Aan alle goede dingen komt een eind, zo zit onze vakantie er ook weer op, helaas. We hebben het erg fijn gehad. Wat verwacht je van een vakantie? Voor ons betekent dat rust-vrijheid-simpel- natuur-andere cultuur-andere mensen ontmoeten-rustig reizen-lezen-zwemmen. Een mooie vakantie begint met het wegrijden vanaf de oprit (gaan we links of rechts) tot we er weer oprijden. U begrijpt het misschien al, wij gaan met de sleurhut (caravan). Voor sommigen een gruwel, voor anderen harstikke leuk. Wij behoren tot de laatste categorie. Een sleurhut betekent voor ons vrijheid in de zin van ‘blijven we nog een dag of gaan we weg’. Zo ging onze vakantie dit jaar al een dag eerder van start, we waren wat eerder klaar, dan kun je ook wat eerder weg. Einddoel voor dit jaar was de Elzas.  Dag 1 bracht ons al naar Zuid Limburg. En dan is het kwestie van pootjes uitdraaien – ‘staat ie waterpas’ – luifeltje uitdraaien – stoeltjes, tafeltje ervoor en dan is er tijd voor koffie of een biertje. Direct al even een praatje met de buren voor het laatste nieuws. Voor we de volgende ochtend vertrokken, had ik al even een duik in het zwembad genomen. Top!

Zo vervolgden wij onze weg door de Ardennen en de Elzas en kwamen wij aan op onze camping ter hoogte van Mulhouse. Een kleine Franse camping waar we natuurlijk aankwamen tijdens de middagsluiting van 13.00-15.00 uur. Dat gaf wel weer ruimte voor een ommetje met de hond en even tot rust komen voordat we weer …… u weet het vast al – pootjes uit – luifeltje uit – stoeltje ervoor – koffie – en klaar is Kees. Natuurlijk volgde voor mij daarop een duik in het zwembad en daarna languit met een boek.

In mijn gedachten zou in de Elzas nog veel Duits gesproken moeten worden aangezien het tot circa 100 jaar geleden Duits grondgebied was. Dat klopte niet helemaal, dus ik moest mijn kennis van de Franse taal weer uit het stof halen. Dat lukte ook, hoe langer ik er was des te meer woorden dwarrelden weer neer en zo kon ik toch nog kleine gesprekjes voeren hier en daar. Op de camping waren er verschillende nationaliteiten, Fransen, Duitsers, Denen, Engelsen en een paar Nederlanders. Op deze camping was contact gauw gelegd en zo babbelde ik met de verschillende nationaliteiten. Leuk om te horen wat mensen van andere nationaliteiten beweegt en leeft in hun land.  Zo ontmoeten we een vrolijke Deen Aksel. Aksel babbelde met iedereen, en altijd een lolletje. En Klaus, Duitse man, welke ik wat nors en afstandelijk vond maar bleek een verlegen man,  die als je echt met hem in gesprek kwam erg aardig bleek te zijn en veel te vertellen had. Op vrijdagavond was het de wekelijkse ‘pizza uit de houtoven’ avond, aan lange tafels. Dit leek mij in de eerste instantie niet zo gezellig, die lange tafels. Aksel zat al aan het hoofd van de tafel en wij schoven bij hem aan, naast ons een Duitse dame met haar Franse man (die ik kende uit het zwembad) en zo zat de hele camping bij elkaar aan tafel. En het was nog lang gezellig. Dit was, zo bleek later, ook het idee van de campingbaas, lange tafels bij elkaar aanschuiven en zo elkaar leren kennen. Niks ongezellig dus.

Wij vonden het zo leuk op de camping, we hebben nog 2 keer verlengd en wij waren niet de enigen. Aan alle goeds komt een eind zo ook aan de vakantie, dus er werd nog een soort van afscheidsavond georganiseerd. Weer gezellig. Flemming is midden 70 en gaf mij onbewust, nog een paar wijsheden mee die avond. Hij zei “If you get old, you need humor, lots of humor” (Als je ouder wordt, heb je humor nodig, veel humor) en als uitsmijter “I am a man who lives from te heart” (Ik ben een man die leeft vanuit het hart). Die stop ik in mijn koffer, dacht ik bij me zelf.

Toen we vertrokken, namen we nog even afscheid van Klaus, die ons nog een camping tip gaf (U bent ook niet van de Bling-bling campings, simpel, klein en fijn) voor een volgende vakantie. De motor van de auto liep al, toen er een eindje verderop vanuit een camper werd geschreeuwd of we de auto niet even uit konden zetten. Klaus keek me met grote ogen aan en zei “Dat is zeker een Duitser die dat schreeuwt”, “Klopt” zei ik. “Niet alle Duitsers zijn zo” zei hij. “Nee, Jij bent het bewijs” zei ik. Met een fijn gevoel vertrokken wij weer richting het noorden.

Terugkijkend, vakantie geslaagd, alle ingrediënten aanwezig en ook wat geleerd. Samenvatting in een paar woorden: humor, liefde, verbinding en geen aannames doen. Dit is niet altijd even makkelijk, maar je kunt het elke dag weer opnieuw proberen. In ieder geval, kom ik als een rijk mens met een volle koffer aan ervaringen weer terug in Herike.

PS: Frankrijk was ons niet direct vergeten, deze week ontvingen wij een brief van ‘La Republique Francaise’….. met een bekeuring vanwege 6 km te hard rijden… € 90,00.

Mensen een fijne zondag en tot de volgende keer maar weer,

Marianne