Deze zomer ben ik aan het schilderen geweest. Niet op doeken zoals Rembrandt of onze eigen Jo Woestenenk dat kan, maar thuis op de deuren en kozijnen. Het bleek op een aantal plekken nodig. De voorbereiding en de tijd die dit vergt viel mij nog vies tegen. Het is meer dan alleen een beetje met de kwast in het rond zwaaien. Er komt nogal wat bij kijken; schoonmaken, ontvetten, plamuren, schuren en pas dan het uiteindelijke likje verf!
Als je een feest zoals het Maarkels feest organiseert weet je dat de tap bemensen belangrijk is maar net als bij verven komt er heel wat meer bij kijken waar je aan moet denken. Een jaar lang overleg voeren over veiligheid, inrichting, werkzaamheden, financiën, betrokkenheid, communicatie enz. enz. Het Maarkels feest bestuur en al die vrijwilligers zijn daar behoorlijk in geslaagd mag ik wel zeggen.
Tijdens Foodgoan is de aftrap gedaan en is het Kaasplein tijdelijk omgedoopt tot Dorpsfeestplein. Op de verschillende kraampjes werd een klein opgevouwen kleurrijk programmaboekje aangeboden. Thuis heb ik deze eens aandachtig doorgelezen. Het broekzakboekje was verbluffend compleet door de samenstelling van noodzakelijke, nuttige en leuke informatie!
Dit was de 2e keer in korte tijd dat ik aan onze bestuurders in Den Haag moest denken…
Kennelijk heeft ons kabinet nog nooit geschilderd of nog nooit een feest georganiseerd. Nu weet ik wel: de beste stuurlui staan aan wal… maar toch… Laat Den Haag net als het Maarkels feest bestuur eerst eens goed overleggen en alles in beeld brengen zoals; regels maken voor het organiseren van voldoende woningen, waarbij ook de uitgaven voor energie en boodschappen betaalbaar blijven. Laat mensen van de toeslagenaffaire en Groningen niet verder zakken (zelfs letterlijk) maar trek ze uit de put omhoog. Stoot ontheemden uit oorlogsgebieden niet af maar geef ze onderdak en werk. En zorg dat raddraaiers een snelle procedure krijgen. Laat onze boeren niet met trekkers naar Den Haag gaan maar geef ze een treinkaartje, een kop koffie en een lunch. Om vervolgens daar het gesprek aan te gaan en te luisteren naar elkaar.
Vanmorgen tijdens het frühschoppen kunnen wij weer op een vermakelijke manier luisteren naar de verhalen die worden verteld door, over en voor de Markeloërs. Word je genoemd, dan zijn alle ogen een moment op jou gericht. Wat je dan het beste kan doen? Breed lachen, zwaaien of proosten! Het liefst alle drie tegelijk!
Een paar uur later tijdens de middag trekt de jaarlijkse optocht weer door de straten van Markelo. Volgend jaar voor de 50e keer! Dat kan nog wat worden…. De 49e editie van dit jaar zou een mooi begin zijn voor een jubileumuitgave van 50 jaar optocht! Een magazine met als titel: Al 50 joar in optocht achter mekare an!
In de vooravond is de spanning voor bekendmaking van de optochtuitslag om te snijden! Massaal gejuich bij het noemen van de 2e plaats in de optocht komt van hen die dan weten dat ze 1e zijn geworden! Vaak volgt nog even hier en daar een discussie over de uitslag. Echter veel tijd is hier niet voor. De aandacht gaat uit naar de muziekband die zijn uiterste best doet om de hossende menigte in het zweet te jagen. Markelo springt nog een keer massaal in het feestgedruis en dompelt zich nog een aantal uurtjes onder in Dorpsfeest 2022. Waarbij aan het eind van de avond om 0.00 uur het Maarkels Volkslied klinkt: In dat kleine dorpje, daar in dat Twente land. Door traditie goed geborgen, smeden wij een sterke band!
Met uitzondering van de titeldragers: Biljartkoningin Chantal Pekkeriet, Biljartkoning Roy Lankamp en de Schutterskoning Egbert Hargeerds begint voor Markelo morgen weer het normale leven. Op wat zwalkende feestgangers na die zich richting thuis begeven heeft Markelo z’n rust weer terug!
Mooie zondag,
Johan