Afgelopen donderdag was het onze trouwdag en dat vieren we heel bescheiden. Terugdenkend aan die dag, schoot me onze aansluitende huwelijksreis/vakantie in gedachten. We hadden ons huis in Enter grondig verbouwd en na een jaar bouwen, voorbereiding van het huwelijk enz., enz., waren we wel toe aan wat rust. Donderdags getrouwd, vrijdag de boel een beetje opgeruimd, zaterdag gepakt en ’s avonds op vakantie. Ook toen al met onze ‘sleurhut’ naar een camping in (toen nog) Joegoslavië, dat was de bedoeling.

We reden ’s nachts want dan was het niet zo druk op de Duitse Autobahn. We waren net Neede binnengereden toen we merkten dat er iets niet goed was met een wiel van de auto. Mijn vader gebeld maar niemand nam de telefoon op want iedereen was al naar bed. Het was nog in de tijd dat er geen smartphones of andere digitale handigheden waren. Een café was nog open en daar kwamen we er achter dat er een nachtgarage in Neede was. Even gebeld en we mochten langskomen. Na een paar uurtjes was het euvel gelukkig verholpen en konden we onze reis voortzetten.

Een paar uur later, inmiddels in Duitsland aangekomen, waren we toch wel een beetje moe en leek het verstandig om een paar uurtjes te slapen. Dus parkeerplaats opgezocht en een paar uurtjes plat in de caravan. Kort na het inslapen werden we opgeschrikt door een behoorlijk tumult en lawaai vlak naast onze caravan. Voorzichtig durfden we onder de gordijntje door te turen en zagen we zwaailichten van de auto van de ‘Polizei’. Dick ging toch maar even kijken en ik bleef dapper in de caravan, wel voorzichtig even om het deurtje heen glurend. Wat bleek …. er was een grote stier losgebroken en die was uiteindelijk beland naast onze caravan. Gelukkig hebben ze hem kunnen vangen op de parkeerplaats en liep het voor de stier en ook voor ons goed af. We hebben nog wat kunnen slapen en vervolgden onze reis in de ochtend.

Na een redelijk voorspoedige reis, ongeveer ter hoogte van München, vielen er een paar schroeven naar beneden op mijn schoot. De schroeven van het zonnedak waren los gerammeld en het dakje flapperde een beetje. Op een volgende parkeerplaats was het met goed gereedschap snel verholpen. Met een caravan heb je immers alles aan boord, ook gereedschap. Na een overnachting in omgeving Salzburg ging het op maandag vrolijk verder richting Rijeka Joegoslavië, waar we ’s avonds aankwamen.

We hadden natuurlijk niet gereserveerd want een caravan is voor ons vrijheid en vanzelf zien waar je terechtkomt. ‘Lustig ist das Zigeunerleben’ laten we maar zeggen. Ik had een camping uitgezocht in het Grote campingboek van de ANWB. Na aanmelding bij de receptie bleek dat er nog een plekje vrij was, helemaal achteraan op camping. De camping was mega groot en mega druk maar uiteindelijk hadden we een piepklein plekje voor ons kleine caravannetje, waar we, inmiddels bekaf, net voor konden zitten. Tot overmaat van ramp liet de buurman ’s avonds nog even horen hoe goed zijn stereo installatie was. En als negatieve kers op de taart, bleek de hygiënische status van het sanitair een absolute ramp. Alles bij elkaar weinig ingrediënten voor een romantische vakantie. We besloten om de volgende dag vroeg te vertrekken richting Oostenrijk en daar een fijne camping op te zoeken want alle campings waren vol in de omgeving en we waren er helemaal klaar mee. Even genoeg avontuur gehad.

We vonden een prachtige camping in Karinthië in Oostenrijk aan de Afritzer See. We waren zo moe en hebben daar de eerste nacht zo vast geslapen dat we het zware onweer niet eens gehoord hebben. “Kun je zien dat jullie pasgetrouwd zijn”, zeiden de buren.  Welnu, ook die nacht was romantiek ver te zoeken. Maar we hebben er uiteindelijk een prachtige vakantie gehad.

Gelukkig heeft deze reis van vallen en opstaan, geen invloed gehad op ons toen prille huwelijk. We zijn inmiddels heel veel jaren verder, trekken er nog steeds met de caravan op uit,  maar het was wel een avontuurlijk begin. Een beetje avontuur is toch wel leuk … tenminste voor ons.

Een fijne zondag en hartelijke groetjes,

Marianne