FEA staat voor Far East Asia, dus het Verre Oosten. Dit was mijn lievelingsgebied om naar toe te vliegen, mede omdat ik jaren in Indonesië heb gewoond, het eten heerlijk is (geen kleine bijkomstigheid, trouwens!) de mensen behulpzaam zijn en vriendelijk en natuurlijk is het klimaat daar heerlijk (buiten het regenseizoen.. haha)

De vluchten naar het Verre Oosten vetrekken meestal laat op de dag of zelfs in de avond. Dat betekende dat je thuis, óf heel laat probeerde wakker te worden óf vroeg wakker worden en
’s middags effe een tukkie, want je moest wel een nacht doorhalen.

Laten we bijv. Een reis naar Kuala Lumpur (KUL) nemen. Deze vertrekt rond 21.00 uur, maar zoals jullie inmiddels weten heeft de crew eerst nog een briefing met elkaar om de speciale dingen door te nemen enz. Dus moet je rond 18.00 – 19.00 uur op Schiphol zijn om alles voor te bereiden. Ik vertrok ruim op tijd vanuit Markelo ivm files, rond 16.00 uur, dus ik probeerde (met oordoppen) zo lang mogelijk uit te slapen.

Eenmaal in de lucht begon het feestje… de service, tax-free verkopen enz… vaak gingen de passagiers zelf dan ook slapen of een filmpje kijken en de crew ging dan zelf wat eten en dan werd de rust verdeeld onder de crew. De ene helft ging boven een hazen slaapje doen en de andere helft had ‘de wacht’. Wij hadden tussen de cabine en het uiteindelijke ‘dak’ van het vliegtuig, slaapbunkers (zie foto) compleet met KLM-blauwe dekens/kussens en joggingpakken! De cockpit hadden hun bunkers achter de cockpit zelf. Op deze lange routes vliegt de cockpit met 4 man en ook daar rouleren zij, zodat er altijd 2 man in de cockpit zitten.

Vaak nam ik de 1e rust want dan kon ik daarna rustig wakker worden (als ik had geslapen) en alles rustig voorbereiden voor de volgende service, zoals de speciale maaltijden ( vega/hindu enz) stickeren met de juiste stoelnummers. 2 uur voor de landing begonnen we met de volgende service vooraankomst in KUL, al dan niet met ‘wattig’ hoofd 😵‍💫!

Na de landing de cabine checken en hop! naar de bus lopen (en dat was daar toch een pokke eind!) In de bus was het óf bal óf iedereen lag voor dood in zijn stoel! Het was best wel een lange rit naar het hotel maar als je er eenmaal was, was ik vaak weer helemaal fris en fruitig, al had ik al 18 – 20 uur gewerkt! Lokale tijd is het dan al eind middag (tijdsverschil + 7 uur) en gaan sommige gelijk naar bed maar ik ging altijd rustig mijn koffer uitpakken en een afspraak maken voor een pedicure met voetmassage (in het hotel). Daarna wat eten en op mijn tandvlees terug naar mijn kamer en stortte ik op mijn bed om vervolgens ’s morgen weer wakker te worden en gelijk het dagritme op te pakken! Dit werkte voor mij het beste.. zo had ieder crewlid zijn eigen manier om in het ritme te komen.

De dag na de vlucht ben je vrij en de dag daarna moest je naar Jakarta (JKT) vliegen en gelijk weer terug naar KUL. Dan was je weer een dag vrij en de dag daarna vloog je weer naar huis, waar je de volgende dag aankwam. Je vertrok ’s nachts uit KUL en je kwam vroeg in de ochtend in AMS aan maar je had dan wel 13 uur gevlogen en de 7 uur tijdsverschil kwijtgeraakt!

Maar je was THUIS! En hop! de auto in en tuffen naar Markelo, heerlijk rustig op de weg, muziek hard en lekker meezingen en de rit was zo voorbij! Gelijk mijn bedje in en de wekker zetten om 14.00 uur om vervolgens de rest van de dag als een zombie boodschappen te doen, wasje draaien, koffer uitpakken en proberen wakker te blijven tot, op z’n minst, 21.00 uur! De volgende ochtend werd ik meestal rond 5 – 6 uur wakker maar dan ging ik er ook uit en pakte ik mijn ritme weer op! Na deze reis ben je 7 dagen vrij en daar propte ik van alles in… vrienden, familie, sociale leven, wassen/strijken, koor, vergaderingen enz.. en niet te vergeten de voorbereiding voor de volgende vlucht!

Al was het vliegen soms pittig, kreeg ik er ook energie van! Het hotel in KUL is prachtig, net een kuuroord. In de stad kan je heerlijk shoppen, ik kocht er altijd mijn speciale kruiden, leuke schoenen en kleding.

Mijn moedertje ging vaak met mij mee naar KUL, dit was ook haar favoriete bestemming en op de dagen dat ik moest werken lag ze heerlijk bij het zwembad, vitamine D op te doen of te shoppen..

Voor degene die zich afvragen of het vliegtuig dan ook ‘bij de crew’ blijft, is het antwoord nee! Er zitten altijd meerdere crews in KUL, dus als wij (crew1) arriveerde in KUL, stond er een andere crew(2) klaar op de airport om het vliegtuig ‘over te nemen’ om vervolgens naar JKT te vliegen.

Zodra crew2 weer in KUL land staat crew3 klaar om naar AMS te vliegen! Begrijpen jullie het nog? 🤓

Bij de cockpit gaat het precies zo! Bij afdeling Indelingen wordt dit allemaal bewerkstelligd, vroeger met de hand maar tegenwoordig doet de computer het meeste werk. Ik heb daar een keertje een halve dag gezeten maar liep gauw gillend weg! Wat een afdeling! Alles is leuk als alles op rolletjes loopt maar als… een crewlid ziek word… een vliegtuig met panne staat… de cockpit over hun uren gaat (vertraging bijv.).. dan gaan overal de alarm bellen af en is er werk aan de winkel!

Fijne zondag!

Ernestine de Globetrotter 😆