Dit jaar had het MTB team van Jansen Dak & Wand het idee opgepakt om de Stoneman Taurista Oostenrijk te fietsen. De Stoneman Taurista is een mtb-route van 123 km met maar liefst 4.500 hoogtemeters en adembenemende uitzichten. De rit voert vooral langs weelderige alpenweides, rustieke berghutten en beken met kristalhelder water. Dit in de omgeving van Flachau waar ’s winters menig Markeloër heeft geskied. De route werd afgelegd in drie dagen met twee overnachtingen in twee verschillende hutten hoog in de Alpen. Startplaats was Eben in de nabijheid van Flachau.

De eerste dag werd het langste gedeelte afgelegd met ook veel hoogtemeters, dat goed te doen was. Ondanks een behoorlijke inspanning nam het enthousiasme toe. De vraag bij de VVV of men goed geoefend was, had men dus terecht positief beantwoord. Op de tweede dag, kwamen na een aantal kilometers de twijfels bij de groep. De route ging over rotsachtige bodem met steile hellingen. Voor de Markeloërs was het onmogelijk om op de fiets te blijven zitten en al klunend werden de hellingen beklommen. Met wat kortere rustpauzes tussendoor lukte het toch om dit gedeelte van de rit af te leggen.

Bij de VVV waren op de kaart drie locaties aangegeven waar het “Schwer” was. Van de drie locaties was er slechts één gefietst. De derde dag zou dus nog zwaarder worden. Dat klopte. Op een hoogte, waar de gentiaan en andere alpenbloemen bloeide, waren het alleen maar rotsen die overwonnen moesten worden. Fietsen was vragen om ongelukken. Er moest gekluund worden met de fiets op de schouder. Gadegeslagen door de dartelende bergbevers worstelde zich het team gezamenlijk langs en door de rotsen. Er moest regelmatig gerust worden, wat op zich geen straf was. Even genieten op de vlakke gedeelten tussen de rotsen, van de heldere bergmeertjes en de witte veenpluis. Na de top moest ook weer afgedaald worden. Hoewel het ook een enorme strijd was, lukte het uiteindelijk beneden te komen op een normaal gedeelte van de route. Via een goed te berijden, licht dalend fietspad parallel aan een bergbeek, ging het richting de eindbestemming, de finish in Flachau.

Hoewel tevoren dit niet werd gezien als een uitdaging, was het wel zo. Maar zoals bij iedere uitdaging lukte het ook dit keer de tocht geheel te volbrengen. Het genieten van dit mooie berglandschap met de vele panorama’s won het van de zware inspanningen bij het beklimmen van rotsen. Maar ook de gezellige avonden, boven in de hutten, deed de pijn in de kuiten snel vergeten.