Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen was het eerste wat mij te binnen schoot in aanloop naar deze column. Zo zou het met kerst en eigenlijk altijd moeten zijn, echter het ene nare bericht na het andere rolt via de diverse media naar binnen. Niks vrede en veiligheid, zo lijkt het. Hoe tegenstrijdig met de eerste zin en toch wil ik mij hier niet door mee laten slepen, maar wel bewust van zijn.

“Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen”. De zin, een onderdeel van een kerstlied “Ere zij God”,  brengt mij terug naar mijn zondagsschool carrière, naar de gezinskerstdienst in de kerk. We waren niet erg religieus maar zondagsschool hoorde er toch wel bij. En als ik dan zo nadenk over vrede en welbehagen en wat dat dan betekent voor mij dan komen de woorden – veiligheid – vertrouwen – harmonie en rust naar boven. Ja, en dan kom ik toch weer uit bij mijn vroegste jeugd, kerst in huize Scholten begon altijd met een kerstdiner op kerstavond. Nee geen “worstepannekooke”. Wij hadden onze eigen maar andere traditie dan de meeste Markeloërs, geen pannenkoek dus. Een lange tafel met 7 mensen. Dat was ons huisgezin bestaande uit mijn ouders, oma en opa, mijn 2 broers en ik. De tafel stond vol met allerlei heerlijkheden, geen doordacht menu met bijpassende wijnen maar voor iedereen wat hij of zij lekker vond. Van knakworst, karbonade, rollade tot “Kinnebakkenspek” dat laatste voor mijn opa. Er werd druk (vaak door elkaar heen) gepraat aan tafel. We waren geen gezin waar iemand om een woord verlegen zat. En na het eten, kroop ik als kind graag bij mijn opa op schoot. Veilig, vertrouwd, harmonie en rust.

Nu heb ik alweer heel veel jaren een eigen gezin met Dick, waar de kinderen inmiddels alweer van uitgevlogen zijn. We hebben beiden ongeveer hetzelfde recept vanuit huis meegekregen, aan tafel met elkaar(deze kerst met 8 mensen), geen doordacht menu maar wel voor iedereen wat wils. Door ons beider ouders meegegeven, iedereen mag gezien worden. Dat is heel fijn want in harmonie, zonder veel woorden, hebben we deze traditie in ons eigen gezin voortgezet. Natuurlijk is het niet altijd vredig, in de aanloop naar het “kerstelijk” eten, zijn er door de drukte en kerststress, weleens wat aanvaringen in de keuken of andere voorbereidende werkzaamheden. Nooit van lange duur gelukkig, de vrede is snel weer getekend.

Kon de vrede op wereldniveau ook maar zo snel getekend worden. Vanuit mijn eigen bescheiden positie kan ik op het wereldtoneel niets veranderen, maar wel vanuit micro niveau en dat begint bij mezelf, vrede in mezelf, vrede met mezelf. Afgelopen week werden er foto’s gemaakt op het werk gestuurd, gemaakt voor het smoelenboek. Sommige collega’s waren niet tevreden met het resultaat, onderkinnetje hier, rimpeltje daar, u kent het wel. Ik zag bij mezelf ook wel een aantal restauratie gevoelige elementen. Echter het heeft geen zin om je daar druk over te maken, beter dan dit, gaat het niet meer worden, dacht ik. Ik heb er vrede mee en dat geeft rust.

Rust is ook nodig om weer tot jezelf te komen en daar is kerst soms ook de  juiste tijd voor. Als het uitbuiken van te zwaar tafelen wat is gezakt komt de stilte en rust van kerst naar voren. In donkere dagen, met hier en daar wat lichtjes, wordt de focus op het pad duidelijker. Wat is belangrijk en wat niet. Ik kan alleen voor mezelf spreken maar ik ben dankbaar voor het afgelopen jaar, de mooie dingen die ik heb mogen meemaken en wat ik heb geleerd. Het is een aaneenschakeling van kleine momentjes van geluk, ontmoetingen, gesprekken, in de heksenketel van het leven rust te vinden in mijn eigen veilige haven van de familie en dierbare mensen die mij omringen. Tuurlijk zijn er ook mindere momenten maar daar heb ik vrede mee, die laat ik achter.  En de toekomst?  Ondanks dat het misschien donker lijkt, ben ik er van overtuigd dat er met een beetje goede wil, elke dag een korreltje kerstgedachte en we samen kiezen voor vrede, er uiteindelijk een mooie nieuwe toekomst voor ons ligt.  Mijn moeder zei altijd “Het is nog nooit zo duuster ewes of ‘t wod wa wier lech”. Licht in de duisternis, het licht van kerst wat de duisternis verdrijft.

Beste mensen, ik wens u allen fijne en warme feestdagen. Geniet van elkaar.

Hartelijke groet,

Marianne