Dit jaar bestaat het Stokkums Toneel 50 jaar. Dit is een bijzonder jubileum want 50 jaar toneelstukken vinden die mensen de moeite waard vinden om te bezoeken, is best moeilijk. Vorige week hebben we in Markelo afscheid moeten nemen van de oprichter van het Stokkums toneel; Jan ten Hove. Jan kon prachtig vertellen over het begin van het Stokkums toneel. Hoe hij een toneelstuk in Winterswijk had gezien en met zijn Dineke besprak hoe hij aan informatie daarover kon komen. Hoe hij op een zondagochtend naar Winterswijk ging en daar rondreed op de tijd dat de kerk uitging om te kijken of hij mensen zag die hij herkende van het toneelstuk. En hoe dat dus ook gelukt is. Nu zou je ze via social media benaderen maar dat hadden ze toen nog niet. Jan kon toneelstukken die hij had gezien, zodanig bewerken dat het in Stokkum ook actueel was en de mensen aansprak. Niet alleen dat eerste toneelstuk, maar nog veel stukken nadien. Het was zijn grootste hobby.
Een andere bijkomstigheid, niet geheel onbelangrijk, toneelspelers vinden die mee willen doen. Jan keek om zich heen in Stokkum en benaderde mensen waarvan hij dacht, dat zij dat wel wilden. Soms hadden ze al ervaring ergens anders opgedaan bijvoorbeeld bij het PJGO-toneel, maar soms ook niet.
Zo kon het gebeuren dat ik ook gevraagd werd toen ik pas in Stokkum was komen wonen en wat was dat een mooie zet. Natuurlijk kende ik wel wat mensen uit Stokkum maar ingeburgerd was ik nog zeker niet. Het toneelgezelschap en vooral Jan nam me onder hun hoede en zo leerde ik heel veel mensen, de gebruiken in Stokkum en ook verhalen van Stokkumers kennen. Een hele mooie manier hiervoor. Jan drong nooit specifiek zijn mening aan je op en je hoefde het ook niet met hem eens te zijn maar hij bracht de dingen op zijn eigen manier en wel zodanig dat je erover na ging denken. Ik heb hierdoor veel van hem geleerd. Hij voelde een beetje als mijn Stokkumse vader. Hij bevestigde dit door tegen mensen te zeggen dat “dit deerntje ook een beetje van hem was”. Een prettig gevoel. En ik vermoed dat meer mensen dit bij hem herkennen en misschien ook wel zo voelen. Hij had naast dat hij regisseur was van het toneel ook een grote maatschappelijke rol. Het ummezeen naar elkaar vond hij erg belangrijk en dat maakte hij ook waar.
Ummezeen naar elkaar lijkt steeds lastiger te worden in de huidige wereld, het wordt snel gezien als bemoeienis en dat is dan weer negatief. Ook lijken mensen egocentrischer te worden en is het “voor jezelf kiezen” kennelijk heel belangrijk. Deze week had ik weer de BHV scholing en gelukkig vertelde degene die dit gaf, dat in Nederland mensen toch nog erg behulpzaam zijn. Wanneer iemand op straat onwel wordt, gaan mensen er wel op af en handelen ook. Dat is toch goed om te horen; mensen willen elkaar nog steeds graag helpen.
Ummezeen is ook een van de speerpunten van onze kerk in Markelo, samen met het noaberschap. Lang niet iedereen voelt zich verbonden met de kerk maar zouden het aan de andere kant wel jammer vinden wanneer de kerk in Markelo niet meer zou bestaan. Is het dan het gebouw, het geloof of toch een stukje verbondenheid? Eenieder mag dit voor zichzelf bedenken.
Ummezeen naar elkaar en je met elkaar verbonden voelen, het kan op vele manieren. Van mezelf weet ik dat ik me niet gelukkig zou voelen wanneer ik niemand heb waar ik naar kan ummezeen en me ook zeker niet gelukkig zou voelen wanneer er niemand meer naar mij en mijn gezin zou ummezeen. Het hoeft niet altijd groots te zijn: een WhatsApp berichtje of een kort praatje met elkaar kan ook heel waardevol zijn en het hoeft ook niet alleen bij de nare of spannende dingen. Leuke dingen zijn ook heel fijn om te delen met anderen.
Over een van die leuke dingen; het 50-jarig jubileum van het Stokkums toneel horen we zeker nog meer. Jan vond het belangrijk dat het doorging en dat doet het al jaren. Zelf doe ik al jaren niet meer mee maar ga graag kijken naar de toneel talenten in Markelo en daar is het nu weer een drukke periode voor. Gisteravond PJGO, volgende week Brook, dan Stokkum en Elsen, daarna Bilderdijk en dan beginnen ze alweer voor de Koele. Het is een gezamenlijke hobby van vele Markeloers die zich met de andere spelers verbonden voelen en daardoor vast en zeker naar elkaar ummezeen.
Een fijne zondag gewenst,
Gerdien.