Alle duiven op de Dam, shalalalie shalalala!
Een bekend deuntje, althans voor mij dan. Mijn vader zingt dit liedje nog altijd mee!
Bekend bij ons allemaal is natuurlijk de Dam zelf. Daar staat het nationaal herdenkingsmonument. Dit jaar op 4 mei alleen bezocht door onze koning. De herdenking van 75 jaar vrijheid. 2020 Zal altijd een bijzonder moment blijven daardoor.
Zo af en toe ga ik ook graag naar de Dam. Het geeft een nationaal gevoel. Ik vind het prachtig om de diversiteit aan mensen daar te bekijken! Zou ik Markelosebroek willen ruilen voor een plekje op de Dam? Dat denk ik niet maar ik voel me in Amsterdam tussen al die verschillende mensen prima thuis! Vandaar dat ik misschien ook het racisme niet zo zie in ons land.
Ophef die aan de Dam blijft kleven is de demonstratie op 2e pinksterdag jl. Plots werd dit plein dicht bevolkt door 5000 demonstranten tegen racisme. Op datzelfde moment mocht heel Nederland voor de eerste keer weer wat vrijer bewegen! Wij waren ergens op een terras in Markelo. Om te genieten van een lekker biertje en de zon. Net zoals veel andere Markeloërs die we al een tijdje niet hadden gezien.
Natuurlijk is het een goede zaak om te strijden tegen racisme. Elke vorm van discriminatie is er ab-so-luut één teveel! Een nieuwe besmettingshaard is door de massale bijeenkomst gelukkig uitgebleven. Deze bijkomstigheid stemt mij hoopvol voor de terugweg richting normaal.
Het overgrote deel van onze bevolking, met welke afkomst of met welke huidskleur dan ook, heeft nog steeds een normale denkwijze. Een klein percentage blijft het nodig vinden om te discrimineren, te kwetsen of om ophef te maken. Zo stelt een klein groepje: ‘als je niet demonstreert je automatisch racistisch bent!’ Dat gaat mij veel te ver. Dergelijke uitspraken zorgen weer voor ophef die nergens toe leidt. Vaak alleen tot meer verdeeldheid. Jammer….
Bijna kinderlijk is soms de pietendiscussie die gevoerd wordt door volwassenen! Wat kunnen sommigen een ophef maken over de huidskleur van deze kindervriend. Laat elke organisatie zelf de kleur van hun Piet bepalen. Of vraag het aan de kinderen welke kleur zij het liefst zien. Zwart, wit, rood, paars, geel of een combinatie van dat alles! Die met de meeste stemmen krijgt dan de gewenste kleur. Een mooie vorm van kinderdemocratie voor hun eigen feest!!
Ophef was er ook over een brood waarin een echte muis was meegebakken! Een onschuldig muisje is in een deegkuip beland. De sensoren hebben hem gemist en daardoor kwam hij op het bordje van een consument. Bijzonder onsmakelijk natuurlijk! Maar wat een ophef weer. De Telegraaf kopte: ‘ Een vrouw uit Helmond deed een traumatische ontdekking….’.
De plaatselijk super heeft meermalen geprobeerd om het “trauma” weg te halen en een lach te toveren op het gezicht van de klant. Zo werd een fles wijn, een taart, een bos bloemen en zelfs een dagje Efteling aangeboden voor alle (klein)kinderen. Helaas alles tevergeefs….. Net als dat muisje zelf is ook deze klant zeker niet voor de poes!
Af en toe is ophef nodig. Het zet iets in beweging of maakt iets los.
De touringcarbranche laat ook van zich horen en luidt de noodklok. Niet zo vreemd als je nog maar 12 personen mag vervoeren in een bus met plaats voor 50. Je hoeft geen economie te hebben gestudeerd om na te gaan dat dat niet rendabel is!
Er is één soort ophef waar ik graag aan mee doe. Welke dat is? Die met een glas in de hand!
Ik hef het glas op al diegenen die normaal blijven doen. En diegenen die goed zijn voor anderen, op welke manier dan ook!
Mooie zondag!
Johan