Lieve mensen…..ik stop! Niet met roken want daar was ik al mee gestopt. (Op een vaag feestje na dan). Ik stop niet met tennissen want daar ben ik net mee begonnen. Ik stop ook niet met muziek maken bij De Grösmeijers, alhoewel het daar dit jaar redelijk op lijkt trouwens. Tevens stop ik ook niet met toneelspelen bij Bilderdijk en ik stop zeker nog niet met werken omdat ik dat leuk vind en het me financieel niet kan veroorloven. Maar waar ik wél mee stop is……columns schrijven!
Dus de ene helft van Markelo is nu misschien opgelucht en de andere helft denkt misschien ‘woarumme dan toch?’ Nou mensen, om er een mega cliché in te gooien…..d’r is nen tied van komm’n en d’r is nen tied van goan. En de tied van goan is noe e’komm’n. Komende februari is het namelijk 4 jaar geleden dat ik mijn eerste column schreef. En whoep, in een oogwenk leven we in 2020. Ik heb misschien nog wel voer voor 10 jaar columns, maar ben wel van mening dat het op een bepaalde tijd goed is om de pen door te geven. Dus deze beslissing is dan ook helemaal op persoonlijke titel genomen.
Maar mooie Maarkelsen, wat héb ik het met debiel veel plezier gedaan. Ik vond het oprecht één van de leukste dingen die ik in mijn leven heb mogen doen. Ik heb eigenlijk geen enkele keer een ‘writer’s block’ gehad dus gelukkig ook nooit een slapeloze nacht of de column wel af zou komen. Wel heb ik geprobeerd om het serieuze af te wisselen met humor. Ik heb een aantal keer over kanker geschreven. Omdat dit iets is wat een wezenlijk onderdeel in mijn leven is. Ik werd er soms op gewezen dat dit onderwerp nu wel een keer klaar moest zijn, omdat het anders ’too much’ zou zijn. Maar elke keer dacht ik wel, nou jammer dan, ik doe het toch. Ik voelde het op dat moment zo. Vandaar dat ik jullie ook heb meegenomen op mijn Alp d’HuZes tocht die dit jaar natuurlijk niet kon doorgaan door Covid-19. Zoiets belangrijks kon en wilde ik jullie niet onthouden. En daarom heb ik destijds ook een gedicht voor Karlijn geschreven. Trieste zaken in het leven mogen zeer zeker ook genoemd worden vind ik. Ook heb ik het gehad over de nieuwe donorwet waar ik helemaal achter sta. Ik wil nog steeds niemand pushen, maar word toch maar gewoon wél donor. Je gaat levens redden als jij dood bent. Hoe mooi is dat? En als je zelf een donor nodig hebt wil je die toch ook graag? Just do it!
Maar aan de andere kant heb ik ook geprobeerd om jullie zo af en toe te laten glimlachen. Mijn blote kont verhalen heb ik tot vervelens toe gedeeld. Ik was kwijt op de Zwarte Cross maar gelukkig ook weer terug en had de kortste column ooit die ‘Mijn vrijdag‘ heette. Voor jullie beeldvorming, Diny en ik zijn gewoon ‘on speaking terms’ hoor.
Afgelopen jaar is het natuurlijk best veel over corona gegaan. Toen kwam nog meer naar voren dat ik een mensenmens ben en graag onder het volk ben. Maar in dit corona jaar neem ik dus ook afscheid van jullie als columnist. Ik heb in die tijd zowel positieve als negatieve reacties gehad en dat is helemaal goed. Die moet je kunnen accepteren. Kanttekening is wel dat ik in het echte leven nóg meer een mening over bepaalde zaken heb dan dat ik in mijn columns heb geuit. Ik vind eigenlijk altijd wel wat van iets of iemand en ventileer dat dan ook zeer graag aan de stamtafel bij De Haverkamp. Het liefst net iets harder zodat de rest van de kroeg het ook kan horen. Maar als je iets zegt hoor je de toon en als je wat schrijft staat het zwart op wit. En mijn intentie van het schrijven was niet om half Markelo tegen me in het harnas te jagen. De wereld is al hard genoeg soms. Vandaar de toch meestal iets genuanceerde toon in de columns.
Bij deze wil ik jullie bedanken voor het lezen de afgelopen jaren. Zoals al eerder aangegeven vond ik het een ontzettend grote eer om jullie deelgenoot te maken van mijn leven. Ik dank Maarkelsnieuws dan ook oprecht voor deze geboden kans en wie weet…in de toekomst??
Mooie Maarkelsen…… ik stop nu echt! Ik hoop dat het jullie allemaal goed gaat. Blijf gezond in deze rare tijd en ik kan niet wachten om samen met jullie allemaal te proosten op het leven.
Uit de grond van mijn hart zeg ik…… BEDANKT!
Niek