Voor een overvolle kledingkast staan en dan nog met droge ogen kunnen zeggen: “Ik heb niks om aan te trekken!” Als ik thuis af en toe deze geluiden hoor dan maak ik meestal snel dat ik wegkom!

Soms moet ik helpen kiezen. Modebewust kies ik dan vaak dat wat ik zelf absoluut niet zou aantrekken. Bijvoorbeeld een broek met scheuren of een shirt dat net iets te klein is.

Afgelopen periode heeft het niet erg veel geregend. De gewassen komen hierdoor langzaam uit de grond. Ook onze aardappels groeien matig. Met enige regelmaat loop ik er met de waterslang naar toe om toch maar te zorgen dat de oogst niet mislukt! Mijn opmerking: “als we rijst moeten eten dan waren we wel in China geboren” mag door de droogte geen waarheid worden!

Rijst uit China halen vind ik trouwens helemaal geen goede optie. Schepen zijn maanden onderweg of komen helemaal niet aan. De afgelopen periode is wel tot ons doorgedrongen dat wat we van ver halen eerst zoet smaakt en ons zuur kan opbreken!

Vervoer door de lucht gaat ook al niet veel sneller. Het doet me denken aan een binnenlandse vlucht tijdens een eerdere vakantie in Indonesië. We waren vooraf gewaarschuwd voor het feit dat koffers soms blijven staan omdat bagagepersoneel niet op elk gewenst tijdstip aanwezig is om de koffers in te laden. Het advies was dan ook om voor de eerste dagen wat dingen mee te nemen in de handbagage: tandenborstel, onderkleding en een paar schone shirts. Ik zeg nog tegen mijn Rita: “Ach zo’n vaart zal het heus niet lopen… Ik neem niets mee in de handbagage en waag het erop..” Ik had een plekje aan het raam en uitzicht op onze koffers. Er werd druk heen en weer gelopen rondom de koffers totdat iedereen aan boord was. De deur ging dicht, het toestel begon te bewegen, de vlucht werd ingezet. En ja hoor… de koffers bleven achter!

Enkele dagen later kwamen onze koffers netjes op de plaats van bestemming aan. Of dit nu een tekort aan personeel was, een tekort aan discipline van het personeel of gewoon een manier van werken… We hebben er geen antwoord op gekregen. Het resultaat was wel dat ik voor de rest van de vakantie nog voldoende schone kleding had!

Er is een ernstig tekort aan rechters, medewerkers voor het openbaar ministerie en politierechercheurs. Daar moet natuurlijk wat aan gebeuren. We kunnen niet toestaan dat onze maatschappij criminelen laat lopen. Als deze tekorten zijn opgelost zullen er wellicht weer nieuwe ontstaan bij gevangenispersoneel en advocaten…. en als deze weer worden opgelost leidt dat weer tot een tekort aan bouwvakpersoneel, dat nieuwe gevangenissen moet bouwen, inrichten enz. Het schiet dus gewoon niet op zo! Misschien handig om bij de bron te beginnen; iedereen het tekort aan fatsoen bijbrengen! Dat zou al een hoop oplossen!

Ajax kampioen en geen huldiging in het centrum van Amsterdam? Niet door tekort aan ruimte of bier maar door tekort aan beveiliging. En voor Schiphol geldt hetzelfde. Te weinig beveiligings- en douanepersoneel waardoor lange wachtrijen.

Voor een deel van onze tekorten ligt de oplossing bij een beperkt groepje raddraaiers en criminelen! Als zij hun gedrag aanpassen kunnen we veel menskracht overhouden om elders tekorten op te lossen: in de woningbouw, in de zorg, technisch personeel, enz., enz.

Op Schiphol zou zelfs voldoende personeel overblijven voor het verwerken van extra koffers! Deze koffers kunnen we leeg meenemen en tijdens de vakantie vullen met belevenissen. Als we thuis zijn kunnen we dan uitpakken met het vertellen van mooie vakantieverhalen!

Mooie zondag,

Johan