Het was weer een dolle avond in Markelo en haar buitengebied. 73 enthousiaste teams deden weer mee aan de Maarkelse Kwis. Met opdrachten, foto’s, televisietorens en gekke dansjes was het wederom een geslaagde avond.

Het duurde even voordat de avond georganiseerd kon worden. Het idee was om de tweede editie van de Maarkelse Kwis in het voorjaar van 2020 te organiseren, maar dat kon vanwege de coronapandemie niet doorgaan. Maar of dat het enthousiasme bij de deelnemers minder maakte? Alles behalve. Dat begon al bij de teamcaptains die zich in Het Beaufort moesten verzamelen. Drie kwartier voor het begin stonden de eerste teams al voor de deur. 

Na de korte introductie door Jan Henk Berendsen, greep Marjan Noteboom de microfoon, waarmee de Maarkelse Kwis écht was begonnen. De Kwis bracht de teams dit jaar weer naar mooie plekken en opdrachten in het dorp en daarbuiten. Teams moesten een foto van de bodem van het zwembad halen en een mystery guest ontmaskeren een deurtje verder, in de Kösterskoele.

Daar bleef het niet bij. In de Martinuskerk zaten afgevaardigden van teams aandachtig te luisteren naar een verhaal van Henk Zomer. Een verhaal met veel details over de kerk en haar historie. “Let goed op de jaartallen, want die kunnen van belang zijn”, zei hij nog vooraf. Niets bleek minder waar, want na de speech van de voorganger moesten de teams op zoek naar (gouden) eieren. De speech was een rookgordijn. Teams gingen rollebollend door de kerk. Een klassieke vossenjacht was de afsluiting van de buitenopdrachten. O, ja, dat verdomde kwartetspel was er ook nog.

En dan waren er ook nog de thuisopdrachten. Foto’s maken, bouw een televisietoren van spaghetti en doe het welbekende Driekus-dansje. Het leverde mooie taferelen op. Maar uiteindelijk draait het toch maar om één ding: gezelligheid. Samen de opdrachten maken, lachen, gieren, brullen. En dat lijkt wederom geslaagd!