’Mam, we hebben een beetje dom gedaan. Je krijgt vast bericht van een van de leraren’, schrijft onze Allison mij. Om het hele voorval moesten wij vooral lachen, omdat ze geen zin hadden in de les was ze met een vriendin uit het raam geklommen en hadden ze zich verstopt achter een van de gebouwen op het terrein. Het resultaat van hun actie stelde niet zoveel voor, de beide meiden moesten op gesprek komen, en uitleggen waarom ze dit gedaan hadden. De leraar had gedacht dat ze stiekem zaten te roken. Maar dit bleek niet zo te zijn. Wij als ouders werden hier enkel van op de hoogte gesteld via een mailtje. Ik vraag me af of deze aanpak helpt, een volgende keer klimmen ze zo weer uit het raam. Als ze slim zijn lopen ze dan het bos in, dat maakt het zoeken iets moeilijker! Maar dat heb ik als ouder maar niet gezegd.
Zo zie ik mezelf nog fietsen, een jaar of 15 was ik toen ik met een vriendin een pakje sigaretten kocht, want dat was zo stoer. Ondertussen stiekem een sigaret roken tijdens mijn krantenwijk, het stuk Enkelaarsweg richting de Rouwelaarsdijk, daar zag niemand het. Het stoere gevoel won het toen, want wat vond ik die sigaret smerig. Het zal misschien wel diezelfde week zijn geweest, dat we op vrijdagavond naar de Wippert gingen. Het waren de jaren negentig en in die tijd was er bijna wekelijks wel een fuif, een fuif georganiseerd door een groep vrienden. Het enigste wat je mee moest nemen was 10 gulden, die je bij binnenkomst in een melkbus wierp. En vervolgens was je een avond verzekerd van lol, flink los gaan op stevige rocknummers en er werd veel bier gedronken, waarvan je de volgende ochtend wakker werd met een flinke kater en een zere nek van het headbangen.
Die bewuste avond was er niet alleen bier gedronken maar ook gerookt. Het is inmiddels 30 jaar geleden, maar ik weet nog goed dat ik samen met mijn vriendin Gerdien naar huis fietste, gierend van het lachen lagen we halverwege de Wippert brug al languit op de weg. Maar ik ben wel thuisgekomen, alleen het was al ver na tweeën. De tijd dat ik thuis zou zijn! Ik besefte me dat ik heel zachtjes moest doen, om vooral geen ouders wakker te maken. Ik pakte de huissleutel, liep naar de deur en had nog een sigaret in de handen die ik weg wilde gooien. Maar ik gooide de sleutel weg de tuin in! Met het verstand wat ik toen nog had, dook ik op handen en knieën de tuin in opzoek naar die sleutel. Hoe ik ook zocht, ik vond hem niet! Er was geen andere optie dan aanbellen in het holst van de nacht!
En dat was niet best, stond ik daar dronken, en totaal onder het zand voor de deur. Papa, die was best een beetje heel erg boos. Ik ben naar de kamer gestuurd met de boodschap dat ik de volgende ochtend wel gewekt zou worden om het een en ander uit te leggen. Die volgende dag had ik het niet best, de combinatie bier, sigaretten en mijn nachtelijke tuin avontuur maakte het dat ik een zware dag had, al had mijn vader daar geen boodschap aan. Ik moest eruit, en wel nu! Die sleutel moest terug. Al had ik die bij mijn eerste blik op de tuin ook gelijk in het oog. Ik had uiteindelijk best goed gezien waar hij ongeveer terecht moest zijn gekomen. Alleen hij lag niet op de grond, maar hij hing netjes aan een struik. De tuin hieronder en elders was niet meer netjes aangeharkt, maar zichtbare kruipsporen waren ervoor in de plaats gekomen. Ik kwam eraf met twee weken huisarrest. En een jarenlange anekdote, waar zo bleek dat ook mijn ouders destijds, stiekem smakelijk om gelachen hebben. En roken! Dat heb ik na deze avond nooit meer gedaan.
Mooie zondag.
Groeten Debby