Afgelopen nacht is de klok een uur vooruit gezet. We hebben weer zomertijd. Sinds 1977 is dit een vaste gewoonte. Op deze ene zondag in het jaar moet alles net even iets vlugger om het verloren uurtje te compenseren. Logisch want het schema van sporten, familiebezoekjes en uitjes loopt immers ook gewoon door. Vandaag is dat anders…………
Sinds het coronavirus ons in de greep heeft zijn we niet meer op bezoek geweest bij m’n vader. Vaste prik op zondagmorgen met altijd wel een deel van de familie bij elkaar. Pa is 88 jaar en even nuchter als altijd: “Ik zeuke het nit op en het is better dat euleu noe ok doar ma blieft.” Eenzaam is hij zeker niet. Hij komt de tijd prima door. Vermaakt zich met de krant en tv. Een perfecte hotelverzorging wordt geregeld door m’n broer en schoonzus waar hij dicht naast woont onder dezelfde kap.
Nadat de eerste maatregelen rond het virus waren genomen gingen er mensen hamsteren. In korte tijd 35% meer omzet vergeleken met dezelfde periode in 2019. Vooral toiletpapier! Gelijk moest ik denken aan mijn opoe. Het moet ergens begin jaren 70 zijn geweest dat zij wekelijks de toiletpapiervoorraad verzorgde bij ons thuis. Het pluimveeblad van de week ervoor werd geknipt in gelijke reepjes. De gaatjes die nodig waren om ze aan een touwtje te kunnen ophangen werden vakkundig aangebracht. Reepjes van dik glanzend wit papier met zwarte letters waren het resultaat. We liepen vast en zeker met de eierprijzen afgedrukt op onze billen. We wisten niet anders en het werkte prima. Misschien kunnen we een suggestie doen voor wat leuke teksten op het toiletpapier als de coronavijand is verslagen: ‘Denk niet bij het laatste vel. De volgende keer hamster ik wel!’
De applausmachine staat deze periode aan voor velen en draait overuren. Voor al die fantastische mensen die zichzelf wegcijferen, blijven werken en zelfs harder en meer moeten werken. In de zorg, supermarkten, de dienstverlening en alles daaromheen om ons dagelijks leven draaiend te houden. Ook diegenen die niet in de ‘picture’ staan maar elke dag wel even bijvoorbeeld de oude buurvrouw die alleen is in de gaten houden, de boodschappen halen, een kaartje sturen of een bloemetje brengen. Deze blijk van waardering werkt beter dan elk oppepmiddel. Wat zou het mooi zijn als we na deze misère al die toppers kunnen eren als blijk van onze waardering. Na de coronatijd een groot feest van vreugde en vrijheid opgedragen aan al die helden van nu! Artiesten genoeg in Markelo. Wat te denken van de Sjoowavond artiesten! Een super mooi filmpje hiervan zweeft inmiddels al rond op Facebook.
Zover is het nog niet…. Positief vind ik de eenheid die nu de boventoon voert in ons land. Even geen politiek spel. De regering en onze volksvertegenwoordiging zijn één. Dit stralen ze uit en werkt positief richting ons allemaal. Al die 17 miljoen mensen gaan samen de strijd aan tegen de onzichtbare vijand corona. Natuurlijk zijn er altijd een aantal figuren die het beter weten of dwars doen. Jammer, maar daar hebben we mee te dealen.
Lastige beslissingen met de kennis van nu moeten worden genomen. Schade aan de economie is niet te voorkomen. Hoeveel weet niemand. We kunnen allemaal helpen door gewoon onze normale aankopen te blijven doen. Elkaar schrik aanjagen heeft geen zin. Alert reageren en vooruitdenken wel! Dit heeft ook het Dorpsfeestbestuur gedaan. Een evenement als het biljarttoernooi en de optocht vragen om een goede voorbereiding, voor veiligheid en een gezonde financiële begroting. Hiervoor is veel overleg en de zekerheid van doorgaan noodzakelijk. Die is er nu niet! Ik vind het een moedig, juist en wijs besluit.
Matthijs van Nieuwkerk is gestopt met z’n uitzending: De Wereld Draait Door. Onze wereld draait wél door! Ook al is het in alle opzichten heel anders dan normaal.
Een bijzondere tijd waarin 1.5 meter afstand onze beste vriend is geworden. Alleen deze vriendschap kan de coronavijand verslaan!
Fijne zondag,
Johan