Yes, yes, yes…..het is bijna zover.
2017 begon zakelijk gezien voor mij spannend en onzeker, maar gelukkig is dat inmiddels weer stabiel. En privé waren de afgelopen weken door diverse omstandigheden erg verdrietig. Dus vandaar dat we er meer dan ooit aan toe zijn….vakantie!

Het wordt voor ons dit jaar Zuid-Frankrijk. Dus beeld je ff in hoe de reis er uit gaat zien. Met mijn richtingsgevoel van een knakworst zal de navigatie (naast Whatsapp de meest ingenieuze uitvinding ooit) me op een rode of zwarte zaterdag op de Route du Soleil waarschijnlijk laten aansluiten in een kilometers lange file. Met miljoenen andere Nederlanders. Ik vind het dan ook oprecht belachelijk dat die mensen tegelijk met mij op vakantie gaan. En als het echt lang gaat duren ga ik ze dat, tot wanhoop van mijn medereizigers, nog vertellen ook. Geduld is helaas niet iets wat in mijn vocabulaire voorkomt.

Om het enigszins te kunnen overzien heb ik gelukkig wel een overnachtingshotel geboekt. In Lyon. En goh, die hotels zijn helemaal niet zo heel duur daar. Dus zonder verder te kijken….boeken die bende! Zo goedkoop vind ik nooit ergens een hotel. En nu snap ik wel waarom…..het ligt echt in hartje Lyon, dus daar gaat geen vakantieganger liggen. Behalve wij dus, want ik kan het hotel niet meer kosteloos annuleren. En als rasechte Nederlander gaan we er dus gewoon naartoe, het is tenslotte al betaald. Na een dag vol mogelijke files gaan we ’s avonds ook nog eens fijn Lyon door crossen. Een perfect begin van de vakantie. Niet echt hé?
Bovenstaande had ik thuis nog niet verteld, dus bij deze lieve schatjes! Ik zal het allemaal goed maken. Maar we ontdekken straks wel plekken in Lyon die niemand ooit heeft gezien en eten we in het mooiste restaurantje van de binnenstad. “Ieder nadeel heb z’n voordeel”, zei ooit iemand.

Maar als we dan zijn aangekomen in de Provence kan het grote genieten beginnen. Lekker eten, wijnboertjes bezoeken, de Mont Ventoux op (@Janni Bussink, wij wel heel slap met de auto), zwemmen in het hemelsblauwe meer van de Gorges du Verdon, wandelingen door het nationale park Luberon maken en zo kan ik nog wel even doorgaan.

In Markelo is het ook vakantie en spreken we in het dialect van ‘vakaaaantie’. Zo lang als je het uitspreekt ben ik nog nooit vrij geweest in mijn leven maar dat terzijde. En wat vieren er veel mensen vakantie in Markelo. En dat snap ik best heel goed. We hebben echt prachtige campings. Van een groene natuurcamping tot een vette 5 sterren camping met zwembad en zwemmeer waar het moderne glamping hoogtij viert. De geweldige natuur tussen de 5 heuvels waar je overdag kunt wandelen of fietsen en daarna lekker afkoelen in ons vrij nieuwe plaatselijke zwembad of een recreatieplas in de omgeving. ’s Avonds zoek je gezelligheid op een van de leuke terrasjes in het centrum. Zou best mijn vakantie kunnen zijn.

Maar er is 1 aspect waarom ik toch niet hier blijf maar 1.300 km in de auto ga zitten.
En dat is een hele makkelijke….de zon!
Ik wil van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat een korte broek aan en op flipflops lopen. Opstaan met een zon en naar bed gaan met een heldere sterrenhemel. Lunchen onder een parasol, op een luchtbedje dobberen, met een boek onder een boom en lekker 40 keer per dag tegen elkaar lopen zeuren en drammen dat we ons echt kapot zweten en het eigenlijk veel te warm is. Ondanks dat we die zon zo graag willen.
En ik weet het, resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, dus zekerheid van 2 weken zon heb je nergens, maar die is in het zuiden van Europa toch net iets groter dan bij ons.
Dus meneer of mevrouw de zon, als u mij volgend jaar de zekerheid geeft dat u in Markelo net zoveel schijnt als in het zuiden van La Douce France, wil ik best een jaar mijn vakantie op een camping op geboortegrond doorbrengen. Ga ik voor het eerst in het Markelose buitenbad zwemmen en zal ik het gepinde geld uit onze nieuwe pinbox ook weer in Markelo uitgeven. Markeloyaler kan het niet!

Lieve mensen, heb een prachtige zomervakaaaantie en geniet van elkaar.

Niek