De lichten worden gedoofd, in de verte klinkt zacht gezang, langzaam opent de deur achter in de zaal, zacht licht valt naar binnen. Een voor een, van groot naar klein komen de meisjes gelijk in de maat binnenlopen. Gekleed in een lang wit gewaad en een kaars in de hand, de voorste draagt een krans van kaarsen op haar hoofd. Hun zachte gezang klinkt nu luider. De zaal is muisstil en luistert naar dit prachtige gezang, een voor een sluiten de meisjes aan vooraan bij het podium waar het prachtige ‘nu på Lucia-dag hilser vort vennelag Santa Lucia, Santa Lucia’ klinkt. Ik word er altijd een beetje emotioneel van, het klinkt zo vredig, het zachte gezang en de gezichten in het serene flonkerende kaarslicht.

Bij uitstek is deze tijd van het jaar letterlijk de donkerste tijd van het jaar. Een beetje een donkere, grijze en regenachtige dag doet het hier om 15 uur alweer schemeren. Dat ze hier in het noorden, om die reden alleen al graag alles in de kerstverlichting zetten snap ik wel, zo heeft alles nog iets gezelligs. Zelf houden we niet zo van die overdreven kerstverlichting in en rondom het huis, maar een paar lampjes en kaarsjes branden hier zeker wel. En zo geschiedde dat we onlangs met het gezin een film zitten te kijken. Chips op tafel, drankje erbij en kaarsjes aan, je kent het wel. In een opwelling leg ik een opgevouwen wikkeltje van een theezakje in een kaarsje, kan mooi opbranden… We geven er verder weinig aandacht aan, totdat het ineens wel hardt begin te vonkelen… Shit! Dat ding brand nog! Er is inmiddels toch zeker een half uur verstreken. Ik bedenk me niks, sta op en blaas dat kaarsje uit, tenminste dat denk ik te doen! Tot hilariteit van de overige familieleden hier, vat het kaarsje alleen maar meer vlam, en er ontstaat een compleet vuur op dat glazen potje. Ik schiet in paniek, en roep ‘Doe dan iets’. Terwijl de andere personen hier door de knieën gaan van het lachen. Waarschijnlijk om mijn ietwat paniekerige reactie, eerlijk toegevend. Het vuurtje krijgen we uit door er een handdoek op te leggen, een harde plof volgt, waarbij het complete glazenpotje uit elkaar knapt door de hitte. Met als gevolg dat de tafel ook enige zwarte versiering heeft opgelopen.

Het licht ging ons van de week ook even uit in de figuurlijke zin. Een telefoontje van Dansk kalv, een controlerende instantie voor onze kalveren. Ze komen een onaangekondigde controle doen! Toch fijn dat er dan twee dagen van te voren een telefonische melding van wordt gemaakt! Vervolgens komt er een dame meer dan 200 km rijden om hier nog geen 8 minuten rond te lopen. Enkel om te controleren of onze stierkalveren bij elkaar liggen en krachtvoer te eten krijgen. We blijken netjes aan de eisen te voldoen, daar wordt een aantekening van gemaakt, en daar gaat ze weer, dezelfde 200 km terug. ‘U heeft geen andere controles hier in de buurt?’, vragen we nog. Nee dat had ze niet. 400 km voor een paar minuten… Zoals Frank zegt, doar zakt mie de bokse van af!

Waar ons ‘de bokse ook vanaf zakt’ het blauwe zwaailicht, die we met grote regelmaat zien de laatste tijd. Of het is omdat we in de grensstreek wonen of niet, de politie is er in ieder geval actief. Daar waar we eerst nog best wel schrokken als er een politie was die je stopte, is dat overgegaan op een, diepe zucht gevolgd door ‘ja hoor daar heb je ze weer’. Of er dan een reden is om ons te stoppen? Nee, ze pakken je er willekeurig uit. En dat kan als volgt gaan. Het is vrijdagavond een uur of 23.15 uur als we het erf afrijden bij vrienden, die een 500m van de Duitse grens wonen. In onze ooghoek zien we een auto aankomen. We draaien de weg op, en een paar tel later blauw zwaailicht. Wij gaan aan de kant en de politiewagen gebiedt ons te stoppen. We draaien het raam los, en de agent vraagt wat we hebben gedaan. Zoals ze konden zien kwamen we van die boerderij daar. Dat hadden ze gezien, maar wat we daar hadden gedaan! Uhm, daar wonen onze vrienden, antwoorden we. ‘Oh, okay, dan is het goed, rij maar verder’ Caitlynn heeft precies een maand een eigen auto. Binnen 5 dagen! Driemaal over staande gehouden. Alle drie keer ging er een blauw zwaailicht aan, alle drie keer was er geen enkele reden tot aanhouding, ze reedt netjes in de bebouwde kom op gepaste snelheid. Bij haar derde aanhouding kwam ze net van school af. Dat gaf de politie een aanleiding om haar ook een blaastest te laten doen. Best bizar, toch! De test was prima, en Caitlynn kon haar weg vervolgen.

Een voor een sluiten de meisjes weer aan in de rij, het meisje met de kaarsenkrans op haar hoofd weer voorop. Zacht zingend lopen ze de zaal weer uit, het derde meisje in de rij is onze Allison. Het gezang verdwijnt naar de achtergrond. Dit was de viering van Santa Lucia. De lampen gaan weer aan, en we zijn weer terug in het schoolgebouw, waar de kerstviering is afgelopen. Thuis steek ik 3 kaarsjes aan, het is per slot de 3ᵉ advent vandaag. 

Debby