“Mam, jij rijdt, ik kijk op de navigatie dan zeg ik wel wanneer je af moet”. We rijden op een voor ons totaal onbekende weg in het oosten van Florida. Omdat we tolwegen willen vermijden en voordat het donker wordt nog iets van de omgeving willen zien, rijden we een stukje op de kaart, zonder de navigatie aan te zetten.

“We moeten de 50 straks op richting het westen, houd je dat in de gaten”, zei ik nog. Maar naarmate de tijd vordert en de schemer overgaat in de duisternis, zeg ik hardop, dit kan nooit. We rijden al meer dan 2 uur, en we moeten echt een keer naar het westen, we rijden nog steeds naar het Noorden. “We gaan wel goed hoor”, krijg ik nog te horen. Ondanks het onbekende terrein heb ik altijd een goed richtingsgevoel, en dat blijkt nu ook wel. We stoppen en zetten de navigatie aan, en zien dat we al aardig richting Georgia gaan! De navigatie stuurt ons netjes naar Kissimmee, waar we 4 uur later dan gepland aankomen.

Ach, denk ik later. Overkomt ons dit in ons dagelijkse leven ook niet!

Je kiest je weg, een lange rechte weg. Je rijdt, vol gas, zonder obstakels vliegen de kilometers aan je voorbij. Ondertussen heb je plezier en voelt je energiek. Heel langzaam begint de weg over te gaan in een weg met flauwe bochten. Af en toe trap je iets je rem in, maar je hebt nog overzicht genoeg wat er achter deze bochten gebeurt. Maar dan kom je ineens bij een splitsing, hier twijfel je even of je links of rechts gaat. Maar je hebt niks aan twijfel, en neemt de beslissing die op dat moment goed voelt. En dan heel geleidelijk wordt de weg smaller, er komen behoorlijke ‘klimmen’ gevolgd door diepe dalen. Met een beetje pech kom je daar ook nog vast te zitten in een plas met modder.

Maar ook aan deze weg komt een eind en aan het eind van deze weg is een kruising waar nieuwe wegen lopen naar nieuwe bestemmingen. 

Ik denk… nee ik weet wel zeker, dat mijn weg de afgelopen jaren zo verliep. Een burn-out luidt de diagnose. Of op zijn Deens ‘over stresset’ en ik weet dat ik niet alleen ben met deze diagnose. Ik heb me lange tijd stil gehouden, uit schaamte. Helaas hoor ik dit meer. 

Het voordeel van een burn-out is dat er ook nieuwe mogelijkheden komen, moeten komen. Voor mij is dat af en toe bewust rust plannen. Zo komen wij in Florida terecht. Een land met onbekende wegen die ons vandaag naar de Everglades zal brengen en we ons tegoed doen aan een hele dosis vitamine D.

Zonnige groetjes,

Debby