Met het snoer in een knoop waar je u tegen zegt, zit ik midden in een onverwachtse regenbui natgeregend langs de waterkant. Pieter, de zelf gestoken pier afkomstig uit het gazon van de achtertuin, maakt het nog eventjes spannend door bijna te ontsnappen uit het potje met aas maar verder is er tijdens werelds meest tijdrovende hobby ooit eigenlijk niets bijzonders te melden.
Die sleutelbeenbreuk van 4 weken geleden geeft zeeën van tijd en bracht me de afgelopen week in verleiding om mijn oude hobby nieuw leven in te blazen. Een dobbertje, snoertje, hengel, een potje met aas en het geduld van een boeddhistische monnik zijn eigenlijk de enige ingrediënten voor een dagje vissen langs de waterkant. Vroeger had ik meer geduld en zat ik hele dagen langs de waterkant maar vandaag de dag lijk ik steeds minder geduld te hebben en staar ik met een diepe zucht opnieuw naar mijn dobber die maar niet in beweging wil komen.
Alweer geen vis en al helemaal geen beet. Chagrijnig trek ik m’n hengel uit het water en slof richting huis.
Natuur: we hebben er grotendeels niets over te zeggen, maar beïnvloeden doen we haar allemaal. In ons thuis-werk-huis bekeek ik afgelopen tijd tussen de vergaderingen en telefoontjes door heel wat natuurseries van David Attenborough en afleveringen van Vis TV. Ze zijn rustgevend, stemmen me optimistisch en moedigen aan om ook naar buiten te gaan en te 
ontdekken wat daar zoal leeft. Even was ik helemaal klaar met het stomme vissen en brak zowat mijn hengel in tweeën, maar dankzij presentator Ed Stoop en zijn aanstekelijke programma genaamd Vis TV ving ik eergisteren als bijvangst een leuke snoek hier in de Schipbeek tegenover huis. Mooie natuur hoeft niet ver te zijn en je kunt het soms al vinden aan de onderkant van je dobber. Je moet alleen niet te snel opgeven en af en toe worden aangestoken door een gezonde dosis optimisme.
Prettige zondag,
Christiaan Mensink