“Ik heb nog hele oude kerstballen van mijn moeder die ik in de kerstboom ga hangen.” zei ik tijdens een gesprek over kerstdecoratie met de collega’s. Toen ik het zei, rinkelden er al kleine belletje in mijn achterhoofd. Ik keek de collega’s nog eens aan en zei. “Die heb ik helemaal niet meer, die zijn verbrand toen ons huis is afgebrand, 10 jaar geleden!” Je herinnering is toch een raar iets, nog steeds denk ik dingen te hebben, die ik helemaal niet meer heb. Maar ik heb de kerstballen wel heel lang gehad, ik weet niet beter dan dat ze in een boom hingen thuis of later in mijn eigen boom. Moeder had ze gekregen, toen zij klein was, de ballen waren zeker 80 á 90 jaar oud. Er waren groene met wit geschilderde strepen, rode met zilver en witte blaadjes erop en een soort zilveren dennenappels. Een kostbaar iets in haar jeugd. Hoe blij zullen ze er mee geweest zijn.

Verder had ik ook nog kerstballen in verschillende vormen, die ik gekregen had in de loop der jaren van een tante of die moeder kocht omdat ik ze mooi vond. Ik had een scheepje met zeilen, een cello en nog wat vogels met een prachtige staart. Het hele spul hing ik elk jaar gewoon weer in de kerstboom met wat nieuwe aanvullingen. U heeft waarschijnlijk inmiddels al door, dat ik wat het kerstgebeuren betreft, niet echt een VT wonen styliste ben. Wij zijn geen mensen die elke 5 jaar een volledig nieuwe kerstoutfit voor de kerstboom aanschaffen. Ieder zijn ding maar ik hang aan het oude met herinneringen.

Ook de lampjes in de boom, die moeder had gekocht toen ik klein was, heb ik heel lang gebruikt. Degelijke lampjes van Philips, ze zaten in een doos met een grote kerstboom er op en konden in een bepaalde volgorde in de doos weer opgeborgen worden. Zaten ook nooit in de knoop.

U zult wel denken hoe kwam ze dan aan al dat oude kerstspul. Welnu moeder had bedacht dat als ik het huis uit ging, ze geen kerstboom meer op ging zetten. Al die naalden in het tapijt “wat n’gedoo. Alleen omdat ik het leuk vond, stond er elk jaar een kerstboom. Echter ze had niet met vader gerekend want na een jaar zonder kerstboom zei hij “Doar is niks an. Kasfeest zoonder boom. Haalt der toch mar eene Hanna”. Dus ja, het moest dan toch maar weer gebeuren. Ze belde me op en zei, je kunt niet raden wat ik heb gedaan. Ik heb kerstboom gehaald met lampjes, ballen en een piek. Een klein boompje, het is een kunstboom, maar toch een kerstboom. Al die jaren daarna, zolang ze heeft geleefd, heeft ze de kerstboom neergezet. Was toch niet gezellig zonder boom maar wel met het comfort van een kunstboom, geen naalden meer in het tapijt.

Zo moest ik dus na de brand weer op zoek naar nieuwe kerstballen. Ik had toen inderdaad kunnen kiezen voor een hele trendy kerstboom, alles op elkaar afgestemd. Heb ik toch niet gedaan. De eerste boom na de brand, was erg kaal. Ik koop namelijk hoofdzakelijk kerstballen of andere ornamenten die ik echt mooi vind. Ik koop elk jaar iets en zo groeit mijn verzameling versierselen, soort van natuurlijk. Vaak weet ik waar ik het heb gekocht. Een beetje van alles wat, groen, goud, rood, natuurlijke materialen, nieuw en oud (pre-loved zoals dat tegenwoordig heet). En vooral niet teveel in de boom. Een eenvoudige boom.

Wat zou er met mijn verzamelinkje kerstversierselen op den duur gebeuren? Wie weet of iemand “De kasball’n van deze moo” wil erven of anders naar de kringloop van de kerk, als deze er nog is tegen die tijd. In ieder geval hoop ik dat ze dan weer een goed thuis krijgen. De kerstballen van mijn moeder zijn helaas niet meer in onze boom maar nog steeds in warme herinnering. Ik wens u allen mooie ervaringen en herinneringen onder de kerstboom en een fijne derde adventszondag.

Hartelijke groet,
Marianne