Het feest van meedoen. Van aanstekelijke uitgelatenheid. Schateren van het lachen, ongegeneerd flauwekul maken, je weer even kind voelen, oude bekenden zien, helemaal uit je dak gaan, je onderdompelen in vrolijke mensenmassa’s. Café’s binnen gaan waar je anders nagenoeg niet komt en met iedereen een praatje aanknopen. Je als een vogel zo vrij voelen, de zalige zorgeloosheid, even nergens aan hoeven denken.

Waar denken jullie aan als jullie bovenstaande lezen? Ik wil wedden dat het gros aan ons mooie dorpsfeest denkt. Heb ik het goed? Maar niets is minder waar. Bovenstaande komt namelijk uit een tekst die geschreven is (en ik dus gejat heb) over een feest waar wij Markeloërs eigenlijk niets mee hebben. Precies…carnaval! En laat ik mij nu als 1 van de weinige Markeloërs wel in dit feest storten. Maar dan niet met een heel raar apenpak aan ofzo (alhoewel mijn lieftallige zoon vind dat ik dat best kan doen aangezien ik volgens hem het masker voor die outfit al op heb…….rotjong!), maar als gastmuzikant van dweilorkest De Braandheultjes uit Holten met lederhose en oranje bodywarmer. En dat houdt in dat ik op zaterdag in Holten (dat dorp waar ze tegenwoordig WEL een mooi centrum hebben) met de optocht, maar ook 2 dagen in Duitsland het carnavalsfeest mee ga maken. En als muzikant is dat erg leuk. Zeker met zulke gezellige en toffe mensen van dat dweilorkest!

Maar er vroeg mij laatst dus iemand wat ik toch in vredesnaam leuk vind aan dit feest. Dus ik antwoordde dat ik carnaval als muzikant beleef, en dat is totaal anders als bezoeker. Vooral in Duitsland, want daar waarderen de mensen dit soort dweilmuziek veel meer dan in Nederland en je dus een soort heldenstatus krijgt aangemeten…en dat is erg gaaf! Ik ben best graag een keer de held. Bin ik thoes ok nooit! Maar dáárom vind ik het dus leuk.

Ik was dit alles aan het overdenken en kwam dus de tekst tegen waar ik mee begonnen ben. Deze man schreef die tekst om zijn liefde voor carnaval uit te drukken, maar….. het kan zo op Markelo worden toegepast. Want met de optocht lopen we er ook allemaal verkleed bij toch? En drinken we in de tent of bij Smit, De Kroon of de Haverkamp toch ook een biertje met goede vrienden, maar ook met mensen die we eigenlijk niet zo heel goed kennen? En denken we toch ook een paar dagen ff niet na over de dagelijkse beslommeringen? Het sleutelwoord in deze is volgens mij….en daarom vind ik het óók leuk..verbroedering! Of het nu carnaval of Maarkels feest is, het gaat erom dat we met elkaar iets moois doen, maken en beleven!

Ik wil nog ff terugkomen op een idee uit een eerdere column. En wel de biermarkt in de kerk. Ik las in januari het flashy Markelose kerkblad…..wat een make-over heeft dat blad gehad zeg. Helemaal van deze tijd met foto’s.
Dat is wat mensen willen..foto’s. Was ook wel nodig natuurlijk want dat oude blad was ook totaal niet uitnodigend om te lezen moet ik zeggen. Ik stond er zelfs nog in! Ik zat naast mijn moeder. Helemaal niemand kan ons kennen op die foto omdat onze hoofden nog kleiner waren dan een speldenknop, maar toch. Nooit gedacht dat ik daar nog in kwam te staan. Kan ik dat ook afstrepen. Maar in dat blad stond dus wat er afgelopen december allemaal heeft plaatsgevonden in de kerk. De top 2000 dienst, de Elvis Presley avond, een hele succesvolle Brookduo kerkentour…noem maar op! De kerk is dus bezig met een hippe inhaalslag. En ik moest dus direct denken aan de biermarkt die ik opperde vorig jaar en die dan zou worden geopend wordt met een dienst. Misschien iets voor de nieuwe dominee Rob uit Rijssen? Daar drinken ze toch ook wel bier? Dit evenement zou in 2018 mooi passen in de vernieuwende ontwikkelingen van de kerk. Ik wacht wederom met smart af!

Oh ja, dominees en kerkenraad…..let op als jullie dit op de agenda willen zetten…zondag 11 februari kan ik dus niet hé! Dan ben ik dus carnavallen. Niet in dat apenpak maar wel met dito gezicht.

En voor de weinige Markeloërs die zich ook onderdompelen in het feest der zotten zeg ik …verbroeder… met Alaaf of Helau!

Niek.