Waar denk jij aan bij het woord zorgen?
Ik denk dan aan het zorgen voor elkaar. In eerste instantie voor mijn gezin en familie en aan de mensen die het dichtst om mij heen staan.
Gelukkig is onze samenleving veel breder opgebouwd. We zorgen ook voor elkaar. Zij die zorg nodig hebben kunnen aankloppen bij professionele hulpverleners en de verschillende instanties die hiervoor zijn bedoeld. Onmisbare personen, van onschatbare waarde, die je het beste op waarde kunt schatten als je ze zelf nodig hebt gehad!
Daarnaast zorgen onze dienstverleners: leraren, politie, (vrijwillige) brandweer enz enz ook voor ons. Soms aanbeden maar ook vaak (onterecht) bejegend. Een vrij land kan alleen functioneren als er regels zijn die ook gehandhaafd worden. En, ja ook ik heb bekeuringen gehad voor foutparkeren… toen dacht ik ook: ‘wat een flauwekul…’ En heb ik ook even een paar woorden gebruikt die niet de zondagmorgen verdienen. Gelukkig staat dat los van hoe zij moeten worden behandeld. Waar ze recht op hebben: een goed loon, aandacht voor werkdruk en bovenal respect. Ik kan niet zien waar het water bij hun staat: tot aan de lippen? Of erger? Wat ik wel weet is dat de dienstverleners alleen voor ons kunnen zorgen als ze zelf goed verzorgd worden.
Andere zorgen zijn de problemen van mensen. Mensen die daardoor uitvallen of ongewild onherstelbare fouten maken. Regels die worden gemaakt en niet zijn uit te leggen waardoor mensen financieel in de afgrond kunnen glijden of gefrustreerd raken. Dit baart mij zorgen. Dit levert verdriet op dat wellicht niet zichtbaar is maar wel krassen aanbrengt op de ziel of onherstelbare schade aanbrengt bij mensen die ook wij kennen.
Gelukkig heb ik daar zelf nog niet mee te maken gehad. Dus het zal mij daarom een zorg zijn……….? Neeee! Natuurlijk niet!!
Juist diegenen die het in principe goed hebben moeten beter weten. Zorg dragen voor anderen, voor elkaar. Waarschijnlijk zou onze maatschappij er dan (nog) beter uitzien. Het is normaal om eens belangeloos je hulp aan te bieden. Gelukkig kennen wij in Markelo en de buurtschappen rondom Markelo het noaberschap. Hulp aanbieden daar waar het gewenst en mogelijk is. Het goede en het gezellige behouden van onze tradities en gebruiken.
Zorgen voor elkaar is niet alleen voor het naoberschap maar wordt veel breder uitgedragen, wat leidt tot een sluitend netwerk.
Ik noem een voorbeeld; de Stichting Franje, die het onze ouderen zo fantastisch naar de zin maakt en daarbij ook nog eens de huisgenoten ontzorgen. Ze doen dat samen met een grote groep vrijwilligers. Ook mantelzorgers kunnen dankzij Franje een paar uurtjes wat voor zichzelf doen of eens helemaal even niks doen. Ik heb me laten vertellen dat de naam Franje is gekozen om ervoor te zorgen dat mensen meer of opnieuw franje kunnen geven aan hun leven. Franje roept bij mij de kleur oranje op: een oranje lintje. Voor mij zijn het deze mensen die elke dag een lintje verdienen voor al het werk dat ze doen!
Op een of andere manier trekt het gelijk mijn aandacht als ik het Franje busjes zie rijden in welke uithoek van Markelo dan ook. Echt geweldig!
Niet alleen wordt er goed voor onze ouderen gezorgd maar ook voor onze jeugd en alles wat daar tussen in zit. Wie wil hoeft zich niet te vervelen in Markelo. Er zijn zoveel organisaties er verenigingen die met allerlei bezigheden proberen mensen aan zich te binden of te plezieren. Ruim een week geleden was ik bij De Haverkamp, een avondje met het Canada Comité. Na de vergadering kan ik (gelukkig) niet zo doorlopen naar de dichtstbijzijnde buitendeur om gelijk naar huis te gaan. Ik was trouwens ook niet de enige die er zo over dacht! Het café was goed gevuld met Maarkelse mensen uit het rijke verenigingsleven; de Oranjevereniging, biljarters, jagersvereniging, de Grösmeijers volleyballers, voetballers enz.
Beste dorpsgenoten we kunnen elkaars problemen niet oplossen en ook elkaars zorgen niet wegnemen. Wat we wel kunnen is af en toe zorgen voor elkaar als het nodig is. Op welke manier dan ook. Dat maakt voor velen de dag weer een stukje zorgelozer!
Een mooie zondag!
Johan