Het team van Markelo werd vanavond in Het Beaufort de glorieuze winnaar van het jaarlijkse Hofdictee.  Het vijftal Erna Leunk, Mirjam Kolkman, Jonneke Adolfsen, Dientje Mombarg en Berta Dijkink versloeg de teams van Hengevelde en Goor, die respectievelijk tweede en derde werden. Daarmee ging de wisselbeker voor het tweede opeenvolgende jaar naar Markelo. Jammer was dat de teams van Delden en Diepenheim verstek lieten gaan. Ook de individuele winnaar kwam uit Markelo. Jonneke Adolfsen won met slechts 12 fouten en bleef daarbij nipt teamgenote Mirjam Kolkman voor die één foutje meer maakte. Uit het foutenaantal bleek dat schrijver Paul de Kuijper had gezorgd voor een pittig dictee met heel wat taalkundige voetangels en klemmen. Met name het gebruik van hoofdletters en leestekens zorgden voor de nodige hoofdbrekens. Nadat alle deelnemers uitgeschreven waren werden de werkstukken nagekeken door vrijwilligers van Het Beaufort. Intussen gaf de schrijver van het dictee uitleg over de inhoud van het dictee. Het verhaal werd op uitstekende wijze voorgelezen door Monique Zweers, secretaresse van de gemeente Hof van Twente.  Hieronder leest u de juiste tekst van het Hoffdictee 2025.

Ecotoeristen

Youtubende influencers en instagrammende reisjournalisten van gesponsorde tv-programma’s steken elkaar naar de kroon in hun queeste om viral te gaan met beelden van het feeërieke natuurschoon van Moeder Aarde. Steeds meer ecoavonturiers gaan eilandhoppen om galapagosschildpadden te spotten in de gelijknamige archipel, teisteren hun oren met de kakofonie van orang-oetans in de Zuidoost-Aziatische jungle of gaan juist op yogaretraite onder het rustgevende gehum van kolibries.  Thrillseekers zwemmen met humboldtpinguins in de Pacifische wateren of vergapen zich vanaf de rug van een bukht,  een kruising tussen een kameel en een dromedaris, aan caleidoscopische fata morgana’s in een van de Maghreblanden. Weer anderen willen paardrijden op het door essayist Kees Fens beroemd gemaakte Mongoolse steppepaard, het dier dat drieënhalve decennia geleden opdook als dicteewoord en sindsdien niet louter mensen met dyslexie angst aanjaagt, maar ook bijdehante copywriters en betweterige neerlandicinachtmerries bezorgt .Maar al die flora- en faunafanaten op zoek naar darwinistische eldorado’s hoeven heus de Lage Landen niet uit; denk maar aan de burlende edelherten op de Veluwe, de konikpaarden en heckrunderen in de Oostvaardersplassen of de jan-van-genten die bij tijd en wijle over de Deltawerken scheren. Nog dichter bij huis zijn er Natura 2000-gebieden als de Sallandse Heuvelrug en de Borkeld, beide een waar walhalla voor mycologen op zoek naar vliegenzwammen en groene knolamanieten en ook voor rustzoekers die komen genieten van foeragerende veldleeuweriken en die typische bosgeur die we petrichor noemen. Houd dit s.v.p. een goedbewaard geheim, laat het niet wijd en zijd bekend worden, want een symfonieorkest van tjilpende tjiftjafs en kwetterende kwikstaarten klink stukken fraaier zonder het rumoer van en masse toegesnelde soortgenoten van der homo sapiens die op deze hoogfrequente klanken een TikTokdansje komen opnemen.