Dit was de titel van de eerste show van onze theatergroep Gewoon Aans. Op 12 februari 2016 was hiervan de première in een uitverkochte Reggehof. Het was voor mij een verrassing dat ik hiervoor gevraagd werd, nog groter de verrassing dat ik hierin moest gaan zingen. En dat vervolgens tijdens de show de zaal niet eens leeg liep terwijl ik aan het zingen was. Nooit gedacht dat ik het zingen zo leuk zou vinden. Toneel spelen was al heel lang mijn passie, maar zingen was iets voor onder de douche of als ik alleen in de auto zat. Maar voor een volle zaal? En dan die première in het theater, ook nog precies op mijn verjaardag. Het publiek was super enthousiast, lovende recensies, een gezellig feestje na de tijd. Een mooier cadeau kon ik me niet wensen. Een betere verjaardag, niet voor te stellen.
Maar dat kwam toch! Vorige week werd ik 50 en dat kon natuurlijk niet op de gewenste manier gevierd worden, de reden is duidelijk. Maar de 3 dames bij mij in huis gingen niet bij de pakken neer zitten. Ze werden bijzonder vindingrijk. Ik ging van de ene verrassing naar de andere. Achter mijn rug om werd er een mooi cadeau bedacht. Er was een compleet tijdschema wie er wanneer een spandoek mocht brengen en met hoeveel personen. En dat allemaal coronaproof. En als klapper ook nog een heuse drive-trough met meer dan 70 auto’s op de Scholendijk. Familie, vrienden, buren, collega’s, toneelspelers en collega-bestuursleden. Het was geweldig. En wat te denken van alle cadeaus, kaarten, berichten via app en Facebook. Personen waar je het misschien helemaal niet van verwacht die ineens een berichtje sturen. Hoe gaaf is dat. Ik heb me oprecht jarig gevoeld. Hartelijk dank aan iedereen die er aan bijgedragen heeft.
Zo zie je maar, als je denkt in mogelijkheden dan kan er heel veel. Over de beperkingen heen stappen. Je ziet het momenteel volop gebeuren. Dan blijkt maar weer hoe creatief mensen zijn. Dan komt het beste naar boven en ontstaan er mooie verrassingen. De grap bij verrassingen is dat het voor meerdere partijen leuk is. Voor de ontvanger natuurlijk, maar ook voor degene die het bedenkt en uitvoert. De voorpret, lukt het allemaal zoals bedacht, blijft het geheim. Ook voor andere betrokkenen die misschien in het complot zitten is het leuk om te doen. En na de tijd de reactie van de ontvanger, de napret. Je krijgt er met z’n allen positieve energie van, hoe gaaf is dat.
En dan nog even terug naar de leeftijd. 50 jaar. Hoeveel opmerkingen ik daar over heb gehad weet ik niet, maar mensen zijn er toch enorm mee bezig. Ben je al zo oud? Zie je er tegenop om 50 te worden? Voelt het al anders? Nou eerlijk gezegd maakt het me echt niks uit en veranderd er ook niks. Toen ik een puber was vond ik mensen van 50 eigenlijk wel oud. Nu zie ik het als het begin van de tweede jeugd. Je bent immers zo oud, of jong, als je jezelf voelt. Dat er wat grijze haren voor de dag komen? Ik noem het zilverkleurig, klinkt veel positiever. Het wordt allemaal wat dunner en kaler? Zet ik in de winter wel een muts op en in de zomer is het lekker fris. Komen er meer rimpels? Lijkt toch ook wel wijs. Positief benaderen. En daar komt nog bij dat mannen alleen maar knapper worden als ze ouder worden. Heb ik van horen zeggen. Kan best zijn dat ik daarop een uitzondering ben, het zij zo. Kortom, ik laat me niet van de wijs brengen door deze leeftijd. Voor de mensen die me een beetje kennen zal dat geen verrassing zijn.
Prettig weekend,
Rinus