Wat hebben we weer geboft met het mooie weer en al die vrije dagen achter elkaar. We hebben een hele mooie Hemelvaartsdag achter de rug waarin veel gefietst of op een andere manier genoten is. Moederdag staat voor de deur en de mensen hebben alle tijd om hun inkopen te doen. Hetzij voor de tuin of voor moeder of voor allebei. Dit is goed nieuws voor de middenstand, die kunnen deze extra impuls wel gebruiken na de moeizame laatste jaren.

Tijdens ons fietstochtje op Hemelvaartsdag hebben wij de bevrijdingsroute rondom Wageningen en Oosterbeek gefietst. Een mooie route in een prachtige omgeving. Haast onvoorstelbaar dat er bijna 80 jaar geleden, zulke verschrikkingen hebben plaatsgevonden. Zowel voor militairen als burgers in het gebied. Denkend aan al die ouders die hun kinderen niet terug zagen of ouders die hun kinderen haast geen bescherming konden bieden, maakt dat indruk.

Vandaag is het Moederdag en binnenkort Vaderdag. Dan denk ik automatisch terug aan mijn ouders, die inmiddels al heel wat jaren uit de tijd zijn. Eigenlijk gaat er geen dag voorbij dat ik niet even aan ze denk. Ook regelmatig in de zin van “Mijn moeder of vader zei altijd” en dan komt er een goedbedoeld advies of spreuk in mijn gedachten. Toch kon ik de kaders en adviezen in mijn jeugd niet altijd waarderen. Bijvoorbeeld met uitgaan. Ik kwam nog weleens aan de wat late kant thuis. Nooit uren, maar zeker niet stipt op tijd, laten we maar zeggen. Dat was wat mijn moeder betreft nog weleens een punt van discussie. Ik begrijp nu wel dat ze zich echt zorgen maakte en dan kwam steevast de opmerking “Als je later zelf maar kinderen hebt”. Ja dat klopt, weet ik nu.

Mijn vader gaf wat meer ruimte. Zo herinner ik mij dat ik net rijbewijs had en wij op vakantie waren in Oostenrijk. Mijn vader vond dat ik direct de techniek van autorijden in bergen onder de knie moest krijgen. Haarspeldbochten, afremmen op de motor enz. Moeder vond dat geen goed plan, maar het ging door met vader voorin en moeder achterin de auto (onder protest nog vermeldend “Jan det geet neet good”) Vertrouwen voorin en bezorgdheid achterin de auto. Beiden hadden ze vanuit hun eigen oogpunt, het beste met mij voor. Gasgeven en afremmen. Beiden heb je nodig op je pad.

Nog zie ik mijn moeder aan komen fietsen, ik was altijd blij met haar bezoekje en andersom fietste ik even spontaan bij haar langs. Vaak voor de gezelligheid maar soms ook om raad of een andere spontane inval. Ze had er altijd tijd voor. Ondanks dat we veel gebabbeld hebben met elkaar, denk ik nog vaak, dat had ik vader of moeder nog willen vragen.

En op dag, heb je zelf kinderen en ben je ineens zelf onderdeel van Moederdag. De zelf geschilderde kei met Vaderdag ontvangen waar op geschreven stond ‘Voor een kei van een papa’ of de geschilderde zelfgemaakte broche voor Moederdag. Deze heb ik veel gedragen. Kostbare cadeaus! In mijn herinnering, zie ik onze kleine hummels nog aan het bed staan met koffie en een beschuitje. Dat gebeurde met enige regelmaat, ook zonder Moederdag. Ook zie ik af en toe, enige irritatie verschijnen op het gezicht van een kind, als moeder met enige zorg haar visie op een situatie geeft. Je kunt ze horen denken “wat een gedram”. Ja dat dacht ik vroeger ook. Maar het is altijd uit beschermende zorg, dat weet ik nu.

Moederdag en Vaderdag, zeker mooie dagen maar is het in een dag per jaar te vangen? Aandacht en waardering naar elkaar toe, kan het hele jaar door. Een spontaan bezoekje, een telefoontje of berichtje. Altijd fijn. Hoe uw dag ook verloopt, met koffie en beschuit in bed (en kruimels op het onderlaken) met een terras vol kinderen of gewoon genietend van een zondag met mooi weer.

Maak er een prachtige en dag van!

Hartelijke groet

Marianne