Momenteel ga ik wat vaker op de fiets. Soms is dat met 4 chauffeurs en 3 auto’s thuis ook gewoon noodzaak. Ik ga wel elektrisch! Hoewel deze in één adem wordt genoemd met een gewone fiets is het verschil groot. Een snelheid van 25 km per uur is geen uitzondering. Dat haal ik met een normale fiets bij lange na niet!

Duitse fietsers herken je aan de helm die ze op hebben. De Nederlandse fietser herken je soms meer aan de oogkleppen! Jong maar ook oud gaan bij het verlaten van de oprit met grote snelheid als een speer richting eindbestemming! Alsof ze meedoen aan een wedstrijd!

Als ik ‘s morgens tot aan de Larenseweg meer dan 3 auto’s tegenkom, dan denk ik: “wat is er aan de hand?” In het ‘Maarkelse Brook’ zijn geen dichtgeslibde verkeersaders of files. Parkeren geeft ook geen problemen. Waar je in Amsterdam voor een eigen parkeerplaats €60.000 neertelt heb je bij ons, met een beetje onderhandelen, nog een hele hectare grond!

Niet alleen de grond maar ook de woningen kosten in het westen een veelvoud van hier. Voor een rijtjeswoning in een grote stad betaal je al snel €500.000. Voor datzelfde geld koop je hier een vrijstaande woning. Doe er nog ruim een ton bij en je zit met een beetje geluk in het buitengebied. Hierdoor zijn ook de huizen tussen de boerenerven zeer gewild. Dit terwijl de boeren juist weg mogen als het aan politiek Den Haag ligt!

De weg naar Goor is dit weekend weer open. En voorzien van een nieuw laagje asfalt. Alsof je met schaatsen over een mooie ijsbaan glijdt! Ik had graag gezien dat ze meteen de bult wat hadden laten zakken! Een minder zware bergetappe zou een fietstochtje richting Goor veraangenamen! Om elkaar te bezoeken hoeven dan de Maarkelsen en de Goorsen niet meer over de bult, maar door de bult!

De weg door het centrum van Markelo gaat ook op de schop. Ik heb nog niet meegekregen wat de snelheid wordt. Stapvoets rijden? Dan kan ik op m’n gemak vanuit de auto bekijken wie er bij ‘Het Wapen’ op het terras zit, zonder dat ik dankzij mijn nieuwsgierigheid in de haag bij ‘Eungs Schöppe’ beland!

Een echte kilometervreter ben ik niet. Toch zijn we al eens met de auto naar midden-Italië geweest. Nog een paar kilometer doorrijden en we stonden bij de Paus op de stoep! Viel mij die rit even tegen! Een groot deel van de route, honderden kilometers lang, was versmald. Voor het uitvoeren van wegwerkzaamheden hadden ze van de ene baan die nog over was een 2-baansweg gemaakt. Deze smalle stroken zorgden ervoor dat mijn handen strak – en door het zweet vastgeplakt – aan het stuur zaten!

De agressie in het verkeer neemt wel wat toe. Waar je de wijsvinger naar elkaar opsteekt als teken van begroeten, zag ik laatst een keer de vinger daarnaast omhoog gaan! Alhoewel ik heb gedaan of ik het niet zag! Ik zwaaide vrolijk terug. De wildvreemde snuiter keek mij stomverbaasd aan!

Mijn vader, inmiddels 90 jaar, begint wel eens over de beperkte mobiele mogelijkheden van vroeger: “mie mo leep vrogger noar Deventer, ’s morgens vot en ’s avonds wier in ‘t hoes!”. Met weinig verkeer op de weg werd deze gezonde trip een paar keer per jaar door opoe gemaakt. Om inkopen te doen die in Markelo niet te krijgen waren. Ook DHL en PostNL deden nog niet aan pakketbezorging!

Misschien moeten wij ook maar in de voetsporen van onze voorouders treden. Al was het alleen maar voor de gezelligheid en de conditie.

Soms kunnen we, om welke reden dan ook, even de weg kwijt zijn. Bij elk kruispunt vind je er echter 4 terug! Kies de weg die bij jou past, ook al is deze hobbelig. En vind zo je eigen route richting geluk.
Een betere route om te volgen is er niet!

Mooie zondag,

Johan