Op de boerderij aan de Witterietsweg, waar Gerrit (81) geboren werd, vierde hij samen met zijn Hennie (80) vorige week hun 60-jarig huwelijk. Ze leerden elkaar kennen op een dansavond bij De Zon in Goor. “Voor mij was het liefde op het eerste gezicht”, vertelt Gerrit met een glimlach. Hennie moest er iets langer over doen, maar uiteindelijk sloeg ook bij haar de vonk over. Achteraf bleek Gerrit zijn toekomstige vrouw zelfs al eerder te hebben gezien. “Ik had haar jaren daarvoor al eens gespot toen ze met vriendinnen in de Schipbeek aan het zwemmen was”, lacht Gerrit.

De verkering kende zo zijn ‘hobbels’: Gerrit moest een tijd in militaire dienst, maar de liefde hield stand. Op 8 oktober 1965 traden ze in het huwelijk. Hun eerste woning, die ze samen betrokken, stond aan de Schoolstraat in Goor, een oud huis dat Gerrit eigenhandig opknapte. Hij werkte destijds in de bouw bij Brinkmans & Klumpers, ook in Goor. Samen kregen ze twee kinderen, vijf kleinkinderen en inmiddels twee achterkleinkinderen, de tweeling Morris en Fedde van twee jaar oud. “Daar ben ik zó ontzettend blij mee”, zegt Hennie met twinkelende ogen.

De Laatste Eer
Hennie zorgde in de beginjaren voor het gezin, maar ging later aan de slag als uitvaartleider bij De Laatste Eer in Markelo. Twintig jaar lang begeleidde ze families in moeilijke tijden. “Het was ontzettend mooi en dankbaar werk”, vertelt ze. “Al was het de laatste vijftien jaar soms zwaar, want toen moest ik alles alleen doen.” Gerrit nam in die tijd, maar ook nu nog, met plezier de kooktaak op zich. Uit eigen moestuin kwamen de verse ingrediënten voor stamppotten, soepen en stoofpotten en als toetje maakte hij graag rabarber. In 1977 verhuisde het stel terug naar Gerrits ouderlijk huis in Markelo. Hun zoon runde daar jarenlang een varkensbedrijf, maar inmiddels is dat gestopt. De schuren gaan ze slopen om plaats te maken voor twee woningen voor kinderen en kleinkinderen. “Fijn om iedereen in de buurt te hebben”, zegt Hennie.

Feestje bij de Poppe
Qua gezondheid gaat het naar omstandigheden goed. Hennie heeft diabetes, maar met hulp van familie en thuiszorg redt het stel zich prima op de boerderij. Reizen deden ze vroeger graag: “We hebben bijna heel Europa wel gezien”, vertelt Gerrit. Autorijden doen ze nog steeds, maar liever niet meer in het donker. Burgemeester Ellen Nauta kwam het diamanten paar natuurlijk persoonlijk feliciteren namens de gemeente. Op de vraag wat hij zijn vrouw die ochtend had gegeven, antwoordde Gerrit met een knipoog: “Een kus en een knuffel. Daarom houden we het ook al 60 jaar vol.” Het feest vond afgelopen zaterdag plaats bij De Poppe. “Altijd fijn daar,” besluit Hennie. “Ze weten precies wat ik wel en niet mag vanwege de suiker, en het is er altijd zó gezellig.”

Tekst/foto’s: Marlies Schoonhoven/Hofweekblad