Deze week was iedereen in de ban van de uitslag van de Maarkelse kwis. Je was in de minderheid wanneer je niet mee had gedaan. Maar eigenlijk maakte de  uitslag niet meer uit want de avond van de kwis zelf was het belangrijkste. Met een leuke groep mensen probeerde je de vragen te beantwoorden en van de doe-opdrachten iets leuks te maken. Degene die niet meedeed in een team, werd soms nog even thuis gebeld voor een antwoord.  Door de Maarkelse kwis was iedereen in Markelo even verbonden met elkaar en dat voelt goed. Dit is waar een dorp groot in is. Sommigen voelen dit als betuttelend of als controle maar voor mij voelt het als zorgzaamheid en een warm bad. In 2022 heb ik een jaar in Markelo gewerkt. Wanneer ik met een client van die woning naar de Plus liep, had ik al 8 mensen begroet voor we überhaupt binnen waren terwijl we alleen de parkeerplaats over hoefden te steken. In andere plaatsen moet ik opletten dat ik niet continu oogcontact maak met andere voetgangers en ze blijf groeten. Een heel bekend fenomeen voor de “plattelanders” en wat is hier verkeerd aan. Ik vermoed dat er veel problemen op straat voorkomen konden worden wanneer dit meer gebeurde.

Ons buurdorp Holten laat ook zien waar een dorp groot in is; aan de bouwhekken rondom het AH-terrein midden in het dorp wapperen vele Bh’s en wanneer je er een ophangt, laat je zien dat je een donatie aan het kankerfonds voor onderzoek naar borstkanker doet.  In een filmpje zien we de familie van een voormalig columniste van Maarkels nieuws, ook zij voelen zich verbonden met de mensen in het dorp en op deze manier laten velen zien wat echt belangrijk is. Mooie actie, gedragen door het hele dorp.

In het verleden moest ik voor mijn werk een assessment doen waar een psychologische test bij hoorde. Er kwam uit dat ik soms te naïef was en degene die de test afnam vermoedde dat dit veel te maken had met mijn beschermde opvoeding in een dorp en ook nog eens op een boerderij. Dat zou natuurlijk heel goed kunnen want beschermd was het wel met beide ouders altijd in de nabijheid en wetend dat als er iets was, je bij de buren terecht kon  Ik voelde me toen ook al trots op mijn afkomst en ben blij dat ik heb geleerd om van het goede in de ander uit te gaan. Natuurlijk heb ik in de loop van de jaren door ervaring geleerd dat niet iedereen goede bedoelingen heeft. Maar toch, als je niet van goede intenties uit kunt gaan, kun je dan nog positief in het leven staan?

Ik noemde de avond van de kwis belangrijker dan de avond van de uitslag maar natuurlijk is het wel een hele goede aanleiding om een feestje te vieren. Feestjes vieren dat kunnen wij in ons dorp. We hebben net een feestje gehad, we gaan naar een feestje of we hebben binnenkort een feestje. En soms alle drie tegelijk.. De oproep van het team van de Maarkelse kwis kwam begin deze week al om er een echte Maarkelse avond van te maken. Alsof we die oproep nog nodig hadden. Veel respect voor de mensen van de organisatie; ga er maar aanstaan om zoveel vragen te bedenken die ook nog niet zomaar op te lossen zijn. Een feest samen vieren is verbindend en helpt om elkaar ook in tijden dat het minder feestelijk of ronduit verdrietig is, bij te staan. Dat is ook het mooie van een dorp, de mensen zijn op de hoogte van elkaars wel en wee en tonen belangstelling (niet te verwarren met nieuwsgierigheid).

Een onderdeel van ons dorp zijn de buurtschappen. Zelf ben ik opgegroeid in het Markelosebroek en woonachtig in Stokkum. Twee verschillende buurtschappen maar ook veel overeenkomsten. Ik voel me met beide verbonden. En ja, soms weten we hier ook teveel van elkaar maar over het algemeen kun je redelijk doen en laten wat je wil. En daarbij:  zolang er nog over je gepraat wordt, besta je nog.

Fijne zondag,

Gerdien