De eerste gemeenteraadsverkiezingen zijn achter de rug. De landelijke politieke bobo’s sloofden zich uit om in de heringedeelde gemeenten even hun gezicht te laten zien om vervolgens weer neer te vleien op het zachte pluch. Allemaal hielden ze een verhaaltje waarin de woorden economie maar vooral werkeloosheid de boventoon voerde. Wat dat betreft is er niet veel veranderd in vergelijking met circa tachtig jaar geleden. Ook toen waren de politieke partijen en vakbonden actief om zieltjes te winnen. In het Volksblad van donderdag 19 april 1934 lazen wij daarover onderstaan artikel. Omdat het artikel in zijn geheel te veel ruimte in beslag neemt, bepalen wij ons tot enkele fragmenten.

De Markelose Dorpsstraat anno 1934

Markelo’s werkloosheidmisère
Een gemeente, waar schrijnend leed wordt geleden.

De werkeloozenzorg in ’t algemeen is nog voor heel wat verbeteringen vatbaar. Daarover bestaat geen verschil van mening. Maar er zijn gemeenten waar deze zorg nagenoeg alles te wenschen overlaat; waar bestuursleden handelen naar opvattingen, die men in de Middeleeuwen of daaromtrent huldigde.
Zo’n gemeente is bijvoorbeeld Markelo. Daar gaat men tewerk volgens totaal verouderde opvattingen. Een steunregeling? Lieve man – wat denkt gij wel. Markelo wil graag voor modern, vrijzinnig te boek staan. Maar desondanks een steunregeling, die iedere zichzelf respecterende gemeente er in deze dagen op na houdt, daar moet ge in Markelo niet mee aankomen.
Hierna wordt er enkele voorbeelden aangehaald, o.a. van een textielarbeider die was georganiseerd in de textielarbeidersbond. Van deze bond krijgt hij voor twee dagen per week een uitkering. Van de werkverschaffing krijgt hij ook voor twee dagen uitkering. Nadat de bondsuitkering ophield, klopte hij aan bij de gemeente maar kreeg een afwijzend antwoord. De man moest daarna met zijn gezin van 7 personen verder leven met een inkomen f 4,70 per week.
…Men weet nu zoo ongeveer, hoe ’t lot der werkloozen is in een gemeente, die er zoo aardig, zo vriendelijk uitziet;waar de eenvoudige huisjes het heuvelachtige boschrijke landschap zoo leuk stofferen. Maar vraag niet welk een schrijnend leed er dikwerf in deze huisjes geleden wordt!
De landelijke arbeidersbeweging heeft haar aandacht òòk aan de werkloozen-misère in Markelo gewijd. Hun specialist, de NVV bestuurder, de heer Berger, die zich overal in den lande met de werkloozenzorg bezig houdt, wordt door tal van gemeentebestuurders met graagte ontvangen omdat hij met de materie op de hoogte is.
…Maar dat zijn dan ook gemeentebestuurders, die het lot der werk werklozen ter harte gaat. Niet alzo in Markelo. In het Markelose gemeentehuis werd de heer Berger niet ontvangen, evenals mensen van den Goorschen Bestuurdersbond. Zij worden practisch de deur gewezen, dezelfde mensen die in Wierden, Delden en Diepenheim welkom zijn. In Markelo is men blijkbaar nog niet zover dat men socialisten als gelijkwaardige volksgenoten beschouwt.
Door de Markelosche partijafdeling wordt er in die dagen, samen met hun kameraden uit Goor, hard gewerkt om de mensen in de uitgestrekte plattelandsgemeente op te roepen voor een bijeenkomst. Deze wordt gehouden op dinsdag 17 april 1934 waar ook de heer Berger aanwezig was.
… De opkomst van de zijde der werkloozen was slecht – te slecht. Maar zij, die er waren, volgden met intense aandacht de klare rede van de heer Berger die in eenvoudige bewoording de plicht der gemeenschap uiteenzette. Hoe Markelo zich ook tot de regering kan wenden om rijkssubsidie en om steun en om steun in de kosten van de werkverschaffing. Dat weet de gemeente toch ook?
…Er moet een einde komen aan de schromelijke wijze, waarop Markelo in deze zijn plicht verzuimt.

En daar moest de Markelose gemeenschap het in 1934 mee doen.