hij het wel niet heeft en alles kan doen wat hij wil. Waarschijnlijk denkt hij aan zijn playstation, maar goed, ik kan natuurlijk niet in zijn hoofd kijken.
Helaas zijn er áltijd wel mensen die dat herdenken willen verstoren. Denk maar aan de Damschreeuwer in 2010. Zo’n flapkloot moet je toch opknopen aan de hoogste boom? Of actiegroepen die van tevoren al aankondigen dat ze heisa willen maken. Be-la-che-lijk!
Maar vandaag vieren we onze vrijheid. Door massaal onze nationale driekleur te hijsen. 5 mei, de enige dag in het jaar die officieel te boek staat als de dag wanneer Nederland bevrijd werd. Ik vind het hartstikke mooi dat we deze momenten hebben om stil te staan bij de mensen die gevochten hebben voor onze vrijheid en de dag dat we officieel vrij zijn verklaard. Deze dagen beseffen we ons dat we dankbaar mogen zijn dat we Nederlands (of Maarkels dialect) praten en dat we in een vrij land wonen. Voor de jongere generatie en zelfs voor mij is het heel normaal dat we vrij zijn, maar dat is het natuurlijk niet. Als je in gesprek gaat met een oudere generatie kom je er al gauw achter dat het nog best kort geleden is en dat het helemaal niet vanzelfsprekend is.
De jeugd, en misschien ik als veertiger ook wel, moet eigenlijk veel meer in gesprek gaan met de oudere generatie. Maar ja, dat kost tijd en dat hebben we tegenwoordig allemaal bijna niet meer. Gelukkig kunnen wij ons niet voorstellen hoe het voelt om in oorlog te zijn. Ook hebben we er geen flauw benul van hoe het is om de hele dag bang te zijn voor bommen en invallen. En ook al gaan we in gesprek met de ouderen, wij zullen ons nooit zoiets kunnen voorstellen en voelen hoe dat is. Maarrrrr…. we kunnen er wel meer bij stilstaan. Zou er niet elke dag een moment moeten zijn waarbij je blij bent dat je vrij bent? En niet alleen vandaag? Onze vaders, moeders, opa’s, oma’s en generaties daarvoor hebben gestreden voor ons. Wij, de geluksvogels die kunnen doen en laten wat we willen in vrijheid, zou ik willen zeggen…… het enige wat wij terug kunnen doen is deze mensen eren en dat waar zij voor gevochten hebben, met zijn allen, in stand houden.
Daarom vind ik het ook supertof dat het Canada Comité Markelo in samenwerking met andere verenigingen en comités druk bezig is met de voorbereidingen voor 75 jaar bevrijding volgend jaar. Gisteravond zijn deze plannen bekend gemaakt. Laat de Canadezen maar komen. Hulde. We zullen ze met ons hele dorp toch ontzettend hartelijk onthalen? Laten we dat in ieder geval nu al afspreken. Ik denk dat Markelo zich van zijn beste kant laat zien. Vieren met die bende! Dat is wat we moeten.
5 mei is echter wel meer dan een ‘vrije werkdag’ en een dag van gratis festivals. Het is heel mooi dat deze festivals er zijn, ik ben er gek op, maar we mogen de oorsprong hierbij niet uit het oog verliezen. Genieten van deze dag maar wel met de oorlog in ons achterhoofd. Iedereen kent vast wel een opa of oma die de oorlog mee heeft gemaakt. Geniet voor hen en geniet voor degene die er niet meer zijn! Maar doe dit niet alleen op 5 mei. Doe dit elke dag! Voor de vrijheid!
“Lest we forget”
Niek