In de archieven van de Stichting Heemkunde Markelo komt men soms ook bijzondere dingen tegen. Zoals dit gedicht in het dialect dat ruim veertig jaar geleden geschreven is voor een revue. Of het in een revue is voorgedragen, is niet bekend, maar al lezende zou het ook gisteren of vandaag geschreven kunnen zijn.

Geeld…
Geeld, de hele weareld dreait um det spul
Het maakt van’n held ’n Jan nul
Geeld, het is het sliek der earre
Een stuk blik van weinig wearre
Metaal duur ne machine platgeplet
En in vulle haanne met ongemak besmet
Geeld, een begeerd bezit, soms deepe veracht
Mear het hef oons mènsen good in de macht
De leu, duur de zöch noar geeld bewoagen
Hef ter vake ziene medemens vuur bedroagen
Geeld, wie het hef wil aaltied meer
Vuur geeld verkoche soms ziene eer
Alle oorlogen been ’t er umme begon’n
Want het aardse drek maakt oons onbezo’n
Ok in dissen tied van internetgeweeld
Dreait het aaltied mear wier um geeld
En ’s morgens leas ie wier in de kraante
Vuur geeld maak’n ze der wier eene an de kaante
Een keend det dech a, hoe kom ik der later an
En ne ool’n kearl dut ’t er nog gin ofstaand van
Geeld, alle dage waarke wie der vuur
Het vuur kroepe wie der zelfs vuur duur
Geeld, de hele wereld roond
Soms spoart ze zich het et’n vuur oet de moond
Vrogger was het alenig vuur de grote man
Jan Boezeroen had er toen weinig van
De joaren duur hef het vulle leed ebrach
Soms brach het de leu in ne doonk’ren nach
Geeld, zelfs ne hoond wil het nog neet vret’n
Mear wielleu beent ’t er duur bezet’n
Waarken zu’j vuur oe plezeer neet mear doon
’t Geet oe alleene um det zekske met loon
Vuur in de moand hej al wier op waj zult buur’n
En zo blif het oons ‘t leaven bezuur’n
Wie loopt ter oons het veur vuur oet de slof’n
En ai’t neet hebt, dan mu’j pof’n
Geeld, heel vaake verwoest het oons leven
A’j duur die hebzucht wordt edreven.